Κι από ψηλά να αγναντέψεις
τη θάλασσα σε παίρνει μαζί της.
Σε πλησιάζει με το ακαταμάχητο
χρώμα της και τις καυχησιάρικες
της προθέσεις.
Κοντά σου έρχεται με τα καράβια,
την αρμύρα, τον παφλασμό της
και τα ηφαιστειογενή της νησιά.
Κρεμάει στο λαιμό σου γιορντάνι
με μπλε ματόχαντρα κακό μάτι
να μη σε βρει.
Στο κάδρο μαζί με την φωτογραφία
σου μπαίνει για να ταξιδέψει
σε ταξίδια ονειρικά εκεί που
ο καυτός ήλιος στεγνώνει
την πήλινη κόρη του αγγειοπλάστη.
Στην αγκαλιά της σε χώνει
προστατευτικά όπως χώνει
ή μάνα το παιδί κάτω από τη φούστα
της για να το γλυτώσει από
τις φοβίες του.
Την πήλινη κόρη της ερωτεύεσαι
με τη πρώτη ματιά κι ένας κεραυνός
σχίζει στα δυο την καρδιά σου.
Κομματιάζεσαι.
Την δέχεσαι στην κλίνη σου.
Την ποθείς σαν ρόδο εκατόφυλλο.
Την βάζεις στα στενά της μοίρας
σου μονοπάτια.
Σε προσέχει και σου δίνεται σιωπηλά.
Ανάβουν τα μάγουλα σου απ' τον
έρωτα κι είναι σαν να μην έχεις
πλαγιάσει ποτέ άλλοτε με γυναίκα.
Τόση η θερμή.
Τόση η ηδονή.
Τόσο το περιώνυμο της αγάπης καμίνι.
Σε βλέπουν στις στράτες κι απορούν
πόσο όμορφος έγινες.
Οι άντρες σε προσπερνούν με τη χάντρα
του ματιού να πλέει μες στη ζήλια.
Οι γυναίκες σε βασκάνουν και ψεύτικα
χύνουν δάκρυα για ανύπαρκτα πένθη.
Εσύ φεύγεις μπροστά κι επίλεκτος
νιώθεις να είσαι στρατιώτης.
Τρέχεις και σμίγεις με τα κύμα
και βαφτίζεσαι όνομα θεϊκό.
Βρέχεται η πήλινη κόρη μα δεν
λιώνει γιατί αγαπητικιά σου έγινε
γυναίκα και σταθμός της ζωής σου
ύστερος και μοναδικός.
