haibun

Κάστρα στην άμμο

Το αυτοκίνητο πήγαινε αργά. Ύστερα από μια μικρή διαδρομή πάνω σε λακκούβες και χαλίκια έφτασε σκονισμένο στην ακτή. Μεσημεριανή ώρα κι η θάλασσα ήταν γαλήνια. Μια αύρα φυσούσε ελαφρά που εμπόδιζε τη ζέστη. Κρωξίματα γλάρων εδώ κι εκεί και η μηχανή ενός ψαροκάικου διατάραζαν τη γύρω ηρεμία.

Ξέπλεκα μαλλιά
ξερά χόρτα του θέρους-
κρίνα ταπεινά.

Η ακτή ήταν στρωμένη από σπυρωτή άμμο σαν τους κόκκους του ρυζιού χοντρή. Τα τζιτζίκια ακούγονταν έντονα. Βρήκε ένα σκίνο κι έστρωσε την πετσέτα της. Η θάλασσα γαλήνια στα τρία μέτρα απόσταση από το σακίδιο της. Βούτηξε μέσα της με γερές απλωτές. Κολύμπησε ώρα, έκανε βουτιές κι έβγαλε δύο μεγάλα κοχύλια.

Ζεστή η άμμος
φέτα από καρπούζι-
διάτρητη η σκιά.

Βγήκε από τη θάλασσα. Μπροστά της δυο πιτσιρίκια έπαιζαν με την άμμο. Είχαν στήσει ένα τεράστιο κάστρο με πολλές οχυρώσεις. Δούλευαν με τα κουβαδάκια και τα φτυάρια τους για ώρα πολλή. Δεν άκουγες φωνές μόνο κάποια γέλια ανακούφισης. Από μακριά φάνηκε το πλοίο της άγονης γραμμής. Η θάλασσα αγρίεψε κι άρχισε να σηκώνει ξάφνου κύματα.

Καυτός ιδρώτας-
θαλάσσια η χελώνα
φωλιές στην άμμο.

Κύματα πλησίασαν την ακτή. Τα παιδιά ταράχτηκαν. Το κάστρο τους γκρεμίστηκε, δυο μόνο οχυρώσεις έμειναν. Έκλαιγαν δυνατά. Πήγε κοντά τους και τα καθησύχασε. Τρέμοντας αυτά την κοιτούσαν. Αφού τα παρηγόρησε τα βοήθησε να χτίσουν ένα καινούργιο κάστρο δίπλα στο σκίνο για ασφάλεια. Δούλευαν πυρετώδες. Τα φτυάρια τους είχαν πάρει φωτιά.

Φυσά μαΐστρος
κοιμήθηκαν οι γρύλοι-
οπάλιο χρώμα.

Η ερημία του Ιούλιου

Έκανε πολλή ζέστη.
Η τηλεόραση έπαιζε
ένα προπολεμικό γουέστερν.
Η κανελιά γάτα είχε
πέσει σε λήθαργο,
ξαπλωμένη σε μια μαξιλάρα
ασπρόμαυρη.
Το καναρίνι βαρύθυμο
δεν έλεγε δυο μέρες
τώρα να φάει
το κανναβούρι του.
Η γυναίκα με τα τριχωτά
πόδια και τις βούλες στο
μάγουλα περιφέρονταν
στη κάμαρα που έμοιαζε
με στενό κλωβό.
Που και που στέκονταν
μπροστά στο πιάνο
δοκιμάζοντας τις υψηλές
νότες του λα και του ντο.

Ο Ιούλιος καραδοκούσε
έξω από το παράθυρο.
Έπαιζε με πυρακτωμένα
κουκουνάρια και τα έστελνε
πολλά μέτρα μακριά,
μέχρι το περιαστικό δασάκι
με τις απανθρακωμένες
χελώνες.
Θύμιζε το αμούστακο παιδί,
το μικρό αλάνι της πλατείας
που καρφώνει απανωτά
στα δίχτυα,
χωρίς να έχει αντίπαλο,
μία πάνινη μπάλα.
Άνευ αντιπάλου κι ο Ιούλιος
με την συνοδεία του λίβα
συνηθίζει να παίζει σε ένα
αδειανό γήπεδο
και πετυχαίνει πάντα
θριαμβολογώντας ένα
διψήφιο σκορ.

Δεν τον νοιάζει που κανείς
δεν τον επευφημεί
τουναντίον μάλιστα πάντα
αυτός ο μήνας θέλγεται
και κινείται
στην μοναξιά ενός
καυτού πεδίου που το
κατακλύζει η στάχτη και
ο ιδρώτας των δασοφυλάκων.
Κάποιοι τον λένε τρελό
και μανιακό μα αυτός αγέρωχος
προχωρά πάνω στην
άδεια λεωφόρο τσουλώντας
το πατίνι του και σφυρίζοντας
μία πένθιμη σονάτα.

