Αιθέρια είσαι κι ονειρική
Εναγώνια παντού να σε ζητώ
Κι εσύ να μου ξεφεύγεις σιγογελώντας
Συμπαντική μου ουσία άπιαστη
Σαν λόγος πρωτόλειος να βγαίνεις
Μέσα από χρυσόδετους τόμους
Να αδυνατώ να σε διαβάσω
Να αδυνατώ να σε αποκρυπτογραφήσω
Με άδειους οφθαλμούς θολωμένους
Εικόνα μου να σε χρήζω
Ασχημάτιστη κι υγρή σαν το ρετσίνι
Να πασχίζω να σε οδηγήσω
Στο τριανταφυλλί των ποιημάτων ποδήλατο
Για μια βόλτα
Στους κήπους με τις λεύκες και τ' αγάλματα
Σε παίρνουν τα σφυρίγματα των τρένων
Τις κρύες νύχτες στον έρημο σταθμό
Σε χαίρονται σπάνια λεπιδόπτερα
Σε καλούν οι λέμβοι με μόνο διαβατήριο
Την ομορφιά σου, τον πόθο σου για φυγή
Κι εγώ άχαρος περιπατητής του δρόμου σου
Της πατρίδας σου ταπεινό χάνι κι αρχονταρίκι
Ένας ποταμός που αλλάζει διαρκώς κοίτη
Νύμφη και βαρκάρισσα εσύ να με τραβήξεις ποθώ
Στα κρυστάλλινα του κόσμου σου μονοπάτια
Στάλα-στάλα να στραγγίζω κάθε χάραμα
Τους χυμούς σου όλους
Σε μποτίλιες θαλάσσης να σε κλείνω
Σε μαντήλια ώχρας να σε φυλάω
Και σε κανίστρια νυφικά λεπτοπλεγμένα
Δαντέλα ακριβή να σε ακουμπώ
Ευωδιά μου εσύ: φύλλο της λεβάντας
Στολίδι μου εσύ: μαρμάρινο ακροκέραμο
Όνειρο μου έγνοια μου κι ακολασία
Σκαλί - σκαλί θα σ' ανεβώ να τσακίσω όλα
Τ' αλάβαστρα βάζα που σε περιστοιχίζουν με λαγνεία
Γιατί χωρίς ανάσα εις τόπον άλλον μ' οδηγείς
Και κέρμα δεν έχω
Να εκπληρώσω το αίτημα σου
Έτσι στο σκούρο ρεύμα περιστρέφομαι
Άρπαγας μπρος στις όχθες σου να σε κερδίζω
Έλαβε μέρος στο δρώμενο της me(maria) "Παίζοντας με τις λέξεις"
όπου συναντήσαμε πολλές υπέροχες φωνές και μια άριστη διοργάνωση!