Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

γλυκό του κουταλιού

Εκείνο το οικογενειακό μαχαίρι που έκοβες
το περγαμόντο για να φτιάξεις το γλυκό του κουταλιού
που πάντα φοβόμουνα να πλησιάσω
Το έχω φυλαγμένο στο πιο ασφαλές
κοίλωμα της καρδιάς μου
Μαζί έχω και το βαζάκι που κάποτε
συγχώρεσε με είχα κλέψει!
-απόγευμα ήτανε ένα δροσερό απόγευμα
Αυγούστου- από το ράφι όταν εσύ ξέπλεκες
το παλιό μου πουλόβερ για να φτιάξεις
τις κάλτσες του πληγωμένου αγάλματος
Μη φοβάσαι δύσκολα ο καθένας χαρίζει την καρδιά του
Λάξευσα με το συμπαγές οστό του καναρινιού
μια παρυφή στη κύρια αορτή …δεν θα το βρει κανείς
Θα μου πεις γιατί στα αποκαλύπτω όλα τώρα…
Εσύ το παρήγγειλες εχτές στον ύπνο μου
Εμφανίσθηκες κάτι μου ζητούσες
(διαδοχικές επαναλήψεις σκοτεινών λέξεων)
Έλεγες ένα βαζάκι, ένα μαχαίρι
Έλεγες ασημένιο μαχαίρι όχι οξειδωμένο
Ίσως σε αυτό να έφταιξα εγώ
είχα υποχρέωση λοιπόν να σου φανερώσω
το μυστικό μου
Μην με μαλώσεις… το γλυκό δεν το έφαγα
για το μόνο που ευθύνομαι είναι το μαχαίρι
Σκούριασε!
Η σύνθεση του αίματός μου ή των ιστών μου
οι ευαίσθητες γλώσσες των κυττάρων μου
οι σιελογόνοι αδένες μου, τα όξινα δάκρυά μου
Να είναι οι μόνοι υπεύθυνοι
Θα βρω όμως τρόπο να επανορθώσω
Έχω κλείσει εισιτήριο για ένα ταξίδι στην χώρα
των αργυρουργών, εκεί που φύονται ενδημικά μαχαίρια
Μέχρι χτες ήθελα να πάρω τηλέφωνο στο ταξιδιωτικό
γραφείο να ακυρώσω αυτό το ταξίδι αλλά άλλαξα γνώμη
Θα σταθώ στο ύψος μου
Μόνο μια χάρη πανάκριβη σου ζητάω κυοφόρησε
ένα εύρωστο εχέφρονο έμβρυο με ανέγγιχτες φτερούγες
Ποτέ δεν θα σε ξαναπροδώσω!

χαρισμένο στην Μαριάννα