Σ' αγαπάω γιατί κάποιον Μάρτη
πριν φύγεις απόσπασες απ΄την καρδιά μου
ένα βαρύ συρματόσκοινο!
Σ' αγαπάω γιατί μ' αυτό το συρματόσκοινο έπλεξες
σφεντόνες και μικρές τουλίπες
που ακόμα κρατώ!
Σ' αγαπάω γιατί ξεχειμώνιασες
στα γόνατά μου, δουλεύοντας
τα υφαντά της ποίησης με χέρια που κλαίγαν!
Σ' αγαπάω γιατί μ' αυτά τα υφαντά
κοιμάμαι τις νύχτες χωρίς εφιάλτες
κομίζοντας πετράδια στην αυγή!
Σ' αγαπάω γιατί μες στο μεσοχείμωνο
μου χάρισες ένα δεμάτι στάχυα
απ' τους σιτοβολώνες του ήλιου!
Σ' αγαπάω γιατί με αυτούς τους σπόρους
(που το δεμάτι έκρυβε)
ένα κόσμημα έφτιαξα ακριβό
εκεί να ακουμπώ τις προσευχές μου!
Σ' αγαπάω γιατί καθώς άργησα
ένα βράδυ με περίμενε κοχλαστή
μια σούπα με υλικά του βουνού!
Σ' αγαπάω γιατί μ' αυτά τα υλικά
ταΐζω αξημέρωτα τους σπουργίτες
κι άπειρα σου στέλνω φιλήματα!
Σ' αγαπάω γιατί ήσουν σιδηρουργός
κι έφτιαχνες φεγγάρια τρίαινες κι αγκίστρια
κι ήταν σαν να μαστόρευες τις πύλες των νεκρών!
Σ' αγαπάω γιατί αυτά τα φεγγάρια,
αποβραδίς τα κλείνω στο πηγάδι
νιούτσικα στον αιώνα να γερνούν!
Σ' αγαπάω γιατί έμπαινες στις καλαμιές
να στεριώσεις τις φωλιές των σπίνων
χωρίς τον παραμικρό θόρυβο!
Σ' αγαπάω γιατί όλοι οι κελαηδισμοί
φέρνουν στο νου μου
τα φτερωτά σου χέρια σαν μιλούσαν!
Σ' αγαπάω γιατί τα πιο πολλά απογεύματα
του Γενάρη, φύτευες ίριδες στον κήπο
για να φωταγωγήσεις της σκοτεινιάς το κενό!
Σ' αγαπάω γιατί αυτές τις ίριδες
αποξηραμένες τις κρατώ στο μαξιλάρι
και μαζί τους συνομιλώ συνεπαρμένη!
Σ' αγαπάω γιατί μπάλωσες
την τρύπια μπάλα του σκύλου μας
με του ουράνιου τόξου τα νήματα!
Σ' αγαπάω γιατί αυτή η μπάλα
είναι το σωσίβιο μου σαν ξανοίγομαι
στης αγάπης τη μαύρη τρύπα!
Σ' αγαπάω γιατί καθώς τίναζες τα σεντόνια,
είδα μια ξεχασμένη Αφροδίτη
να αναδύεται μέσα από τους παφλασμούς!
Σ' αγαπάω γιατί αυτά τα σεντόνια τ' απομεσήμερα
γλάρων γίνονται κατοικίες κι αποστατούν!
Σ' αγαπάω γιατί καθώς ξεμάκραινε το καράβι
είδα στην πλώρη του σκοτωμένο το όνομά σου!
Σ' αγαπάω γιατί αυτά τα καράβια
αν και μακρινά μου τάζουν ταξίδια,
αγκυροβολημένα σκουριάζουν στην εταζέρα!
Σ' αγαπάω γιατί καθώς βάδιζες πάνω στα κύματα,
ανέβαιναν άυπνοι οι βυθοί να σε κουρσέψουν!
Σ' αγαπάω γιατί με τις ακμές των κυμάτων
στις αρχαίες κολόνες συμμετρικές χαράζω πορείες!