Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

Κομψοτέχνημα

 haibun


Είχε καιρό να βρέξει. Πέρασε το αποκαλοκαιρο κι ούτε μια σταγόνα δεν δρόσισε τη γη. Σήμερα όμως ένα ισχυρό μπουρίνι μαστίγωσε ανελέητα την πόλη. Ήταν ευκαιρία να κατέβει στο ποτάμι για να συλλέξει λειασμενες πέτρες και ξύλα. Πάνω τους θα ζωγράφιζε τοπία και προσωπογραφίες. Πήρε το ταγαρι της, ντύθηκε ανάλογα και ξεκίνησε.


Οργή της φύσης

ήρθαν τα πρωτοβροχια-

σχισμές γεμίζουν.


Στον δρόμο συνάντησε ελάχιστους διαβάτες. Όλοι τους φορούσαν αδιάβροχα, λαστιχένιες μπότες κι είχαν παραμασχαλα πρόχειρες τις ομπρέλες τους. Το βουητό του ποταμιού έφτανε ως εδώ. Σίγουρα απ' την κατεβασιά του θα είχε ενδιαφέροντα υλικά ξεβράσει. Περνώντας από μικρούς χείμαρρους και λασπόνερα έφτασε στον προορισμό της.


Μπουμπούκια παντού

χρυσάνθεμα θ' ανθίσουν-

φθινοπωριασε.


Όντως στις όχθες του είχαν καταλήξει πολλοί θησαυροί. Λασπωθηκαν τα χέρια της μα άξιζε τη θυσία. Μόλις έκανε να φύγει το μάτι της έπεσε σε μια ασυνήθιστη πέτρα. Ήταν μια λεοντοκεφαλη με καθαρά τα χαρακτηριστικά όπως: χαίτη, μάτια και στόμα. Δεν θα συμπλήρωνε τίποτα. Αριστουργηματικά το νερό την είχε σκαλίσει μες τους αιώνες με το καλέμι του.


Παρυφές βουνού

βγήκαν τα κυκλάμινα -

ροδιζουν βράχια.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2022

Χαϊκού ( η περίοδος των βροχών στην Ιαπωνία ξεκινά τον Μάιο κι ολοκληρώνεται μέσα Ιουλίου)


Μέσα στο θέρος
ξεκίνησαν οι βροχές-
χαρά της χλόης.

*
Θερινή μέρα
ομπρέλες υγρασία-
σιμά βεντάλιες.

*
Θερινός κλαυθμος
απογευματινή ώρα-
ποτίζει τη γη.

*
Δάκρυα στάζει
ακάματη η βροχή-
κυρά του θέρους.

*
Στάζουν τα κλαδιά
η εποχή των βροχών-
θάλλει το θέρος.

*
Χτυπά το τζάμι
ανελέητη βροχή-
το θέρος γελά.

*
Πάρε ομπρέλα
θερινή ήρθε βροχή-
οσμή χώματος.

*
Βλασταίνει η γη
ξεπερνά το μπόι σου-
μπόρα του θέρους.

*
Τρέχουν στις φωλιές
βροχή για να γλιτώσουν-
ισχνά πουλάκια.

*
Περνά βροχή
το κατώφλι του θέρους-
θεριεύουν θάμνοι.

*
Φορά η βροχή
φλισκούνι στο πέτο-
μέθη του θέρους.

*
Δροσιά στα άνθη
ορτανσίες βρέχονται-
σιγανή βροχή.

*
Βροχερός καιρός
τα σύννεφα γλεντάνε-
εποχή βροχών.

*
Το ψιλόβροχο
φέρνει οσμές στο χώμα -
θερινή γιορτή.

*
Πρώτη σταγόνα
ξεδιψά την καμέλια-
πηλός το χώμα.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2022

Τανκα


Ο χρυσαετός

τροχιζει τα νύχια του

πάνω στα βράχια

φτερά πετάει φεύγει

ζυγι μες τον αέρα.


*

Μέσα στον κήπο

πλουμιστο το παγώνι

κραυγή αφήνει

βεντάλια τα φτερά του

σιγανό περπάτημα.


*

Πάνω στον οχτο

φυτρώνει το θυμάρι

φτέρες στο πλάι

μέλισσες τριγυρίζουν

απόσταγμα μαζεύουν.


*

Χτυπούν σήμαντρα

φωτιά καίει το δάσος

τρέμουν τα πουλιά

φωλιές εγκαταλείπουν

πισω τους οι νεοσσοί.


*

Ώρα δειλινού

ματώνουν τα ουράνια

ο ήλιος φεύγει

σειρά παίρνουν τ' αστέρια

δυο ημερών φεγγάρι.


