Παρασκευή 12 Ιουλίου 2019

Ηγήτορας της ομορφιάς

Αποτέλεσμα εικόνας για ηλιοβασίλεμα

Κι έρχονταν το ηλιοβασίλεμα κι έβαφε
με βαθύ πορφυρό τη θάλασσα πέρα ως πέρα.
Έμπαινες στα νερά με τα ρούχα σου, κολυμπούσες
κι αιμάτινο γίνονταν το σώμα σου από το στιλέτο του ήλιου.
Δίπλα σου περνούσαν μικρά ιστιοφόρα κι εκείνο
το τρικάταρτο καράβι με τους αθέατους επιβάτες.
Οι γλάροι εφορμούσαν πετύχαιναν το θύμα τους.
Σπαρταρούσε η ζωή ακυρώνονταν οι πνοές του θανάτου.
Όλα μες στη μαγεία της ομορφιάς.
Όλα μες στη μέθη της αρμύρας.
Κάπου κάπου ένα δελφίνι περνούσε ξυστά δίπλα σου.
Δεν παρέλειπες να του εκμυστηρευτείς τα μυστικά σου,
τους πόθους σου, τα πρώτα που έμαθες γράμματα.
Αποσβολωμένο σε άκουγε κι ήταν σαν εξομολογιόσουν
μπροστά στην ωραία πύλη πλάι στο πήλινο θυμιατό.

Έβγαινες απ΄τα νερά άλλος άνθρωπος.
Μέγιστος.
Ωραίος.
Άλκιμος.
Σε κοιτούσαν οι παραθεριστές και πίστευαν στα θαύματα.
Κυλιόσουν στην άμμο, αιμάτινοι βάφονταν οι κόκκοι.
Έπαιρνες δυο βότσαλα τα κροτάλιζες, ήχος οξύς.
Μια πεταλούδα εγκατέλειπε το μικρό θάμνο
ξαφνιασμένη τίναζε το σκόνη της πάνω σου.
Κι άλλαζες προς στιγμή έπαιρνες το χρώμα
της καστανής ζάχαρης.
Βούιζαν οι μέλισσες γύρω σου.
Έπαιρναν τους χυμούς σου κι έφτιαχναν το πιο
πλούσιο μέλι του κόσμου.
Βύζαινες το δάκτυλό σου σαν μικρό παιδί, γλυκαινόσουν
όπως γλυκαίνεται η κόρη στου έρωτα τη δίνη.
Κι ήθελες αυτή τη γλύκα να την μοιράσεις στον κόσμο όλο.
Στο πικράγκαθο, στην αγριάδα, στο ταπεινό πικροράδικο.
Έτσι που να έχουν τα παιδιά γλυκά και μεγάλα χαμόγελα.

Το βράδυ στην επιστροφή σε συνόδευαν δυο αρχάγγελοι.
Αιμάτινοι κι αυτοί όπως κι εσύ.
Σε κρατούσαν απ' το χέρι, πετούσες,
σαν που πετάνε οι ψυχές τα απογεύματα πάνω απ' τα μνήματα.
Πήγαινες στο σπίτι σε καλωσόριζε η μάνα σου,
χουζούρευε η γάτα στα πόδια σου, κελαηδούσε το καναρίνι.
Δεν έβγαζες τα ρούχα σου μην και χάσεις την μαγεία.
Στεκόσουν στο τραπέζι γευμάτιζες κι ήταν γλυκός ο άρτος,
το κρεμμύδι, η ελιά, το ντοματόρυζο
Σκεφτόσουν τους ποιητές κι έπαιρνες την πένα.
Άνοιγες το σημειωματάριο και σκάρωνες στίχους.
Τους έπαιρναν οι αρχάγγελοι στα φτερά τους.
-Μικρά σημειώματα στον Θεό-
Γινόσουν ο πιο διάσημος ποιητής των αιθέρων.
Χάιδευες την πλάτη σου κι αποκαλυπτόταν τα φτερά σου.
Κρυβόσουν, φοβόσουν, πάταγες τα πόδια σταθερά στο έδαφος,
μα μια δύναμη σε τραβούσε σαν μαγνήτης στα ύψη.
Ψήλωσες σαν την πιο ψηλή κορφή.
Μεγάλωναν τα γένια σου.
Μάκραιναν τα νύχια σου, γαμψά γίνονταν σαν του αετού.
Στον ύπνο σου έβλεπες ηλιοβασιλέματα, πεταλούδες, μέλισσες,
κι εκείνο το αγριόχορτο που του έδωσες το όνομά σου.
Μικρός γινόσουν Θεός με πλούσιο ρίζωμα κι ανοιχτές φτερούγες.
Γήινος κι αιθέριος συνάμα, άλλαζες το βιβλίο του κόσμου.
Ηγήτορας γινόσουν της ομορφιάς

Έλαβε μέρος στο 24ο Συμπόσιο ποίησης που διοργάνωσε επιτυχώς η πριγκιπέσα μας