Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

ποιήματα 2

Το κλειστό στόμιο του πηγαδιού
είναι η μαύρη φτερούγα
των αγγέλων της κόλασης

Αν εσύ αγαπάς το κόκκινο
περιέγραψέ μου
την αλχημεία της παπαρούνας

Η φωτογραφία που έβαλες στο κάδρο
αιχμαλώτισε
τριάντα χρόνια ζωής

Τα καλάμια του Αχέροντα σείονται
τη στιγμή που εσύ πυρπολείς
το υγρό φθινόπωρο

Στο λαιμό σου κρεμόταν ο αμέθυστος
μια ανεμώνη μοβ
στο αυτί σου

Μια φορά εμφανίσθη στον ύπνο σου
ένα κίτρινο όξινο
λεμόνι

Όταν βρίθουν οι αχτίνες στα αστέρια
κουβαλάς ένα δεμάτι
με πυράκανθους

Στα βουνά κατοικούνε τα όνειρα
που πεθύμησαν
την ιώδια αρμύρα

Το στραγάλι της σφυρίχτρας στο τσίρκο
είναι το μήλο του Αδάμ
του νεογέννητου

Οι βλαστοί του κονδύλου
που απέκοψες
συνουσιάζονται κάθε βράδυ με το σκότος

Κι αν τα μάρμαρα από την μνήμη σου
έφυγαν
τα στεγάζουν οι γυρίνοι της λίμνης

Η μπουρού κι αν ξεψύχησε σήμερα
σου ετοίμασε
το νέο πορτραίτο

Τις τουλίπες τις μαύρες φοβήθηκες
γιατί φόραγες
άλκιμο χιόνι

Εκεί ψηλά που έστησες την αιώρα σου
την χτυπούσαν
φτερά πεταλούδας

στην Γιούλη και στον Βαγγέλη