*

Ουρλιάζουν λύκοι

μαλώνουν το φεγγάρι

νύχτα ξεκινά

τρομάζουν τα ελάφια

κρύπτες βρίσκουν και μπαίνουν.


*

Χοντρές οι κάπες 

τσοπάνηδες σκεπάζουν 

γύρω ερημιά

ακούγονται κουδούνια

αμνοί αναχαραζουν.


*

Πέφτουν τα φώτα

θερινά τα σινεμά

μπλε οι καρέκλες

αγιοκλημα τριγύρω

μεθαω στ' άρωμα του.


*

Πλάι στην λίμνη

σειρές οι καλαμιώνες

αέρας φυσά

μουρμουρητο αρχίζουν

βατράχια σιγονταρουν.


*

Λευκοί οι γλάροι

καράβια συνοδεύουν

κατάρτια ψηλά

μες την θάλασσα βουτούν

τρανοί είναι ψαράδες.


*

Άρωμα γύρω

άνθισαν οι γαρδένιες

πρώιμα φέτος

κόβω κλωνί το παίρνω

στολίδι στα μαλλιά μου.


*

Χτυπά το κύμα

ολοχρονίς τον βράχο

όρμους ανοίγει

αμμουδερος ο τόπος

κρινακια ξεπροβάλλουν.


*

Μαύρο το πέπλο 

αστροφεγγη η νύχτα

νυχοπερπατα

νταντευει τα παιδιά της

ολονυχτίς η πούλια.


*

Χαλικοστρωτο

χωριού το μονοπάτι

αμαξάς περνά

τρίζουν τροχοί γυρίζουν

κονιορτος τους πνίγει.


*

Πηδούν τις φωτιές

όμορφα τα κορασια

κοντές οι φούστες

στεφάνια φλόγες βγάζουν

μια σπίθα στο φουστάνι.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022

Χαϊκού του θέρους


Ήλιος θερινός

στιλβωνει τα ουράνια-

νέφη πυρπολεί.


*

Αμμουδιάς κρίνα

κουνούν το κεφαλάκι-

μαιστρος φυσά.


*

Κόκκινος ήλιος

ξεπροβάλλει στα βουνά -

σκορπιού ξύπνημα.


*

Το καλοκαίρι

κοντή φούστα φοράει -

σανταλια δένει.


*

Θάλασσα πλατιά

ο ήλιος την χρυσιζει-

θέρος κραταιό.


*

Μέσα στην λίμνη

κοαζει το βατραχι-

καλαμιές γύρω


*

Μύρια τα άνθη

σειρές οι ορτανσίες -

μπορντούρα κήπου.


*

Δεσαν βύσσινα

γλυκάκι κουταλιού -

πηχτό σιρόπι.


*

Γαλάζια νερά

ελαφρύ κυματακι-

απαρχή θέρους.


*

Πρωινή δροσιά

ωρίμασαν τα μούρα- 

γλυκα στο στόμα.


*

Καυτός ήλιος

ξεράθηκαν λεβάντες

μάτσα θα γίνουν.


*

Ψήνει ο ήλιος

ξερα γαϊδουράγκαθα-

σπόροι για τσάι.


*

Μεγάλη μέρα

καρπισαν οι κερασιές

τραγανός καρπός.


*

Φορά εσάρπα

διάφανη στα μπράτσα της -

ρούχο του θέρους.


*

Βιολιά κουρδιζουν

ακαματα τριζόνια-

μεσούντος θέρους.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2022

Σομονκα

 Σομονκα


Δώρα αγάπης


Ξυπνούν τα πουλιά 

χρυσό περιδέραιο 

Η ανατολη

αχτίδες θε να κόψω

δακτυλίδια να φοράς.


Έσκασε το φως

άρμα παίρνει ο ήλιος

ξυπνά το πουλί

ανεκτίμητο δώρο

στολίζει τα δάκτυλα.


*

Ξύπνημα 


Λαλεί τ' αηδόνι

τις τριλιες δοκιμάζει

άσμα πρωινό

το τσάι ετοιμάζω

μπαίνεις στα όνειρα μου.


Ελαφρύς ύπνος

η νύχτα δεν τελειώνει

ήχοι τριζονιου

ζητώ να ρθεις κοντά μου

μες τ' άσπρα να σε ντύσω.


*

Δεσμός 


Χρυσή μια βέρα

πέφτει μες το πηγάδι

κύκλοι του νερού

τον σιγλο κατεβάζω

πολλά καράτια πιάνω.


Σφιχτά δεμένο

του γάμου δακτυλίδι

λάμπει η πέτρα

παράμεσο στολίζει

γραμμένο τ' όνομα σου.


