χαϊκού σιωπηλής κραυγής

Φοράς τον ήλιο
Γι αυτό μην στολίζεσαι
Λευκό γιασεμί

*
Σαν την σελήνη
Που αθόρυβα περνά
Μοιάζεις Θεέ μου

*
Κυκλάμινο μου
Η μπέρτα που έβαλες
Βάφει τον βράχο

*
Πάνω στο δέντρο
Ασημένιο σκαλώνει
Μάτι παγονιού

*
Υγρή κάμαρα
Ηδονής χάρτες κλέβεις
Απ' το δειλινό

*
Στα χέρια φυλάς
Δίπλα στα δακτυλίδια
Κερασιάς ανθούς

*
Ολόγυρα τριγμοί.
Αστερισμοί διασχίζουν
Βαθιά το νερό

*
Ήπιες τον ήλιο
Και στο ημίφως λάμπεις
Χάντρα της τίγρις

*
Σκάλισες πάνω
Σε κίονα δωρικό
Μικρά χαϊκού

*
Σπονδή ξεκινά.
Στην πλώρη την άγκυρα
Φέρνει το κύμα

*
Μικρό πέλαγος
Πόσα σου 'δωσε νησιά
Η λάβα της γης

*
Χορεύεις γυμνή
Στου καραβιού τα ξάρτια
Γοργόνα θνητή

*
Σαν χλιμιντρίζει
Το άλογο στον κάμπο
Οι σφαίρες ριγούν

*
Αιώνια τρέχεις
Ρυτιδώνοντας τη γη
Ποταμού νερό

*
Φαιό αμπέλι
Στους τροχούς του χειμώνα
Αλέθεις χυμούς

*
Σβέλτο ελάφι
Περνά από κοντά σου
Πάρε το σφρίγος

*
Μην απορήσεις
Αν μαραθεί το φύλλο
Πρώτο στο δέντρο

*
Ξέσπασε μπόρα
Στου βοριά το καλύβι
Ο σπόρος τρίζει

*
Ανέβα ψηλά
Στων νεφών τις σημαίες
Μ' ένδοξους στίχους

*
Τριαντάφυλλο
Κι αν μ' αγκυλώνεις, εγώ
Σε ξεφυλλίζω

*
Σαν αρμενίζεις
Καραβάκι του γιαλού
Γλάροι σε φρουρούν

*
Μόνο ένα χάδι
Φτάνει για να ανοίξει
Βυθούς σκοτεινούς

*
Σ' έρημο σπίτι
Περνά την χαραμάδα
Απρόσκλητο φως

*
Σαν ανταμώσει
Την άμμο ο κοχλίας
Στ' άσπρα πλουτίζει

*
Μεθάς σε γιορτή
Σπουργίτι που ξέχασες
Ξάφνου τις τρίλιες

*
Χιονοπέδιλα
Στην χιονισμένη κορφή
Φορά ο ήλιος

*
Χτυπάς το ντέφι
Τσιγγάνα που έμαθες
Πίκρες να δένεις

*
Ο ήλιος τρέχει
Στη χιονισμένη πλαγιά
Σε δυο ρυάκια

*
Για λίγο περνούν
Τα αστέρια στις στάχτες
Κι ανάβουν φωτιές

*
Σεπτό στασίδι
Η αμαρτία ήρθε
Να σ' εξυψώσει

Τόπος λατρείας

Μένω εδώ
Εγώ η απόλυτη ταξιδιώτισσα
Απάγκιο βρίσκω
Πλάι σε διαβρωμένους βράχους
Ντυμένους με τα νεύρα των κισσών
Εδώ το ησυχαστήριο μου
Εδώ κι η κραυγή μου που σε ανταμώνει

Απλησίαστη μην με πεις
Κι ούτε απόκοσμη να με ονομάσεις
Βγήκα στον κόσμο με τα σαντάλια τριμμένα
Τα ρούχα παλαιικά και την ψυχή κλειδωμένη
Σαν ξίφος που ξαπόστασε στην πληγή του κόσμου
Και στο θηκάρι ξαναμπήκε
Δρόμους ν' ανοίγω προς της καρδιάς το φυλάκιο

Μένω εδώ
Χωρίς ούτε μια επιθυμία
Κι αν λαχταρώ κι αν ποθώ
Η ζωή με πλήρωσε με το έλασσον
Χειροδίκησα μαζί της
Λογομάχησα με λέξεις βαριές
Νίκησα και μου δόθηκε στέφανος ήττας
Δεν ψάχνω αίτια κι ούτε η εκδίκηση μ' οδηγεί
Μόνη ακολουθώ τα αρχαία χνάρια
Που θα με φέρουν πιο κοντά στην περίμετρο του κύκλου

