Ξόδεψες μια ζωή
για σκέψου το λίγο
για να μάθεις μόνο το ωμέγα
Στο υπόγειο κρεβάτι
ερωτεύτηκες την περιέργεια
της απατημένης γρίλιας
Ξυπνώντας κάθε πρωί έπρεπε
να αφαιρέσεις ένα βέλος
από τους ρόζους της ανώνυμης δρυός
Έτρεφες αγριομηλιές με φίλους
που ποτέ δεν κατανόησαν
το νόστιμο γέλιο
Στα δάση στα χωρίς
λύκους και κοκκινοσκουφίτσες περιφέρονται
αλαζονικά κόκκινα φέρετρα
Τον ύπνο σου επισκέπτονταν
πλειάδες ποιητών
ακόμα δεν ξεχρέωσες το ψωμί;
Η στοχαστική πένα
κατεβάζει απαγορευμένο μελάνι
κατόπιν εντολής της γηραιάς σουπιάς
Ο έλατος δεν είναι μόνο περήφανος
κρατάει την ταπεινότητα
της άκαπνης ανηφόρας
Με μια δρασκελιά στο κωδωνοστάσιο
σιγουρεύτηκες για την διαταραγμένη
αρχιτεκτονική της αμαρτωλής καμπάνας
Θαλασσινές αποδράσεις κάνουν
μόνο οι στείροι βράχοι
με τα σκληρά κότσια
Το μυστήριο λύθηκε
τα δάκρυα της πεταλούδας τα φυλάς
στα επιδαύρεια θησαυροφυλάκια
Στα νεοκλασικά του μέλλοντος
θα κατοικούν χρυσόδετες
σοφές κουκουβάγιες
Αδιάκριτα μάτια περιπολούν
τα πράσινα γόνατα του έρωτα
μην σκάψεις!
Έχασες την βέρα σου
στο αίμα του αχυρώνα
Ακυρώθηκε ο γάμος
Άνοιξαν οι ουρανοί να βάψουν
κόκκινα τα αερόστατα μάτια σου
πώς τους περίμενες!
Στα αρχαία θέατρα αριθμείς
κάθε βράδυ τις θέσεις
των επισήμων νεκρών
Κουβαλάς πανικό
που δεν αγαπάς
μην ανοίγεις το παράθυρο…
Μονότονα τα σαββατοκύριακα
ψάχνουν το ιδεώδες pin
της δεύτερης άνοιξης
Νοίκιασες ένα μικρό φωτεινό δωμάτιο
εκεί βρήκες τη γριά αράχνη
ανεκτίμητα τα γρόσια της!
Ξόδεψες μια ζωή
για σκέψου το λίγο
για να μάθεις μόνο το ωμέγα