*

Έρωτας


Χλωρά τα φύλλα

δροσοσταλιδες πάνω

τρέχουν στο χώμα

πονά ο έρωτας σου

ξάγρυπνη με αφήνει.


Μύρο λεβάντας

κάτω απ'το μαξιλάρι

ζεστό τ' όνειρο

βαριά τα φυλλοκαρδια

η μνήμη μου σε τρέφει.


*

Παινέματα


Μαύρα τα μάτια

η μέση δακτυλίδι

ίσιο το κορμί

ταίρι σου δεν υπάρχει

καμιά άλλη στον κόσμο.


Στήθος στιβαρό

πόδι κουπί που λαμνει

σγουρά τα μαλλιά

τα κάλλη σου μαγεύουν

άφωνη με αφήνουν.


*

Ραβασάκι


Κλειστό το γράμμα

ήρθε ο ταχυδρόμος

λόγια αγάπης

ροδοπέταλα βάζω 

να γλυκαθουν οι στίχοι.


Λεπτό το χαρτί

το σπίτι ευωδιάζει

άρωμα ρόδου

το γράμμα σου ανοίγω

δακρύζω απ' τους στίχους.

Σάββατο 18 Ιουνίου 2022

Πριν το χάραμα

 haibun



Ο ήλιος δεν είχε βγει ακόμη. Η αυγή σαν καλή νοικοκυρά είχε ήδη απλώσει τα ροζ σεντόνια της να αεριστουν και καμαρωνε περήφανα το προικιο της. Αραιά σταχτιά σύννεφα έκρυβαν τα τελευταία εναπομείναντα αστέρια. Αχνό ακόμα το φως διεκδικούσε τα πρωτεία απ'την νύχτα.


Σπαθί κρατάει

του θέρους η αυγουλα-

αίμα στα βουνά.


Γαληνεμενη η θάλασσα με σκούρο γκρι φόρεμα ανυπομονούσε να έρθει ο ήλιος να την ντύσει στα γαλάζια, πανώρια να υποδεχτεί την νέα μέρα. Που και που λευκές και ασημένιες γάζες απλώνονταν στα νερά της αποθωντας το γκρίζο της φόντο που η γκαρνταρόμπα της νύχτας της είχε προσφέρει.


Ξυπνούν οι κρίνοι

το κύμα έχουν πλάι-

πλερια ευωδιά.


Τα ροζ σεντόνια της αυγής πήραν σιγά σιγά να χρυσιζουν. Το φως ολοένα και δυναμωνε και το χρυσό μάτι του ήλιου έστελνε τις αχτίδες του πρόσχαρα στον κόσμο. Ξεχώριζαν πια οι ελιές, τα κυπαρίσσια και τα κοντά αμπέλια. Χρυσισε κι η θάλασσα πριν ντυθεί στα γαλάζια και φιλόξενα υποδεχτεί τις πρωινές τράτες.


Άπλετο το φως

κοιμούνται τα τριζόνια-

βοή τζιτζικιών.


Τα κοκκορια αφού επιτέλεσαν το πρωινό τους καθήκον πήραν να ασχοληθούν με το σκάλισμα της γης προσπαθώντας να βρουν πέτρες και σκουλικακια την γκουσια να γεμίσουν πριν η κυρά τους ξυπνήσει και φέρει χρυσό το καλαμπόκι στις ταιστρες. Ομορφονια η μέρα ξεκινούσε το ταξίδι της βάφοντας με κοκκιναδι τα αισθησιακά της χείλη.


Ροζ ορτανσίες

δροσοσταλιδες κρύβουν-

πάνω στα φύλλα.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022

Σομονκα

 


Ερχομός 


Ροζ κυκλάμινο

μπηγει ρίζα στον βράχο

χαρά της πέτρας

ένα άνθος θα κόψω

τ' αυτί σου να στολίσω.


Κάμπος απλωτος

πολλά λουλούδια φέρει

ακμαία χλόη

κόβω κισσούς τους πλέκω

στεφάνι στα μαλλιά σου.


*

Χαμογελιο


Λεπτά πέταλα

κίτρινη μαργαρίτα

έριδες σκορπά

για σε θα την μαδησω

ναι η απάντηση της.


Αέρα σχίζει

φτεράκι χελιδονιού 

φωλιά χτίζει

να έρθεις καρτεραω

πλουμίδια ετοιμάζω.


*

Μισεμος


Πράσινος οχτος

ρίζες κρατούν το χώμα

κυλά μια πέτρα

μακριά μου φεύγεις πάλι

θα λείψουν τα φιλιά σου


Κλειστό το σπίτι

αράχνες γυροφερνουν

τρύπια η στέγη

σε είχα για μια νύχτα

μικροχαρες μου παίρνεις.


