Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

της άγριας φτέρης τα φαναράκια



Μου έλειψαν σου έλεγα
Οι μπλε καλαμιώνες
Όταν αναπηδούν ευθυτενείς
Από το δροσερό
Μοιρογνωμόνιο του ποταμού
Σαν κεφαλάκια νεοσσών σπίνων
Πεινασμένων
Κι ήρθα εδώ τον ξεναγό
Να κάνω της ξελογιάστρας νύκτας
Γνώσεις από βιβλία της Ανατολής
Σεπτά να αποθέσω
Στων ποδιών σου
Τον δαντελωτό ίσκιο
Να μην βραχείς
Από δάκρυ λάβας
Αδιάβροχο διπλό να φοράς
Κάθε που θα αναδιπλώνω
Σε χάρτη ειμαρμένης
Τις λέξεις του Έρωτα
Ενός Έρωτα που σε λωρίδες
Διαγώνιες κόπηκε να αγιασθεί!

Φοβάσαι μου είπες το έρεβος
Κι εγώ με μικρό
Αστρολάβο στο χέρι
Φαναράκια σου έφερα
-Ναυάγια θαλάσσης
Ακαταπόντιστα-
Να συντροφεύουν
Της άγριας φτέρης
Τις υγρές κρυψώνες
Να μην σκιαχτείς
Από εφιάλτες σαρκωμένους
Και πέσεις στις κακοτοπιές
Στεφάνια να φοράς
Και με δυόσμο να ευωδιάζεις
Τον φιλήδονο κόσμο σου
Περαστικός να είσαι
Σαν καβαλάρης θερισμένος
Από τα φυραμένα της λήθης σώματα!

Φαναράκια θα σου φέρω
Γιρλάντα να τα βάλεις
Στη χριστουγεννιάτικη
Επιτήδευση του χιονιού
Να ρυτιδώνουν χαράσσοντας
Του προσώπου σου
Τους Άγιους Τόπους
Με χιλιάδες φωτοραβδώσεις
Φαναράκια θα σου φέρω
Να μην σκοντάψεις
Καθώς θα ελαύνει ρυθμικά
Της τρύπιας Ιστορίας το ψέμα
Όρθιος να κρατηθείς
Καθώς ο Ίκαρος
Θα πλευρίζει την ακτή
Θυσιάζοντας κερένια ομοιώματα
Όρθιος να παραμείνεις
Μεταπλάθοντας ωσάν ενάλιος κύκλος
Την κίνηση της Αστραπής
Σε φτερώματα τεθλασμένα!