Η γυναίκα με τις χαριτωμένες
βούλες στα μάγουλα
ανύμφευτη είναι και τον
έχει καθίσει βασιλιά
στο ανάκλιντρο της κάνοντας
του όλα τα χατίρια.
Μαζί του πηδάει τις φωτιές
του Άη Γιαννιού κι έπειτα
μεθυσμένη από τον ίλιγγο
της πυράς ξεσφίγγει το
φουστάνι της και του
δίνεται ολοκληρωτικά
χωρίς να ντρέπεται
ούτε στιγμή για
τις τριχωτές της γάμπες.

Ο Ιούλιος την αγαπά
και την φροντίζει εξόχως.
Της πλένει τα εσώρουχα
με αποσταγμένο νερό κι
αλισίβα.
Κανείς άλλος δεν την θέλει
γιατί απλά είναι μάγισσα
ξακουστή κι ο κόσμος την
εχθρεύεται και την φοβάται.
Μόνο αυτός, μονήρης
καθώς είναι, την αποζητά
απεγνωσμένα και χρεία
την έχει μεγάλη.

Στις καμένες ράχες που
διαβαίνει και στους
πυροστρόβιλους που τριγυρνά
πολλά εγκαύματα
φέρει στο σώμα κι αυτή
με τα μαγικά της βοτάνια και
φίλτρα τον γιατρεύει.
Ερωτομανής αυτός την διεκδικεί σφόδρα.
Είναι η πιστή του θεραπαινίδα,
η αγέραστη του ερωμένη.
Στο κάμα του ιδρώτα
του την αφήνει να λούζεται
έχοντας στο πλάι την
κανελιά της γάτα
και το νεκρό από ώρα
καναρίνι της.

Τάνκα

Το τρένο περνά
ίλιγγος ταχύτητας
πλήθος στο σταθμό
ανοίχτηκαν μαντήλια
αλμυρά τα δάκρυα.

*
Βαρύ κεφάλι
βουίζουν τα τύμπανα
στροφές ιλίγγου
χάνω τα βήματα μου
πέφτω και τσακίζομαι.

*
Πολλές οι σκέψεις
αναστάτωση μυαλού
τρομερό συμβάν
επιδρομή του ιλίγγου
χάνω τον βηματισμό.

*
Λεπτό το σκοινί
βήματα ακροβάτη
σιγή στο πλήθος
ανοιχτά τα στόματα
φονικός ο ίλιγγος.

*
Μηχανή περνά
ανεμίζουν τα μπουφάν
μέθη ιλίγγου
ξέφρενες οι κινήσεις
πατημένο το γκάζι.

*
Σφύριγμα μπουρού
το καράβι ξεκινά
χάπια ίλιγγου
έρμαιο των κυμάτων
τρέμουν θολές εικόνες.

*
Ίλιγγος χτυπά
περιστροφή εικόνων
ξύπνημα βαρύ
το ταβάνι γυρίζει
ανεξέλεγκτοι βόμβοι. 

*
Σώματα σμίγουν
ίλιγγος της ηδονής
τρίζουν στρώματα
κραταιός ο έρωτας
ιδρώτας στα σεντόνια. 

Imayo με σπάσιμο

Πράσινα τα βατράχια-
ζέστη στη λίμνη
υποχωρούν τα νερά
βόμβος κουνουπιών
οι καλαμιές θροΐζουν
τζίτζικες ηχούν 
της φύσης ξυπνήματα 
η πλάση πάλλει.

*
Βορινή η βεράντα-
ζέστη στην αυλή
γλάστρες με βασιλικά
το χώμα διψά
λαμπρός προβάλει ήλιος 
ο λίβας καίει
ζεματούν οι αχτίδες
φονικός καιρός.

*
Επελαύνει η ζέστη-
ώρα του καφέ
πυκνό το καϊμάκι
η πόλη ξυπνά
υποχωρεί η νύστα
πρώτη ρουφηξιά
υγραίνονται τα χείλη
ώρα αυγινή.

*
Διαβαίνει καβαλάρης-
ήχος πετάλων
κλειστά τα παράθυρα
ζέστη στα κορμιά
το φως περνά τις γρίλιες
ρίγες κίτρινες
πέτρινο καλντερίμι
ο ύπνος βαθύς 

*
Ζέστη χτυπά την πόλη-
δρόμοι αδειανοί
σπάνε τα θερμόμετρα
κλείνουν τα πάρκα
ταξιδευτής ο ήλιος
βράζει το μπετόν
κοφτές βγαίνουν ανάσες
το στήθος καίει

*
Μελανός ο ουρανός-
έπιασε βροχή
δέσμες από αστραπές
ομπρέλα βγάλε
ανασαίνει το σώμα
λάμνει η ζέστη
ευωδιάζει το χώμα
φύλλα σήπονται

*
Θεριστική μηχανή-
λυγίζουν στάχυα
αγκυλώνουν τ' άγανα
καλπασμός ζέστης
τρέχει καυτός ιδρώτας
οργασμός δουλειάς
λάμπει ψηλά ο ήλιος
αργεί η δύση.

