Τρίτη 29 Απριλίου 2008

το δαχτυλίδι

Σήμερα άνοιξα ένα κουτάκι, είχε μέσα ένα δαχτυλίδι
ήταν από τα αρραβωνιάσματα της γιαγιάς μου
το είχε φυλάξει η μάνα μου σε μια τρύπια τσέπη
άλλωστε γι αυτό έπεσε στα χέρια μου..
Μικρό κουτάκι δερματόδετο στο σκληρό χρώμα του καφέ.
Γέμισε η παλάμη μου με μυρωδιά σανταλόξυλου
ήταν το άρωμα που είχε πάντα η μητέρα στο δέρμα της
Δικό της άρωμα
Το δαχτυλίδι ερωτικό με μια χάντρα στη μέση
στο σχήμα της καρδιάς και με απροσδιόριστο χρώμα
κάτι σαν το μάτι της τίγρης.
Έλιωνε το σκοτάδι, πόσες αχτίνες ήλιου είχε
απορροφήσει, φορώντας το η γιαγιά μου στον αντίχειρά της
Αχτίνες ήλιου, φεγγαριού δέσμες, λάμψεις λυχναριού
και κυρίως κρυφές αστραφτερές ματιές πρώιμων εφήβων..
Έλιωνε το σκοτάδι, φοβήθηκα τόσο το φως
Είναι μεγάλο φορτίο, υπερφορτώνει τα νήματα της ζωής
αυτοκαταστροφικό και μάλιστα όταν δεν έχεις τίποτα
να ομολογήσεις..
Έκρυψα το δαχτυλίδι και το κουτάκι σε μια παλιά
υφασμάτινη βαλίτσα, άδικος κόπος!
Το σπίτι μου μια μεγάλη πυγολαμπίδα στο έλεος
παμφάγων ερπετών
Γονάτισα κι άναψα φωτιά μεγάλη, μήπως κι ο καπνός της
δώσει σινιάλο στους διασώστες μου
Υπάρχουν;