Δυστυχής δεν υπήρξα
Διαφύλαξα σαν θησαυρό μια πράσινη φωλιά
Ζεστή γήινη άπαρτη να με στεγάζει
Μάλιστα ήμουν προετοιμασμένη καλά
Να γευτώ εξ ολοκλήρου το θαύμα της φυγής
Χωρίς συνταξιδιώτες με δερμάτινα καπέλα και στεγνά χείλη

Κι αν με ρωτήσεις αν είμαι γαλήνια
Ένα θα πω:
Πως σε εσένα επιστρέφω
Επιχειρώντας καθημερινά
Να διαβάσω την απεραντοσύνη
Του βλέμματός σου
Των ματιών σου τον ίσκιο να εξηγήσω
Που συνεχώς με παραπλανά
Με χιλιάδες νέες προεκτάσεις
Μπρος στη λέμβο στέκομαι προετοιμασμένη
Με αντάλλαγμα ένα και μόνο
Του κορμιού μου την πρώιμη θυσία
Δυνατά όπως παλιά να με θέλεις

Εγώ η απόλυτη ταξιδιώτισσα επιστρέφω!

χαϊκού μικρής πορείας

Φιλιά στον κήπο
Κότσυφας αποθέτει.
Απόχες κεντώ

*
Μόνο σεργιανά
Σε σώματα αγάπης
Χνουδάκι κλέφτης

*
Στραγγίζει χυμούς
Κίτρινη πεταλούδα
Κι αίφνης σκορπά

*
Αχνοχαράζει.
Στο δάσος τρελός λαγός
Ροδαλός ξυπνά

*
Λουρί ο βοριάς
Μου έδεσε στο χέρι
Τρελά σε ζητώ

*
Ρυτίδες βαθιές
Σε ελιάς περιβόλι:
Αιώνες παθών

*
Καθόταν ψηλά
Σε κλώνους χρυσαφένιους
Σπουργίτι χλωμό

*
Ανέμου μπέρτα
Τυλίγει την θάλασσα
Σπάει ο βυθός

*
Άκου πως πέφτει
Βουερά ο χείμαρρος:
Πέτρες που κυλούν

*
Τρέχεις ελάφι
Σε αιμάτινο κάμπο
Χωρίς μια πληγή

*
Φεγγαριού ντέφι
Νυχτολούλουδα ξυπνά
Με νότες μέθης

*
Στη λίμνη περνά
Πυρπολώντας τα νερά
Φεγγαριού δίσκος

*
Στην αποβάθρα
Μοναχό περιστέρι
Κάβους ξηλώνει

*
Ταξιδιάρικο σκαρί
Μ' όρθια την  πλώρη
Πως να σε φτάσω;

*
Πράσινη στέκεις
Άγουρη καλαμποκιά:
Λοφίο της γης

*
Σκούρο φεγγάρι
Ανεβοκατεβαίνεις
Καραβιού σκάλες

*
Πλέκεις μακριά
Σε δασωμένα μέρη
Δίχτυα του κισσού

*
Πλήθη Πελαργών
Στεριώνουν στα σήμαντρα
Φτεράκια ζεστά

*
Άπαρτες πόρτες
Σε καστροπολιτείες
Ελαύνουν στο χτες

*
Έμεινες πάλι
Φεγγριστό μου τζιτζίκι
Χωρίς συνοδό

*
Χόρτο της άμμου
Την αρμύρα που ήπιες
Δως' την στο κύμα

*
Σκάλα που μοιάζεις
Με βραχόκηπο βυθού
Σε ανεβαίνω

*
Πουλί ξεκινά
Για μεγάλο ταξίδι
Συγχώρεσε το

*
Πάνω στο κουπί
Υγρή μια πεταλίδα:
Αφρού μενταγιόν

*
Κόβει το σύρμα
Στα δύο μια κορδέλα
Πλούτη να έχεις

Επιστρέφω φιλιά

Μένω εδώ
Σε ένα κατακόρυφο ύψος
Προωθούμαι ψηλά
Θάμβος εκτυφλωτικό
Σε βαράθρου φρύδι
Ζυγιάζω ζωή
Και σε ποθώ
Λεπτός υμένας
Διαρρηγνύομαι
Σκορπώντας ροδάνθια
Στους δροσερούς σου κόρφους
Τις άναστρες νύχτες αγαπώ
Εκεί το δεύτερο σπίτι μου
Εκεί καταφεύγω λευκή ημισέληνος
Αν για λίγο ξεφύγω απ' την πεθυμιά της σάρκας

