Επιμηκύνω την εικόνα σου ως το ύψος του κυκλώνα
Μέχρι να γίνει το φλογερό ταίρι της αστραπής
Της ξαφνικής βροχής το κοφτερό καμτσίκι
Ένα αιματοκύλισμα αργό στο λουλακί χρώμα της απειλής
-Αναδίφηση στο κρουστό κρουνό του ερωτευμένου χειλιού-
"Μια διάρρηξη είπες του μεταφυσικού αρμού
-Αναδίφηση στο κρουστό κρουνό του ερωτευμένου χειλιού-
"Μια διάρρηξη είπες του μεταφυσικού αρμού
Μας αποκόπτει από την αγνότητα της κρύας βιτρίνας"
Έφυγα τρομαγμένη στους δυτικούς παράλληλους
Να συναντήσω τον διαβάτη με την λευκή μνήμη
Έσκαψα στους νερόλακους να βρω
Το χαμένο κρησφύγετο της απώλειας
Στο κήπο του παλιού αρχοντικού
Γύρεψα τη πράσινη αχλή της βερικοκιάς
Ένα μονοπάτι με καλούσε στο σκοτάδι
Οδηγοί δεν υπήρχαν παρά μόνο
Ένα ζευγάρι πλούσιων υλοτόμων
Που έκλειναν στο βλέμμα τον αντίλαλο του φλοίσβου
Ξεχάστηκα πάνω στα προσχήματα της δικής τους αφής
Ναρκώθηκα στους πόνους των μικρών ρόζων
Και συλλάβισα για πολλοστή φορά τα αρχικά
Της μεταμφιεσμένης νεράιδας χωρίς να αστοχήσω
Τώρα ψαύω το κατεστραμμένο είδωλο σου
Με την φενάκη της τυφλής αλχημείας σε πλησιάζω
Καλώ πλανεμένους ανέμους να αγγίξουν
Τα χαρακωμένα αχνάρια του πήλινου ανδριάντα
Αδιαφορώ πυρπολώντας το μακρυμάνικο μαχαίρι των πειρατών
Δεν υφίσταμαι αποκρούω το σώμα της νησιώτικης αύρας
Και στο δάπεδο του παλαιοπωλείου
Χαράσσω ασπίδες του θέρους
Χαράσσω ασπίδες του θέρους
Στα βελούδινα νερά προσπαθώ να κρύψω
Τα ιριδίζοντα μαύρα μαλλιά σου
Τα ιριδίζοντα μαύρα μαλλιά σου
Πως να αναχαιτίσω τη σκέψη της μισότρελης λάμιας
Πως να κατηφορίσω στην συστοιχία των βομβαρδισμένων κατοικιών
Και πότε θα σπείρω τα μικρά θραύσματα της ομορφιάς σου
Στο κήπο εκείνο που καθελκύει πάνω στο καθρέπτη του ουρανού
Το θαμπό θρόισμα των λευκών πελμάτων
Το θαμπό θρόισμα των λευκών πελμάτων
Χωρίς να λατρέψω ξανά το άυλο φως της επιδερμίδας σου
Ντυμένη χρώματα και πέπλα κοινότυπα
Θωρώ τα αρώματα του μακρινού επιταφίου
Ντυμένη χρώματα και πέπλα κοινότυπα
Θωρώ τα αρώματα του μακρινού επιταφίου
Ένα κοντάκι και δυο δαφνόφυλλα αποθέτω
Στο μνήμα του απέθαντου έρωτα
Στο μνήμα του απέθαντου έρωτα
Για να κατευνάσω τον ήχο του αποτρελαμένου τριζονιού
Που χαμογελά τρυφερά στις γιρλάντες του πόθου
Και στις νιφάδες του χιονιού προσπέφτει
Και στις νιφάδες του χιονιού προσπέφτει
Επιμηκύνω την εικόνα σου ως το ύψος του κυκλώνα
Μέχρι να γίνει το φλογερό ταίρι της αστραπής
Της ξαφνικής βροχής το κοφτερό καμτσίκι
Της ξαφνικής βροχής το κοφτερό καμτσίκι
Ένα αιματοκύλισμα αργό στο λουλακί χρώμα της απειλής