Ουράνια κτίσματα

Μεσούσης της Άνοιξης
σε άρπαξαν οι άνεμοι.
Πήρες το μυστρί του
μαΐστρου και της όστριας
τον κασμά κι έφυγες.
Βιαστικός ήσουν σαν τον
πελαργό που κουβαλά
στην πλάτη του ανήμπορα
πουλιά και σπαθίζει
τον αέρα με φτερά δίμετρα.

Δεν θυμάμαι καλά αλλά
νομίζω πως γελούσες
κι ήχους έβγαζες γάργαρου
ποταμού.
Νέος ήσουν κι ωραίος
και στο στήθος σου, του
Απρίλη κήπος, ανθίζαν
οι νάρκισσοι, οι πασχαλιές
κι οι μυρωδάτες βιολέτες.
Μοσχοβολούσε ο αέρας
κι οι κόρες έβγαζαν
από τα σεντούκια υφαντά
μαντήλια.
Σε χαιρετούσαν.
Εκλιπαρούσαν ένα σου βλέμμα.
Ποντάραν στο χαμόγελο σου.
Δεν τις έβλεπες, καμωνόσουν
τον αόρατο καβαλάρη
που σε γάμο πηγαίνει
με ρούχα πριγκιπικά ντυμένος.

Τώρα στους ουρανούς
τις νέες πετρόχτιστες
χτίζεις πολιτείες και
τις επαύλεις φτιάχνεις
των αερικών.
Τα υλικά στα προμηθεύουν
οι άγγελοι και τις ώρες
της σχόλης τάβλι παίζεις
με τον Θεό.
Στη μαστορική δεν σε
ξεπερνά κανένας.
Τεχνίτης καλός είσαι με
εφτά παραγιούς για βοηθούς.
Με το μυστρί του μαΐστρου
σοβατίζεις τα όνειρα των παιδιών
και στις βεράντες τους
αποθέτεις νυχτολούλουδα
και σγουρές αρμπαρόριζες.
Με τον κασμά της όστριας
ακούραστος ανοίγεις
νέα θεμέλια να έρθουν
οι ξενιστές να κατοικήσουν
κι οι απένταροι ακροβάτες.

Είσαι απασχολημένος
κι σε εμένα ξεχνάς ένα
πετρόχτιστο να μου χτίσεις
φρούριο.
Τις νύχτες που σε θέλω
πολύ εκεί να έρχομαι με
λυτά τα μαλλιά και ξεδεμένα
τα σανδάλια.
Τους ανέμους γνώρισε μου
για να σε φτάσω.
Φοβάμαι την απανεμιά
και τους σταματημένους
ανεμοδείχτες.

Εδώ υγράνθηκαν τα προσκέφαλα
και η μούχλα απειλεί
τα σώματα των ποιημάτων
και τα βρωμίζει.
Οι παραγιοί σου, κοίτα,
με ζητούν ζυμωτό να τους
φέρω ψωμί και τους νέους
που έγραψα στίχους.
Σπλαχνίσου αυτούς τουλάχιστον
πιότερο από εμένα και
στην δούλεψη σου έλα
να με πάρεις με τα απονέρια
μου να ξεδιψάς και με
τα χρυσά μου αποχτενίδια 
τα ουράνια να στεριώνεις
κτίσματα. 

Το άγγελμα των Θεών

Περνούσα ανάμεσα από τις
φωτιές εκείνο το σούρουπο.
Καίγονταν το λευκό φόρεμα μου.
Τσουρουφλίζονταν τα μαλλιά μου.
Λαπάδιαζαν τα χέρια μου.
Τεράστιες φωτιές του Ιούλη
καβαλίκευα.
Μαγιάτικα στεφάνια τις έτρεφαν
κι αρώματα πολλά
αναδύονταν μέσα από την
πυκνή κάπνα.
Εδώ το φλισκούνι, η άγρια
μέντα, οι μαργαρίτες, τα ρόδα,
οι βιολέτες κι ο σκληρός σκίνος
έφερναν λεπτές μοσχοβολιές
και μας μεθούσαν.

Η ατμόσφαιρα θύμιζε
μαγιάτικο περβόλι
φρεσκοποτισμένο.
Πολλά τα κορίτσια ανάμεσα μου
που ρίχνονταν στη φωτιά.
Κανένα όμως αγόρι ή έστω
ένας άντρας νεαρός δεν
συμμετείχε.
Πόσο μας έλειπαν!
Κάποια ψιθύρισε πως είχαν
πάει προς άγραν τζιτζικιών.
Μια μικρή ήταν που
ποτέ δεν ξέχασα το όνομα
της καθώς και το λαμπρό
της παράστημα.