Αποκαλύπτομαι
Με ξεφτισμένο το ρούχο
Σε ανέμους φονιάδες
Προσκρούω
Κρυώνω
Ψύχεται το αίμα
Μη με ρωτήσεις
Από που έρχομαι
Κρατάω βέλη
Κι άθελα σου θα πληγωθείς
Του κυνηγιού γίνομαι θεά
Στην πόλη σου εισέρχομαι
Χωρίς δώρα κι αγαλματίδια
Θησαυρούς από τάφους ασύλητους
Δέξου με, με τη σκαπάνη στα πόδια καθαρή

Κοντά σου φτάνω
Με μία και μόνο πρόθεση:
Επιστρέφω φιλιά
Που στις όχθες μου βρήκα
Να θρηνούν παντέρημα
Ίσως σε γνωρίσουν
Κι αν όχι
Φίλεψε τα ποτά ηδονικά
Απ' το καλάθι των αισθήσεων
Σαν αποδέκτης χρεία μην έχεις
Από κανέναν ίσκιο
Τα λεπτά μου χείλη
Μια στιγμή να αναπολήσεις
Δεν σε ξέχασα
Σε προστάτεψα
Απ' τις επίβουλες ματιές
Που ήρθαν να σε πλανέψουν
Διπλός πέλεκυς και ποτάμι λάβας μαζί

Κι αν χορταράκι γίνω
Άρωμα θα σου χαρίζω
Γι αυτό κλυδωνίζομαι
Στους αγρούς με τα κρίνα
Και μ' αρώματα ακριβά επιστρέφω
Αγκυροβόλι να βρω στην αγκάλη σου
Σκόνταψα σε βράχους κατακόρυφους
Είδα το φύλλο της μυρτιάς να τέμνεται
Κι άργησα πολύ
Πατρίδα ζητώ κοντά σου
Με νέο όνομα
Χωρίς πληγές που κακοφορμίζουν
Ένα νησί με ηφαίστεια ψάχνω
Η τέφρα με θρέφει
Παρακάμπτω το μαύρο
Γρηγορώ και επιμένω
Σαν ναύτης που αγόγγυστα
Σκοινιά ξεμπερδεύει στους κάβους
Βγαίνω στ' ανοιχτά
Προσκομίζοντας
Ανεμικά φιλιά με μια σου κίνηση να τα γιατρέψεις

