Τα νύχια της συχνά ξεφλούδιζαν
κι έσπαγαν σαν τους φλοιούς
ενός γέρικου δέντρου στο αντίκρυ
πάρκο.
Δεν ήταν πως της έλειπε κάποιο
συστατικό από το σώμα, ασβέστιο
ή κάτι άλλο.
Ήταν που θρυμμάτιζε και συσσώρευε
κρυστάλλους αλατιού στο ορυχείο
της μνήμης από νεαρή κιόλας ηλικία.
Ο έρωτας καλά να μένει φυλαγμένος
στο πάνω πάνω ράφι μαζί με τα πλούσια
εκθέματα και σε περίοπτη πάντα θέση.
Κανένας άνεμος λησμονιάς να μην τον
πλησιάσει κι οξειδωθεί υποκύπτοντας
στην επιδρομική πορεία της λήθης
που μεσα σε μιαν αρχέγονη πάλη
θάνατο σπαρακτικό μπορεί να επιφέρει
στις κλειδώσεις.