*

Αντάμωση


Τρένο σφυρίζει

λευκά μαντήλια βγήκαν

χτυπά η καρδιά

στέκω στην αποβάθρα

άνοιξε την αγκάλη.


Περνά η μέρα

η νύχτα βασιλεύει

τριζόνια ηχούν

νυχτερινή αγάπη

του άστρου περαταρης.


Ύμνος


Γλυκό τραγούδι

ψελλίζουν τα δυο χείλη

φλόγες έρωτα

Γράφω στίχους για σένα

γαλάζια υμνω μάτια.


Πετά τζίτζικας

ήρθε το καλοκαίρι

κύμα απαλό

κιθάρα θε να πάρω

τους στίχους σου να ντύσω.


Φιλί


Χρόνια πέρασαν

καιν ακόμα τα χείλη

τρανός ο έρως

σφραγίδα στην καρδιά μου

το πρώτο φίλημα σου.


Αγάπης μέθη

χτυπά τα φυλλοκαρδια

αίμα κοχλαστο

ακόμα σε γυρεύω

καρπισε το φιλί σου.


Τετάρτη 15 Ιουνίου 2022

Σομονκα

 


Ανατολή


Ροζ ανατολή

μόδιστρου το φόρεμα

σκόρπια σύννεφα

καλπάζει η φαντασία

καμβά αγάπης φτιάχνει.


Ξημερώματα

ζεστό το μαξιλάρι

σβήνουν όνειρα

ο νους σε σενα φτάνει

ξεμυτισε ο ήλιος.


*

Ξύπνημα 


Τρέμουν τα φύλλα

πρωινό αεράκι

ζεστός ο καφές

ψάχνω να βρω καδένα

λευκό λαιμό να ντύσει.


Σκούρα τα μάτια

δροσοσταλιδες λαμνουν

πάνω στα φύλλα

ρίχνω χαρτί μου βγαίνει

θριαμβευτής ο έρως.


*

Αντάμωμα


Λαλούν τζιτζίκια

ο ήλιος άρμα παίρνει

νύχτα χαιρετά

σήμερα που γιορτάζεις 

δώρο φιλιά θα φέρω.


Βγήκε τ' όνειρο

λαμποκοπα η πλάση

χρυσές αχτίδες

καβάλα στ' άλογο σου

κοντά να ρθεις προσμένω.


*

Καλοκαιρινό


Άγρυπνο κορμί

διώχνει έξω τη νύχτα

ήλιο προσκυνά

γαλάζια φέρνω χάντρα

ζεστες οι θάλασσες σου


Μέρα ξεκινά

λευκές οι ορτανσίες

κήπους στολίζουν

μικρό ανθακι κόβω

για σε να λάμπω θέλω.


*

Όνειρο


Πρωινή δροσιά

κάθεται στα κλαράκια

χρυσές σταγόνες

ήρθες μες το όνειρο μου

ολολαμπρη σαν πούλια.


Πρώτο τραγούδι

ξεκίνησε τ' αηδόνι

πάνω στο κλαρί

φεγγω για σένα όλος

ξυπνω ποίημα γράφω.


Το σώμα του έρωτα 


Σχιστή η πέτρα

φλεβιτσες ξεχωρίζουν

ποίημα της γης

ξεστρωνω τα σεντόνια

μύρα κορμιού σκορπίζω.


Ρόδα μυρίζουν

γεμάτο το περβόλι

λεπτές ευωδιές

κοιμήθηκες μαζί μου

οι ώρες δεν μας φτάσαν.


Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022

Οι βεντάλιες των μαγισσών

Θα έρθει κάποτε η άνοιξη στην πλάση 

το χαμόγελο να στεριώσει στα χείλη των παιδιών.

Μην θαρρείς πως θα είναι παιδούλα με ξέσκεπο 

κεφάλι, φανταχτερό φόρεμα, κόκκινα σαν φράουλα χείλη 

και ολόξανθα μαλλιά. 

Αντιθέτως μεσόκοπη θα είναι με σκληρά απ' την δούλεψη 

χέρια και μπράτσα όλο μυς απ' το χειρισμό 

της σαΐτας και της στρόφιγγας της πέτρινης αυλής.

Στο κεφάλι θα φορά καπέλο από εφημερίδα καλοτσακισμένη

σαν κι αυτό που φορούν οι εργάτες όταν γυρίζουν τον τροχό.

.Αποσταμένη από τα πένθη, τα αντίο και τους αποχωρισμούς  

μαντήλια στο κεφάλι ή στο χέρι της διόλου δεν θα δεις να φέρει.