χαϊκού μιας λάμψης

Κοντάρια νερού
Διέρρηξαν το κορμί
Δες με πηγάζω

*
Σε άνθος κυρτό
Μια μέλισσα συλλέγει
Ζείδωρους χυμούς

*
Κάθιδρος νοτιάς
Κομίζει στα βλέφαρα
Φιλιά δροσερά

*
Μια πεταλούδα
Σκίασε την θάλασσα
Πρόβαλαν νησιά

*
Στο πυκνό δάσος
Πλέξαν τα βρύα φωλιές
Με τόσο δάκρυ

*
Παραδόθηκε
Μια ακακία στο φως
Κανίστρι γάμου

*
Πάνω στην καρδιά
Της πανσελήνου αίμα
Ρυθμούς αλλάζει

*
Θάλασσα πλατιά
Κι ούτε ένας ορμίσκος
Γι' αραξοβόλι

*
Λάθεψες πάλι
Τριζόνι κι αρχίνησες
Όρθρου ψαλμό

*
Σπάει το κύμα
Κι η στέρνα φυλακίζει
Αρνησιάς δάκρυ

*
Διάφανα νησιά
Πνιγμένα στις κουτσουπιές
Αργά βουλιάζουν

*
Μια ανεμώνη
Περιπαθής ξεφτίζει
Θυμικού ξέρες

*
Αφέσου ψηλά
Στα ξάρτια των ανέμων
Πειρατής μέγας

*
Χρυσούς αμφορείς
Στραγγίζει λάγνα το φως
Μεθούν οι κλώνοι

*

Φως ουράνιο 

Σκαλιστά κλαρινέτα 

Ερωτεύθηκες 

*

Βοστρύχους της γης 

Στην ώρα του έρωτα 

Το φως κουρσεύει

*
Ξέχνα το θέρος
Ο τυφλός καβαλάρης
Ψυχρά το θωρεί

*
Ξαφνικά ρίγη
Στις φυλλωσιές της φτελιάς
Δονούν τη μέρα

*
Ήρθες τρέμοντας
Ν' ακουμπήσεις στα σκίνα
Στεφάνι ήττας

*
Στο ακρογιάλι
Νεαρό γλαροπούλι
Πενάκι κρατεί

*
Λινό ύφασμα
Το κορμί σου δροσίζει
Πάλλευκο θέρος

*
Ονείρου τροχός
Διαπερνά τις νύχτες σου
Πρώιμος ήλιος

*
Στριφογυρίζει
Κολύμπρι στο κλήμα
Θαυματοποιός

*
Αέρας περνά
Σε καλάμι ποταμιάς
Ήχους στοιχίζει

   

αν υπήρξες...

Αν υπήρξες
Αν στην κοιλιά του χελιδονιού
Γράψαμε τα μηνύματα
Είναι που σε άγγιξα χωρίς αφή
Είναι που σε είδα χωρίς μάτια
Κι ήταν σαν να σου μίλαγα
Ψαλιδίζοντας με ραθυμία λεπτές λωρίδες

Αν λιποτάκτησα
Αν στην απόχη κλείσαμε
Την σημαία του έρωτα
Είναι που πάνω στο κρύο τζάμι χάραξα
Τις φτερούγες ενός νεκρού περιστεριού
Κι ήταν σαν να σ' είχα
Κι άφοβα να σε έπαιρνα ταξίδι μακρινό
Στους δικούς μου κύκλους

Αν ξεχείλισε η καρδιά
Αν στα κόκκινα φιλιά κρύψαμε
Τα πανάρχαια μυστικά
Είναι που πάνω στα αφρισμένα κύματα
Κυμάτισε ο πόθος μου σαν χάρτινη βαρκούλα
Κι ήταν σαν να σ' έβλεπα
Κι απάνω σε βράχο τραχύ τα μαλλιά μου να έλυνα
Και να σε καλούσα

Αν σε έχασα
Αν σε βυθισμένες πολιτείες μαζί περπατήσαμε
Είναι που ακόμα προσδοκώ τον ερχομό σου
Και μοσχοβολώ σαν το κερί της μέλισσας
Που ολότελα κυρτωμένο στάζει πάνω στο δέρμα
Καυτές υποσχέσεις
Γιατί πριν έρθεις
Στις ράχες των βιβλίων σε συλλάβιζα παιδί ακόμα

Αν κροτάλιζα τα χέρια μου
Από αγανάκτηση 
Αν σε μικρά κουτάκια ξεχάσαμε τα δάκρυα
Της χρυσόμυγας
Είναι που στην άσφαλτο ανέβαζα τα όνειρα
Και τα δάκρυα του ήλιου διαρκώς υπερτιμούσα
Βγάζω φτερά σε συναντώ
Ακούω τα μυστικά σου σε μαθαίνω
Και στο μικρό σου νύχι ακουμπώ
Μια λευκή σελίδα που πάνω της οι ποιητές
Θα γράψουν αγάπης τραγούδια

Έτσι σε θέλω βουβό κι απόμακρο λυράρη
Που στις χορδές της ψυχής μου
Με δοξάρι λεπτό θα συνθετει μικρά πρελούδια

Συμμετείχε στο δρώμενο "Παίζοντας με τις λέξεις" της me(maria)
μαζί με αξιόλογες και αξιοπρόσεχτες συμμετοχές!

ξαφνικά το μαύρο

Ήξερα πως μια δεύτερη φύση
Έκρυβα μέσα μου
Μάλλον τη δική σου
Χρώματα νέγρικα άνθη της πέτρας
Γλυφά νερά κι έρημοι εκτενείς
Φύση μπερδεμένη
Αμφίσημη να με παιδεύει
Ωστόσο συχνά καταφέρναμε
Να συγχρονιστούμε
Αφηνόμασταν στην τρέλα
Πετούσαμε τα ρούχα ψηλά
Σαν νιώθαμε το χνώτο της νιότης
Στο γδαρμένο τζάμι της μοίρας
Υγρό να μας ακουμπά

