Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Εις τόπον άλλον να σε κερδίζω

Αποτέλεσμα εικόνας για ποδήλατο, , ακροκέραμο, χάραμα,

Αιθέρια είσαι κι ονειρική
Εναγώνια παντού να σε ζητώ
Κι εσύ να μου ξεφεύγεις σιγογελώντας
Συμπαντική μου ουσία άπιαστη
Σαν λόγος πρωτόλειος να βγαίνεις
Μέσα από χρυσόδετους τόμους
Να αδυνατώ να σε διαβάσω
Να αδυνατώ να σε αποκρυπτογραφήσω
Με άδειους οφθαλμούς θολωμένους
Εικόνα μου να σε χρήζω
Ασχημάτιστη κι υγρή σαν το ρετσίνι
Να πασχίζω να σε οδηγήσω
Στο τριανταφυλλί των ποιημάτων ποδήλατο 
Για μια βόλτα
Στους κήπους με τις λεύκες και τ' αγάλματα

Σε παίρνουν τα σφυρίγματα των τρένων
Τις κρύες νύχτες στον έρημο σταθμό
Σε χαίρονται σπάνια λεπιδόπτερα
Σε καλούν οι λέμβοι με μόνο διαβατήριο
Την ομορφιά σου, τον πόθο σου για φυγή
Κι εγώ άχαρος περιπατητής του δρόμου σου
Της πατρίδας σου ταπεινό χάνι κι αρχονταρίκι
Ένας ποταμός που αλλάζει διαρκώς κοίτη
Νύμφη και βαρκάρισσα εσύ να με τραβήξεις ποθώ
Στα κρυστάλλινα του κόσμου σου μονοπάτια

Ψυχή θα 'δινα, κυρά να είσαι των άνθεων
Στάλα-στάλα να στραγγίζω κάθε χάραμα 
Τους χυμούς σου όλους
Σε μποτίλιες θαλάσσης να σε κλείνω
Σε μαντήλια ώχρας να σε φυλάω
Και σε κανίστρια νυφικά λεπτοπλεγμένα
Δαντέλα ακριβή να σε ακουμπώ
Ευωδιά μου εσύ: φύλλο της λεβάντας
Στολίδι μου εσύ: μαρμάρινο ακροκέραμο 
Όνειρο μου έγνοια μου κι ακολασία
Σκαλί - σκαλί θα σ' ανεβώ να τσακίσω όλα
Τ' αλάβαστρα βάζα που σε περιστοιχίζουν με λαγνεία

Γιατί χωρίς ανάσα εις τόπον άλλον μ' οδηγείς
Και κέρμα δεν έχω
Να εκπληρώσω το αίτημα σου
Έτσι στο σκούρο ρεύμα περιστρέφομαι
Άρπαγας μπρος στις όχθες σου να σε κερδίζω

Έλαβε μέρος στο δρώμενο της me(maria) "Παίζοντας με τις λέξεις"
όπου συναντήσαμε πολλές υπέροχες φωνές και μια άριστη διοργάνωση!



Λευκά μονοπάτια



Βραδιά αφέγγαρη να περιδιαβαίνεις
Στους χρυσούς οπωρώνες
Χωρίς έγνοια καμία
Ενορχηστρωτής της ομορφιάς
Να μαζεύεις αστέρια κρουστά
Απ' τους χαμηλούς κλώνους
Κι η καρδιά να πάλεται
Μέσα στο υπερθέαμα της ευγονίας
Λεπτοί κάλυκες να σε παρασέρνουν
Σε αγρούς κίτρινους που από παιδί κρυφά φύλαξες
Σαν ζωγραφιά κυματιστή στο αίμα της καρδιάς

Στη σκόνη να λικνίζεσαι
Του αφράτου γαλαξία
Σαν να είσαι χριστόψαρο
Ή αετόπουλο που φωλιά δεν στήνει
Από ακαταδεξιά στα ριζά
Παρά στα λευκά μονοπάτια των βουνών μονάζει
Να ξαστοχάς στο μέτρημα της χαράς
Και ν' αρχίζεις πάλι
Σαν να ήσουν καταρράκτης
Που δεν κουράζεται τον βράχο να υγραίνει
Γραφές μιας νύχτας ανέσπερης να ημερεύεις
Στην αχτίνα του ποδηλάτου να τις περνάς
Κρότο να κάνουν να ξυπνήσει της λήθης το κρασί
Με μαχαίρι χρυσό να οπλίζεσαι
Στων πόθων τη σχισμή να αφήνεσαι χωρίς να πονάς
Ελεύθερος να βιάζεσαι
Στην πυρά της ηδονής μπροστά να σταθείς
Κι ολόγυμνος σαν βρέφος που βυζαίνει τον αντίχειρα
Να προσκαλείς Τον Θεό να σε μυήσει στις νέες γραφές

Μέσα σε κάμαρα ερωτική να αναπνέεις φιλιά
Χρόνων περασμένων
Υπακούοντας στων λημμάτων τους κρυφούς κωδικούς
Χαράματα να εξηγείς τους χρησμούς των πουλιών 
Με γνώση και ραθυμία σαν τον μάντη με τη μακριά γενειάδα
Που δάσκαλος σου υπήρξε σοφός
Στα ακροκέραμα των σύννεφων
Να προσφέρεις θυμίαμα και σιταρόσπορους
Εσύ ο αρνητής της μοίρας και της λησμονιάς
Ο πρώτος άνθρωπος που τραπέζι έστρωσε
Στους νεκρούς του εξευμενίζοντας την βαριά άλυσο
Να τάσσεσαι ολοκληρωτικά με τη ζωή
Σαν να σου δίνεται για μια ώρα περίπου


Έλαβε μέρος στο δρώμενο της me(maria) "Παίζοντας με τις λέξεις"
όπου συναντήσαμε πολλές υπέροχες φωνές και μια άριστη διοργάνωση!