Φορούσα μια καφέ γούνα
και βάδιζα μέσα στη
χειμωνιάτικη νύχτα.
Όμορφη ήμουν μέσα
στην τεχνητή της πλούσια
τρίχα.
Έβρεχε και φορούσα
από μέσα ένα κρινολίνο.
Ξέχασα την ομπρέλα μου
είπα σε ένα μπαρ.
Γύρισα πίσω, το μπαρ
είχε κατεβάσει ρολά.
Στην είσοδο ένας σακάτης
πουλούσε κάστανα.
Με κέρασε ένα από αυτά.
Ψάχνω την ομπρέλα μου
είπα.
Έλα εδώ να ζεσταθείς
μου απάντησε.
Δεν έχω τίποτα άλλο
παρά μόνο αυτή τη φουφού.
Μεταχειρισμένη είναι
μια σειρά από βαριά
παλιοσίδερα.
Ζητάω την ομπρέλα είπα
καθώς με κερνούσε ένα
δεύτερο κάστανο.
Κάθισε κάτω από την
μαρκίζα μου είπε και
δεν θα βραχείς.
Εδώ κάθε βράδυ στεγάζονται
πολλοί αμαρτωλοί έρωτες.
Άρχισα να τον γνωρίζω
καλά.
Στο τρίτο κάστανο τον
ήξερα τόσο πολύ που
δεν το έφαγα.
Το πήρα μαζί μου όταν
σταμάτησε η βροχή
κι έφυγα.
Χαλάλι η ομπρέλα
ψιθύρισα όταν γνωρίζεις
την γλυκιά ψίχα μιας ψυχής
όμοια με αυτή του τρίτου
κάστανου.
Έσφιξα την γροθιά μου
κι απομακρύνθηκα όλο
και πιο πολύ.
Το πρόσωπο μου ήταν
ξαναμμένο ακόμα από
το καύμα της φουφούς.
Την επόμενη γύρισα πίσω
ο φίλος μου είχε εξαφανιστεί.
Η ομπρέλα κάτω από την
μαρκίζα σκισμένη.
Όταν την άνοιξα βρήκα
μέσα της μία μεγάλη
σακούλα με ζεστά κάστανα.
Έτσι τον αγάπησα.
Μασώντας το πρώτο
κιόλας κάστανο έγινε
δικός μου.
Πουλάω κάστανα φώναξα
αντί αυτού, ελάτε.
Εδώ θα βρείτε την άλλη
μισή σας καρδιά.
Κανείς δεν αγόρασε μόνο
που μία σκιά με ακολουθούσε
όπου κι αν πήγαινα.