Στο ίδιο κελί εγκλωβισμένοι
Με μισό καρβέλι απαντοχής στα δύσκολα
Με ένα δικράνι εργασίας στην αυλή
Κι ένα κομμάτι ουρανού για τα όνειρα
Όνειρα χωρίς περιορισμό
Τρεμουλιαστά
Σαν φωτάκια πυγολαμπίδας
Σε δρόμο κατηφορικό
Ώρα βραδινή με καλή παρέα
Κι άλλοτε απόρθητα μεγάλα
Σε ένα κόσμο που μέτρα δεν χωρούν
Να πλέει το κορμί
Να φεγγρίζει η καρδιά απ' τα αισθήματα
Μεγάλες ώρες σημαδεμένες
Από τ' ασημένια σφυράκια των μικρών μας θεών

Ξαφνικά το μαύρο
Μας κύκλωσε
Ποια διαφυγή;
Στους πίνακες κηλίδες αίματος
Στο χαλί κομμένες οι πλεξίδες της Γενοβέφας
Στο πικ απ επαναλαμβανόμενες σονάτες
Μονότονα να παίζουν
Ακόμα κι η καρφίτσα που μου δώρισες
Πήρε το χρώμα του χαλκού
Μόνο ένα ποίημα δεν έχασε
Την πρωτινή του ομορφιά
Δεν ψεύτισε δεν ρυτίδωσε δεν ασχήμισε
Είναι το δικό μας παραγώνι
Με τα χρυσά δοντάκια
Να χουχουλιάζει η καρδιά φως κι άσβεστη χαρά κάθε που νυχτώνει

Γαλήνια να σου μιλώ

Εγώ δεν κολυμπώ στα νερά των ωκεανών
Μαζί με τα δελφίνια και τα χελιδονόψαρα
Ξέρεις έχασα τα βράγχια μου
Τα χάρισα σ' ένα προσφιλή μου νεκρό
Αδυνατούσε με τόσα λουλούδια
Τον περιόριζαν τον αποκοίμιζαν
Ήθελε λίγη θάλασσα κοντά του
Τον μάγευε η απεραντοσύνη
Κι έτσι γύμνωσα το σώμα μου
Πια δεν ξέρω να γλιστρώ στους βυθούς
Ούτε μπορώ να αντιμετωπίσω τα ρεύματα
Δοκίμασα, δεν ωφελεί

Έτσι αναγκάστηκα άλλη λύση να βρω
Διάλεξα τα σύννεφα, εκεί νιώθω ασφάλεια
Δεν φοβάμαι τα ύψη
Γεννημένη ήμουν στα υψίπεδα
Εκεί κι οι γονείς μου
Εκεί κι οι ρίζες μου
Έτσι να έκανα θα έπιανα ουρανό
Κι απ' την ουρά του σύννεφου θα κρατιόμουν
Αν σφύριζε τρελά η σφυρίχτρα του βοριά

Στις στέρνες λοιπόν των σύννεφων
Έμαθα να κολυμπώ
Εκεί δεν ισχύει ξέρεις ο νόμος της βαρύτητας
Επέπλεα άνετα, μηχανευόμουν τρόπους να βουλιάξω
Δεν τα κατάφερνα
Μεγάλη ικανοποίηση ξέρεις αυτή:
Να υπερβάλλεις εαυτό, να τσαλακώνεσαι
Και πάλι όλα απ' την αρχή

Έχε μου εμπιστοσύνη λοιπόν
Έχω ακονίσει πολύ το παράδοξο
Θα σου πω τα μυστικά όλα
Κι έτσι θα σταματήσεις
Να εκλιπαρείς για μιαν ανεμόσκαλα
Εγώ θα σε πάω εκεί μόνο με τα σαντάλια σου
Φτάνει να τυλιχτείς όλος με γάζες
Αθεράπευτος μη μείνει ο κόσμος
Ωραίος καθώς είσαι ίσως δεχτούν τα σύννεφα
Και σου ανοίξουν τις ξέχειλες στέρνες τους εκεί να βραχείς

Θα γίνεις αιθέριος λοιπόν να γελαστούν οι φίλοι μου
Να σε νομίσουν αετόπουλο
Πάντα σε περίμενα, ήξερα πως θα 'ρθεις
Όχι μην δυσπιστείς καθόλου
Γάζες είναι κι όχι σάβανα
Αυτά που φοράς
Καθώς ξέρω φοβόσουν πάντα τα σάβανα
Εκείνα που έκλεινε η μάνα σου
Στο παλαιικό μπαούλο για το ξόδι της γιαγιάς
Τα έτρεμες

Αλήθεια σου λέω
Έχε κατά νου άλλωστε τις άριστες σχέσεις
Που έχω με τα τραύματα
Από εκεί κι οι γάζες
Εσύ θα χάσεις