Η αρχέγονη μου άνοιξη φυγάδεψε σε καρυδένια σεντούκια

τα καλούδια και τα μεταξωτά της φουλάρια. 

Στα μαντήλια συνήθειο τώρα το έχει να δένει σπόρους 

μαζεμένους ώρα απογευματινή απ' τους αγρούς 

που συγγενεύουν με τον ήλιο εκεί πέρα στα ξερονήσια 

που κι οι πέτρες μήτρα γυναίκεια χαίρουν να έχουν.

Στα πετρωμένα στήθη της έχει πήξει το γάλα των αδύναμων 

ελαφιών και των αναψοκοκκινισμένων εργατριών.

Έτσι και να κάνεις πως την αγκαλιάζεις όλος ο κόσμος θροφή 

και δύναμη γιομίζει καθώς και θερισμένα στάχυα με τον καρπό 

μεστό και πλούσιο. 

Όργιο καρπό σαν του καναρινιού το ράμφος που παιδεύει 

τις μυλόπετρες κι αλεύρι βγάζει αφράτο σαν τους λαγόνες 

της γης πριν τον οργασμό της με τον επιβήτορα ήλιο. 

Η άνοιξή μου κιούπια με χωνεμένο ασβέστη βαστά στα χέρια.

Παραφυλάει να έρθει η ώρα την βούρτσα να πάρει 

την μάντρα που βγάζει στο ποτάμι να ασπρίσει και τον κορμό 

των κερασιών να απ' τα τρωκτικά να προστατέψει και τις αίγες.

Κραταιά έχει υπομονή, δεν γερνά, το σκουλαρίκι στο αριστερό 

της αυτί κόκκινο έχει ρουμπίνι.

Απ' τις ανταύγειες του μεθά και στο εργαστήρι της μπαίνει 

τα ακριβά να φτιάξει φυλακτά, έτσι που σαν έρθει η ώρα 

να κοκκινίσουν τα μάγουλα των παιδιών και η καμπούρα 

των ιερωμένων πλατύ να γίνει αλώνι, απλόχερα να τα μοιράσει. 

Ο μέγας καρπός να βγει απ' το αρμυρισμένο μαντήλι 

και στη γη να φυτευτεί, χρυσά δεμάτια να δώσει και γεμάτα κασόνια.

Να μην θλίβονται οι ξάγρυπνες μανάδες δίπλα στα παγωμένα βρέφη.

τις γεναριάτικες νύχτες, ήρθε καιρός πια να μην τις

περιγελά ο βαρκάρης ανεμίζοντας τα φαιά του κιτάπια 

σάμπως βεντάλιες μαγισσών στα γκρεμισμένα τους κάστρα.   

Κυριακή 5 Ιουνίου 2022

Χαϊκου

Τούφες στον φράκτη
δροσερή ορτανσία -
επιβλητική.

*
Μια ορτανσία
αφράτο χώμα ζητά -
Χλωμή δες στέκει.

*
Η ορτανσία
λύγισε απ' το βάρος-
μίσχος τρυφερός.

*
Ροζ μπλε τα άνθη
του κήπου ορτανσία -
άοσμη φύση.

*
Ρίζες απλώνει
ορτανσία του θέρους -
λαφρυ το χώμα.

*
Πλούσια άνθη
μαγκιορα ορτανσία -
θαύμα θερινό.

*
Οι ορτανσίες
ορθώνουν ανάστημα -
πλούτος τα άνθη.

*
Δέχεται φιλιά
ορτανσία του βάζου -
θωπειες παιδιών.

*
Σειρές τα άνθη
πάνω στα σκαλοπάτια -
ροζ ορτανσίες.

*
Μπουκέτα φτιάχνουν
ολοδροσες ορτανσίες -
κρύβουν τα φύλλα.

*
Λίπασμα βάλε
το χώμα εμπλούτισε -
μωβ ορτανσίες.

*
Γιοματη γλάστρα
φυτά της ορτανσίας -
ρίζες εξέχουν.

*
Η ορτανσία
ασφυκτιά στο χώμα -
βράχο καταλει.

*
Ροζ ορτανσίες
βροχοκηπους στολίζουν -
ταξιανθίες.

*
Οι ορτανσίες
δροσοσταλιδες κλείνουν -
όργια τα άνθη.

*
Μωβ ορτανσίες
πένθιμα τα χρώματα -
υγιή τ' άνθη.

*
Οι ορτανσίες
ζωηρόχρωμα άνθη -
μάτια πλανευουν.