Μυρτώ την έλεγαν κι ήταν
αυτή που ανάδευε τη φωτιά
και μάζευε πολλά αστέρια
μέσα από τις στάχτες.
Είχε έναν αρραβωνιαστικό.
Φοίβο τον έλεγαν, ήταν όμορφος
σαν τον Θεό Ερμή και φορούσε
πάντα ένα ναυτικό μπλουζάκι
με οριζόντιες ρίγες.
Τώρα στα χωράφια θα
τριγυρνούσε με ένα ψάθινο
καπέλο στο χέρι καθισμένος
πάνω στο σαραβαλιασμένο
του ποδήλατο.
Ώρα δειλινού κι οι παρειές
του βάφονταν κόκκινες σαν
το αίμα της παπαρούνας.

Χαράματα σαν έσβησε η φωτιά
κι οι καπνοί σκόρπισαν
ήρθε ο καλός της και την βρήκε.
Χαμογελούσε η Μυρτώ των
αστεριών και των κέδρων.
Έπειτα πήρε το καπέλο του
και το γέμισε με δέκα φούχτες
στάχτης.
Την πέταξε ψηλά έτσι που
τα σώματα μας καλύφθηκαν
εντελώς.
Δεν υπήρχαμε.
Δάκρυ δεν έβγαινε από τα
μάτια μας.
Τα στεφάνια είχαν ξεψυχήσει
μαζί μας.
Χανόμασταν.

Μόνο η Μυρτώ με το
δαντελένιο φόρεμα συνέχιζε
να παίζει με τις στάχτες.
Ο Φοίβος δίπλα της
διάβαζε τα χαρτιά και τις
ανοιχτές παλάμες μας.
Η γραμμή της ζωής διακεκομμένη.
Τεράστια ανομάτιστα πουλιά
πετούσαν τριγύρω, μην ήταν
οι άγγελοι που είχαν έρθει
να μας χαρίσουν φτερά;
Είχε σταματήσει ο χρόνος
και το άγγελμα των Θεών
δεν έλεγε να φτάσει στη γη
να μας εξιτάρει κι άλλο το νου. 

Χαϊκού

Χάδια του νερού

το σώμα αρμυρισμένο-
κάψα του θέρους.

*
Πίδακας νερού-
λιώνει γοργά το χιόνι
τοξότης ήλιος.

*
Τρέχει το νερό
χρυσάνθεμα ανθίζουν-
λεύκες λυγερές.

*
Βρόχινο νερό
Χειμώνιασε στην πόλη
σκουντούφλης καιρός.

*
Του θέρους νότες
γιορτάζουν τα τζιτζίκια
παφλασμοί νερού.

*
Ατμοί του νερού-
ξερές μείναν οι λίμνες
νεκρά βατράχια.

*
Λακκούβες νερού-
περνά αμαξηλάτης
γιασεμιά κόβει.

*
Παιχνίδια νερού-
γεμάτο το αυλάκι
στάρια ποτίζει.

*
Βουητό νερού-
λαμπρός ο καταρράκτης
καρδιά του θέρους.

*
Καρπουζιού φλούδα
έτοιμο το γλυκάκι-
νερό δροσερό.

*
Πεύκου θρόισμα
λασπωμένο το νερό.
φωλιές αηδονιών. 

*
Στολίδια νερού-
υγρές οι πεταλίδες
κρίνοι αλατιού.

*
Χιόνι στις κορφές-
βουβάθηκε το νερό
τοπία σιωπής.

senryu

Τρίζει η άμμος

μεγάλη η πατούσα
ογκώδες σώμα.

*
Σγουρά τα μαλλιά
φωλιές η άμμος βρίσκει
σπάει η χτένα.

*
Τόνοι με άμμο
θαμπές οι σιλουέτες
θέατρο σκιών.

*
Τόποι της άμμου
κλαψούρισμα της γάτας
κόκκοι στα δόντια.

*
Καυτή η σούπα
η άμμος στρώσεις φτιάχνει
τραγανός μεζές.

*
Ψαροκόκαλα
τα βράγχια άμμο έχουν
βραχνάς του ψαρά.

*
Φιγούρες άμμου
η τελετή ξεκινά
βήχει ο ψάλτης

*
Χώρες της άμμου
βαριά η κελεμπία
ύπνου φάντασμα.

*
Τρίζει η άμμος
η νύφη το έσκασε
γαμπρός μπουκάλα.

*
Κρίνα της άμμου
φέρε το ποτιστήρι
ατμός το νερό.