Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

μιας αστραπής (χαϊκού)

Αποτέλεσμα εικόνας για αστραπές

Άγγελοι τώρα
κατεβαίνουν με το πέσιμο
του αθώου χιονιού

DIMITAR STEFANOY


Πάνω στη λίμνη
Χλωμή ημισέληνος,
Η ψαρόβαρκα

Οργανοποιός 
Του ξύλου περίτεχνα
Τα μάγια λύνει

Λαμπηδόνα μου,
Το φώσφορο σου 'φερα
Ν' αναμετρηθείς

Λάμψη αστραπής
Κι ο ποιμένας έστριψε
Στερνό τσιγάρο

Ξάφνου κεραυνός!
Με πύρινες διχάλες
Μαγκώνει τη γη

Φλεβίτσες ψάχνω,
Στον χάρτη μία κοίτη
Να μην στερεύει

Ακούμπα να δεις!
Στη γη ζουν τ' αρώματα
Της πρώτης βροχής

Χάρτινα κρεμάς
Ραβασάκια στους κάκτους,
Μι' αγάπη να βρεις 

Σαν καρβουνάκια,
Στο σύθαμπο φέγγουνε
Τα δυο της μάτια

Μες στο χειμώνα,
Διάλεξες ανεμώνη
Υγρό το λίκνο

Χαρτοπόλεμου
Ουράνια σύρραξη!
Η ευχή πιάνει

Ξάφνου πελαργός,
Πρόβαλλε φτερίζοντας
Σε πέτρα στείρα

Ήρθε μπουρίνι!
Κι ευθύς τεμαχίστηκε
Στα δυο ο πεύκος

Παράπονό μου:
Ένα τσαμπί ουρανού
Ρίμες να τρυγώ

Σ' αφράτο χιόνι,
Τα κλειδιά ανέσυρα
Των αινιγμάτων

Σελίδες γυρνούν
Κι ο άνεμος τυπώνει
Τα μυστικά του

Μπήκες στον κήπο,
Ν' αρδεύσεις με δάκρυα
Τα πικρά χόρτα

Σαν έρθει χιονιάς...
Στυφό θα 'ναι τ' άρωμα
Μες στον πευκώνα

Αλήτης καιρός 
Στα σύννεφα πέταξε 
τραγιάσκα φθηνή 

Με μια κίνηση!
Βυθίστηκαν στη λίμνη
Φτερά και ράμφη

Σεπτά τ' αστέρι,
Χαράζει στο μάρμαρο 
Απλή συλλαβή

Δεν μου ξέφυγες:
Στο αίμα μου πέρασες 
Χάρτινε κύκνε 

Στ' αστροποβρόχι,
Προσκυνητής φοίνικας
Λαμπαδιάζεται 

Συμμετέχει στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου 
με θέμα : χαϊκού http://tokeimeno.blogspot.gr/2016/10/blog-post_23.html

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου

Αποτέλεσμα εικόνας για μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου

Κυριακή ήταν τότε θυμάμαι
Μια ανούσια Κυριακή
Που απρόσκλητος ήρθες στο σπίτι
Ακούμπησες τη βρεγμένη ομπρέλα σου
Στο πάτωμα
Κι έσταξε φθινόπωρο στους ξύλινους αρμούς
Δεν ξέρω αν σ' αγαπούσα
Ή απλά χαιρόμουν αυτή καθαυτή
Τη συντροφιά σου
Στα χέρια σου μια πύρινη ανθοδέσμη
Ποτέ δεν μου χάρισαν λουλούδια
Ξεστόμισα έκπληκτη
Ένα κυκλάμινο άγριο
Μια θηλυκή ορχιδέα
Ή έστω ένα ανώνυμο αγριολούλουδο
Πώς διάβασες τη λαχτάρα μου
Πώς γονάτισες στα λευκά μου πανιά
Πώς ξεμπέρδεψες το νήμα της απώλειας;

Ήρθες για να μείνεις, είπες
Κι εγώ παρακολουθούσα
Το τρέμουλο των χειλιών σου
Διάβαζα ήρεμα
Τις αποχρώσεις στο βλέμμα σου
Γήινες ζεστές ενσωματωμένες με ίσκιους
Μια αποδόμηση κι ένας εκστασιασμός
Μια επιδρομή σε τοπία χαυνωτικά από τη λήθη
Νόμισα ξάφνου πως μπερδεύτηκαν
Όλα τα χρώματα στον πυρήνα της ζωής
Πως μια καταιγίδα πλησίασε 
Τα ουράνια βεγγαλικά για να τα σβήσει

Ήρθες καμωμένος από γυαλί
Με εστίες πολλές να με ζεστάνεις
Πως χρωμάτιζαν τα μάτια σου
Τον ερχομό του Οκτώβρη στα γκρίζα μου στόρια
Απέφυγα να κοιτάξω τις κνήμες σου
Τα βοστρυχωτά σου μαλλιά
Μόνο το βλέμμα σου μ' έκλεψε
Κι εκείνη η λάμψη που γιγάντωνε
Τα σβησμένα μου πάθη
Ήρθες για να ντύσεις τις εσοχές στο μαντήλι
Σε λεβάντες να κρύψεις
Το αρχαίο μου όνομα
Καιρός κακός μην το βρει κι ανοίκειος φόβος

Μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου
Την ώρα που έσβηνε αργά ο αποσπερίτης
Στους γήλοφους της ομίχλης`
Κι έμεινα να ξεχωρίζω αχνά ουράνια τόξα
Στα φλύαρα ύψη των αιθέρων
Τα μικρά καταφύγια των νεκρών 
Να αναζητώ στων προσώπων τα αχανή βάθη
Πολλά τα πρόσωπα κι άπειρες οι στιγμές 
Που αισθαντικά έφερες μαζί σου
Σθεναρά θυμάμαι με προέτρεψες
Σμίλη να γίνω αργυρή
Κι εσύ ο μαρμάρινος τύμβος
Να χαράζω τους στίχους μου
Πύρινη να πάρουν μορφή
Σαν τα λουλούδια που η αγκαλιά σου
Απλόχερα κάποτε μου φανέρωσε

Πήρε  μέρος στο 13ο Συμπόσιο Ποίησης που ακούραστα
διεξάγει η αγαπημένη πριγκιπέσα μας Αριστέα
http://princess-airis.blogspot.gr/2016/10/
13o-Symposio-Poiisis-Oi-symmetohes.html

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

τ' ανέφελα τοπία των ματιών

Αποτέλεσμα εικόνας για φθινοπωρινό δάσος

Πάρε την ομπρέλα μαζί σου 
Φόρεσε κι εκείνα τα γυάλινα γοβάκια 
Να πάμε μια βόλτα στο δάσος 
Εκεί που έναν Οκτώβρη σε γνώρισα
Πόσα χρόνια από τότε πάνε δεν θυμάμαι...
Πως σου πάνε αυτά τα γοβάκια! 
Σαν πριγκίπισσα μοιάζεις 
Έλα μην ανησυχείς  
Δεν θα κουραστείς καθόλου 
Τα μονοπάτια γέμισαν αφράτες φυλλωσιές
Σαν πουλί να ελαφροπατάς  
Κι αν τύχει και σκοντάψεις 
Μικρό το κακό 
Μουσελίνες άπλωσε στο χώμα το φθινόπωρο 
Πορφυρές καστανές κι αχνοκίτρινες 

Κοντά σου θα σταθώ 
Να μας φωτογραφίσει το απομεσήμερο
Με τα μελαγχολικά του χρώματα 
Βάλε και στα μαλλιά σου μια κορδέλα θαλασσιά 
Οι μικρές ναϊάδες να πλανευτούν 
Να ' ρθουν το χέρι θερμά να μου σφίξουν 
Πανάκριβη να γίνεις αδερφή τους
Μελωδική τους να γίνεις κορνέτα 
Σε ποτάμια και σε τοπία βροχερά 
Υδάτινη μορφή να πάρει και διάκοσμο
Το νέο σου όνομα

Γιατί "Αγάπη" σε φωνάζω
Από τότε που απρόσμενα έφυγες
Κάποιοι μου είπαν πως μαργαριτάρι 
Έγινες σ' ένα όστρακο του βυθού
Μαργαριτάρι ολοσκότεινο
Σαν εκείνο που αμύθητη είχε αξία 
Κάποιοι άλλοι μου μήνυσαν 
Πως λευκός έγινες κύκνος 
Με μαχαίρια ψυχρά στη στερνή του κραυγή
Εγώ όμως εδώ θα σε κρατώ 
Σαν φλόγα ανέπαφη
Στο δάσος θα σε πηγαίνω
Στις πηγές θα σε δροσίζω  
Με αστραφτερά θα σε ντύνω μετάξια 
Στα όνειρα σου θα στέλνω κήρυκες 
Φεγγάρια ερωτικά να σου ξυπνούν 

Αγάπη θα σε ορίζουν κι οι ποιητές 
Στα κρυφά τους συναπαντήματα
Με τα πουλιά του ερέβους  
Αγάπη κι εγώ θα σε ζητώ
Χυμούς θα σε θρέφω
Φωτιά θα σε φροντίζω
Αίμα κοχλαστό να μπολιάζεις
Στα αποξηραμένα φύλλα του στήθους
Κι ολοφώτιστα καλοκαίρια στις θημωνιές
Γονατισμένα κι άεργα να κλαίνε τα φθινόπωρα
Στα ανέφελα σου μάτια για χρόνους πολλούς!

Το παραπάνω ποίημα είναι η εκτός συμμετοχής
έκφρασή μου στο "13ο Συμπόσιο Ποίησης" που
διεξάγεται από την αγαπημένη φίλη Αριστέα
Διαβάζουμε και ψηφίζουμε ως την Πέμπτη 20/10
http://princess-airis.blogspot.gr/2016/10/
13o-Symposio-Poiisis-Oi-symmetohes.html