*
Ξερά τα άνθη
πέταλα μαζεμένα -
τσάι να φτιάξει.

*
Κόβω τους μίσχους
βαραίνουν τα δάκτυλα -
Μωβ ορτανσίες.

*
Βαριές αγκαλιές
μπουκέτα ορτανσίας -
κόρη διαβαίνει.

Σάββατο 4 Ιουνίου 2022

Παρέα με το πληγωμένο ελάφι


Παρέα με το πληγωμένο ελάφι


Αφόρμισαν  οι πληγές μου αγάπη, 

πύον κίτρινο στάζουν και αραιό αίμα.

Πολλές πληγές σκαμμένες βαθιά σαν

τις χαρακιές που αφήνει το υνί πάνω

στο υγρό απ' την πρωινή δροσιά χώμα

Περιζώνουν το σώμα μου όλο.

Το στήθος, την κνήμη, τα μπράτσα, τα 

γόνατα, την πλάτη και τους λαγόνες.

Μοιάζω με το πληγωμένο ελάφι που 

ξέφυγε από δόντια άγρια και τρέχοντας κηλίδες αίματος αφήνει πίσω του μέχρι την φωλιά του να βρει, με την απαλή του γλώσσα επί ώρες να τις γλύψει, γιατρειά για να  δώσει.


Μια μέρα ζωντανά έζησα παρόμοιο περιστατικό.

Νοέμβρης ήταν με τα κυκλάμινα να ζώνουν σαν έρπητες την γη.

Ακολούθησα τα αιμάτινα ίχνη και στο γιατάκι του έφτασα λαχανιασμένη.

Τα μάτια κάρβουνα αναμμένα, τα πόδια του καταφαγωμένα σαν τα κουπιά που τα βρήκε η τρικυμία.

Με γάζες πολλές το περιέθαλψα ποτισμένες στης αλόης το διαφανές υγρό.

Επέζησε και τις Αχαιρούσιες στράτες δεν πήρε, οβολό να δώσει στον βαρκάρη την άπιαστή του ταχύτητα να διαπραγματευτεί 

Αποχωρησα αν και ανοιχτά μείναν τα τραύματα.

Η μνήμη μου το ξύπνησε, το άγος μου σαν είδα μπροστά να προβάλλει.

Μου λείπουν τα φάρμακα και τα ιάματα να περιδέσω το άρρωστο σώμα.


Κάποιοι μου είπαν πως υπάρχει ένα μέρος γεμάτο κάκτους, αθανάτους κι αλόες παχύφυτες.

Τον γνωρίζω αυτόν τον τόπο μια κι εσύ εκεί ζεις και γιατρός των ουρανών είσαι.

Ξέρεις οι άγγελοι δεν κρατάν μυστικά και χάρτες και χρυσόβουλα μου φέρανε από εσένα.

Αδύναμα τα πόδια πώς να φτάσουν ως εκεί πέρα;

Άπλωσε την θεόρατη σκάλα των άστρων κι έλα προς τα εδώ στις βαθιές πληγές ίαμα να φέρεις και 

παχύρευστα υγρά κλεισμένα ερμητικά σε μπουκάλια.

Οι ουρανοί γιατρεύτηκαν.

Μόνο εγώ σπαρασσόμενο είμαι σώμα.

Πονάω, θλίβομαι και αέναα σε καρτερώ.

Του ελαφιού θα σου δείξω την σπηλιά και κιλίμι θα στρώσω

στους σταλαγμίτες με άσπρη ποδιά να μας πλησιάσεις. 

Αφόρμισαν οι πληγές μας και ο καύσος μας ταλαιπωρεί.

Τους απόρθητους κήπους σου φέρε, το αθάνατο να μας κεράσεις κρασί

απ' τα τέμπλα των ξωκκλησιών.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2022