Ωραίος που είσαι έτσι πάλλευκος

άνθη του βράχου (χαϊκού)

Στήμονας κρίνου:
Στου αργαλειού την πάντα
Μεταξοκλωστή

*
Δες η μέλισσα
Συλλέγει το νέκταρ της
Κι από τ' αγκάθια

*
Κόρη στ' αμπέλι
Με τα χρυσά σταφύλια
Πόσο μέλωσες

*
Φεύγει η μέρα
Σμιλεύει ο ουρανός
Χρυσό δρεπάνι

*
Μια χρυσόμυγα
Ανοίγει τα φτερά της:
Στρόφιγγα χρυσού

*
Λειψό φεγγάρι
Στο σκοτεινό του μέρος
Ξόβεργες στήνω

*
Διάφανη  μυρτιά
Τι σφιχτά που κούμπωσες
Το άρωμά σου

*
Παλιές εικόνες
Ευλαβικός ασπασμός
Κάρβουνο στόμα

*
Μες στον κύκλωνα
Πως στέκεται ακόμη
Ορθή μια φτελιά;

*
Τρελή σελήνη
Ονειροφαντασμένη
Νερά ρυθμίζει

*
Στο χέρι κεντώ
Γαρύφαλλο κόκκινο
Πριν σ' αγκαλιάσω

*
Μια παύλα βάλε
Σελωμένο τ' άλογο
Στην πηγή σκύβει

*
Φωνή του γκιώνη
Ραγισμένος καθρέφτης
Λάμνει η μοίρα

*
Αφήνει το φως
Στις διχάλες των δέντρων
Δεμάτια χρυσά

*
Άσπρα μου νέφη
Πότε κηλιδώθηκε
Το φόρεμά σας;

*
Κρινάκι λευκό
Στο αυτί μου καίγεται
Τηλαυγές άστρο

*
Κίτρινη βροχή
Ο σπίνος διέγραψε
Με μιας δυο κύκλους

*
Κομμένος μίσχος
Στο χώμα λασπώθηκε
Μισός ο φθόγγος

*
Απαλά φεύγει
Καΐκι που στα δύο
Τον φάρο τέμνει

*
Άκουγα ήχους
Απ' την ψυχή να βγαίνουν:
Άγραφους στίχους

χαϊκού στιγμιαίας γραφής

Γέρνει ο ήλιος
Λιποτακτεί το φέγγος
Χάσκει η ώρα

*
Κουνάς τα πούλια
Στην πόρτα σου πλάγιασε
Αθώος τυφλός

*
Μια παπαρούνα
Μέθυσε φως το δείλι
Άδεια η κούπα

*
Άκου το νερό
Πως κλειδώνει στον βράχο
Γάργαρους ήχους

*
Πράσινο βέλος
Τρύπησε την ομπρέλα
Μάλλον θα βρέχει

*
Άνθη σκορπάει
Φόνισσα μια μυγδαλιά
Ανθεί το μνήμα

*
Ακίδα λεπτή
Μπηγμένη στο μέτωπο
Πονά ο φλοιός

*
Πευκοβελόνες:
Κύκλοι δετοί στο λαιμό
Κόσμημα πρώτο

*
Φύλλωμα φτέρης
Μικρές ταξιαρχίες
Σε γραμμή πυρός

*
Ένα λουλούδι
-Σπασμένο τ' ανθογυάλι-
Θλιβό το κάλλος

*
Σπάει το κύμα
Απ' το πέλαγο φέρνει
Παντιέρα ζωής

*
Τοιχογραφία
Στα πλάτη του έρωτα
Στην υπογράφω

*
Μαύρη σταφίδα
Ελίτσα στο μέτωπο
Τι να διαλέξω;

*
Κρώξιμο γλάρου
Στο φουγάρο του πλοίου
Κλαίει τ' αντίο

*
Μια βέργα φως
Γυμνή ερωτεύτηκα
Κι ασήμι τρυγώ

*
Θα 'ρθει η νύχτα
Στα χωριά της ερήμου
Κερί σπλαχνικό

*
Στολίσου μ' άνθη
Μίλησε με αχτίδες
Γυμνή κουτσουπιά

*
Μικρό χωνάκι
Αμαρρυλίδας πες μου
Ποιους ήχους κρύβεις

*
Ένα κοτσύφι
Σε ακίνητο κλώνο
Τραμπαλίζεται