Μίλησα με τις σκούρες χάντρες των ματιών σου σήμερα
Είχες το βλέμμα της επιτιθέμενης τίγρης πριν εφορμήσει στο θήραμα της
Σε χάιδεψα κι οι πόροι σου ανασκίρτησαν
Σε οδήγησα σε μαρμάρινη πύλη
Να έχεις να θυμάσαι την ανάσα των ηρώων
Γιατί τέτοιος ήσουν κι εσύ
Ένας ήρωας που χαμοπετά μαζί με τα πουλιά
Μην με ρωτήσεις αν στον τσίγκο μουρμούριζε η βροχή
Δεν ακούω
Δεν βλέπω
Δεν οσμίζομαι
Μόνο με την αφή επικοινωνώ
Έτσι είδα και τα μάτια σου με της αφής το νεύρο
Δεν είμαι θυμωμένη
Είμαι ετοιμοπόλεμη αλλά μου λείπουν οι μύστες κι οι γλυκόλαλες άρπες
Έψαυσα το κενό της αλήθειας σου απόψε
Κρατούσα και κεριά στα χέρια μου από εκείνα που δεν δάκρυσαν ποτέ
Δες τη μελανιά στο πόδι μου
Δες τα χέρια μου πως τρέμουν
Ακουμπώ στο περιστύλιο της λήθης
Κι αναπολώ τα λεπτά σου χέρια
Πιστεύω στον αέρα των μαλλιών σου
Δάφνινη σου φέρνω μια μπορντούρα
Να έχεις να κοιμάσαι ελαφρά
Ωραία να δουλεύουν οι φλέβες σου
Μακριά να ακούγονται οι σφυγμοί σου
Ως εκείνο το θαλασσινό μονοπάτι που έσκυβες βότσαλα να μαζέψεις
Μαζί με άσπρα κρίνα και πεταλίδες ωχρές
Χόρτασα με το μέλι των λόγων σου ξημερώματα
Είναι γήινος ο παράδεισος κοντά σου
Κι ο κήπος της Εδέμ πνιγμένος στις κόκκινες αμαρυλλίδες
Σου κεντώ άσπρο μαντήλι
Σου περνώ στο λαιμό μεταξένιο ένα γιορντάνι
Άκου τα χέρια μου πως μιλούν
Άκου τα πέλματά μου πως τραγούδι φτιάχνουν
Άκου τα γόνατα μου πως προσκρούουν στους ύμνους
Σ' αγαπώ με μιαν αγάπη μυρωμένη
Κάτω απ' το μαξιλάρι η εικόνα σου
Πέρα απ' το όνειρό μου η παγίδα της ελπίδας
Έλα πριν αλυχτήσει το σκυλί
Έλα πριν στο σήμαντρο κοινωνήσουν οι γλάροι
Είναι η εποχή του ζευγαρώματος
Έλα πριν στέρφα η γη στενέψει την καρδιά των παιδιών
Και στις πηγές ασπάλαθους σκληρούς φυτέψει