Νυχτερινές μεταλλάξεις

Απομακρυνσου σου λέω μια νύχτα απ' τους βυθούς
που έχεις στήσει το κονάκι σου δίπλα στα φύκια, στις κασέλες
και στους ιππόκαμπους.
Θα είμαι εδώ με ένα κερί στο χέρι.
Ξέρεις πόσο αγαπώ τις νύχτες με τα ισχνά μισοφέγγαρα.,
και το μυτερό τακούνι της πούλιας.
Ποτέ δεν κοιμάμαι, ξάγρυπνο το σώμα παίρνει αγκαλιά
δράκους και φαντάσματα και σε κάστρα κλειστά έφοδο κάνει.
Και τι δεν βρίσκουμε εκεί δεν φαντάζεσαι.
Αρχαίες πόρπες, μπλε φυσητά μπουκάλια με κιτρινισμένα μηνύματα,
γλαρόφτερα και μπονζάι κέδρων και ευκαλύπτων.
Δεν αγγίζουμε τίποτα, οι φύλακες των κάστρων είναι αυστηροί.
Κρατούν αρμαθιές με μπακιρένια κλειδιά και πουγκιά με χρυσάφι.
Δεν μας βλέπουν γιατί μας δίνεται η χάρη αόρατη να έχουμε μορφή.
Μια φορά μόνο ξεχάσαμε ένα πουκάμισο κι αμπαρωμένες
βρήκαμε τις θύρες για μέρες πολλές.
Σπρώχναμε δοκιμάζαμε την αόρατη φύση μας να μπει απ' τις χαραμάδες,
τίποτα.
Ακούγαμε θορύβους, σύρσιμο ερπετών .
.και δόντια να τρίζουν, δεν ξαναπήγαμε για καιρό ακούγαμε
και την κουκουβάγια που θρηνούσε, φοβηθήκαμε λίγο.
Φορέσαμε μαύρη χάντρα στον λαιμό για να κοπάσει το κακό.
Τα καταφέραμε καλά κι άνοιξαν οι θύρες μόνο που έλειπαν οι φύλακες
κι εκείνο το γλαρόφτερο είχε κρεμαστεί απ' τον πολυέλαιο.
Ελεύθεροι ανοίξαμε τα μπαούλα, το κάστρο κάγχαζε, μόνο
εμείς το ακούγαμε, μη φοβάσαι.
Τα μπαούλα γεμάτα σπαθιά και χιτώνες. Στο τελευταίο βρήκαμε
μια βαλσαμωμένη κόρη με μαλάματα πολλά στα χέρια και
δάκτυλα υπερφυσικά μακριά.
Φύγαμε παίρνοντας μαζί μας τρία σπαθιά ενυπόγραφα.
Τα κρατώ ακόμα πάνω από το τζάκι και λέω πως τρόχισμα θέλουν, έλα!
Συνεννοήθηκα με τα πλάσματα της νύχτας και σε περιμένουν,
ξέρουν πως η αρμύρα σε μεταφέρει στης λήθης τα μονοπάτια...μην πας!
Εδώ ο κόσμος ολοχρονίς τα πτερύγια της φώκιας προσκυνά.
Εδώ οι νύχτες στρώνουν πορφυρά χαλιά για να διαρκεί το λυκαυγές ώρες πολλές.
Εδώ μαθές τα κορίτσια φορούν ξώφτερνα παπούτσια και τρώνε άσπρα κουφέτα.
Έλα σου λέω. Θέλω να ενδυθώ το σώμα σου διάφανη να μην γίνομαι τις νύχτες.
Η βαλσαμωμένη κόρη σε περιμένει, γητευτή των μικρών θαυμάτων, ελευθέρωσε μας.
Αυτές οι αποδράσεις με κούρασαν κι εσένα ζητώ.
έτσι μήπως και βολέψω το σώμα μου στα κερινα φτερά σου και
μάθω να πετάω πάνω από τους ύφαλους και τις κεραμοσκεπές.
Ήρθε ο καιρός να βγω στο φως και γήινη να γίνω με αρωγό το αίμα σου
και το αιώνιο χαμόγελο σου.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022

Το τρίο της αποβάθρας

Το τρένο αφού σφύριξε τρεις φορές αναχωρησε. Άδειασε η αποβάθρα και μόνο μια γυναίκα που φορούσε ένα καπέλο με φτερά στρουφοκαμηλου δεν το πρόβαλε. Στο ένα χέρι της κρατούσε ένα κλουβί με ένα καναρίνι που έστεκε βουβο και στο άλλο χέρι κρατούσε ενα καλογυαλισμένο βιολί.
Οι αποσκευές της ελάχιστες μια μπορντό μικρή βαλίτσα με ρόδες. Στο χερούλι της δεμένο ένα καναρινι μαντήλι. Στάθηκε στο ξύλινο, χαραγμένο με μονογράμματα παγκάκι και ισιωσε το αερατο φόρεμα της στο χρώμα του πάγου με κάτι τεράστια, κόκκινα άνθη πιθανόν καμέλιες.
Ο επόμενος συρμός θα έρχονταν σε σαρανταπέντε λεπτά. Ακούμπησε το βιολί στους ώμους και άρχισε να παίζει ένα κλασσικό κομμάτι. Το καναρίνι παρασυρμένο απο τις νότες πήρε να καλαηδαει θαρρετά συγχρονισμένο με τις μελωδίες του οργάνου.
Πιο πέρα εμφανίστηκε ένας κουλουρτζης με την ζεστή πραμάτεια του που την παρακολουθούσε μαρμαρωμένος απ' την μαγεία των ήχων Μάλλον θα άκουσε τις μελωδίες και θα ήρθε. Πέρασαν δέκα λεπτά και ενθουσιασμένος την πλησίασε. Πρόσφερε στο καμαρίνι φρέσκο κουλούρι και ασπάστηκε το χέρι της δεσποινίδας με μια ιπποτική κίνηση. Ύστερα κάθισε δίπλα της στο παγκακι μαγεμένος. Φορούσε παπιγιόν, ένα σκούρο παντελόνι, πουκάμισο λευκό κι ένα στενό γιλέκο πορτοκάλι χρωματος.
Είχε ένα όμορφο και δροσερό πρόσωπο και στο δεξί του χέρι κρατούσε ένα καπέλο γεμάτο με μπακιρένια κέρματα. Εντύπωση έκανε το μπαστούνι του που ηταν από ξύλο δρυός και είχε κοκκαλινη λευκή λαβή σαν ξεπεσμένος λόρδος έμοιαζε. Η γυναίκα απορροφημένη δεν ένιωσε την παρουσία του και συνέχισε να παίζει πιο ελαφρά τώρα κομμάτια. Το καναρίνι τσιμπολογουσε και κατά διαστήματα δοκίμαζε τις γλυκές του μελωδίες σύμφωνες πάντα με την παρτιτούρα του βιολιού.
Κάποια στιγμή ακούστηκε μια φυσαρμόνικα και στην αποβάθρα πρόβαλε ένας πιτσιρικάς με σκισμένο γαλάζιο πουκάμισο και τριμμένο τζιν.
Η κοπέλα αντιλαμβανόμενη το όργανο σταμάτησε να παίζει και εστίασε την προσοχή της στο μικρό χαμίνι. Πότε της δεν είχε ακούσει τέτοια γλυκοηχη φυσαρμόνικα. Έβγαλε το καπέλο της και χαιρέτησε. Το παιδί βλέποντας την αποδοχή συνέχισε να παίζει όλο και πιο αιθέρια. Ο χρόνος περνούσε και ο συρμός θα έφτανε σε λίγο. Πύκνωσε ο κόσμος και το τρίο στο παγκάκι μασουλουσε αδιάφορο το κουλούρι του. Το τρένο εμφανίστηκε και οι τρεις σύντροφοι αποφάσισαν να πάνε από κοινού στην διπλανή πολιτεία που διοργανώνονταν μια μεγάλη εμποροπανήγυρη. Θα έμεναν μια εβδομάδα. Ο λόρδος, ο πιτσιρικάς κι η γυναίκα σίγουρα θα έβγαζαν πολλά γρόσια. Ξετρελαμενο το αγόρι θα αγόραζε πολλά κόκκινα κοκκορακια που τόσο αγαπούσε. Το κατάμεστο τρένο ξεκίνησε. Το καναρίνι χορτάτο αποκοιμήθηκε. Είχε ανάγκη πολλή να ξεκουράσει τις χορδές του, το περίμενε εξάλλου πολλή δουλειά.

 

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2022

Η ακρόπολη της πέτρας

 Nikki

Το σκηνικό του τοπίου γύρω άλλαζε διαρκώς. Η σκληροτράχηλη μήτρα της γης έκοβε την ανάσα όσο προχωρούσαμε προς τον τελικό προορισμό

Κυρίαρχος παντού ο ήλιος η αρμύρα και η πέτρα και που και που λιγνα δεντράκια, αγκάθια και αφανωτοι θάμνοι. Χαμηλές ελιές, συκιές, γκορτσιες και φραγκοσυκιες  κάλυπταν αναρια το τοπίο 

Οι ελιές με τον ψιλό σαν ράμφος σπουργιτιου καρπό έδιναν αγώνα  να πάρουν ένα μέρισμα από το χώμα. Ο καρπός τους έβγαζε ένα θεϊκό λάδι

Κάθε του σταγόνα και μια μικρή κεχριμπαρένια χάντρα.

Μετά από μια ανοιχτή στροφή βρεθήκαμε μπροστά στην παντοκρατορία της πέτρας. Διπατοι και τριπατοι πύργοι σφιχτά δεμένοι μεταξύ σαν τα παιδιά που παίζουν την μέλισσα έκαναν ντεμπούτο μπροστά μας.

Ήταν η Βάθεια με τα οχυρωματικά πυργόσπιτα και τα χαλάσματα. Στενά παράθυρα σαν πολεμίστρες είχαν αντέξει επιδρομές κουρσάρων. Η καρδιά αντλούσε αίμα για να αντέξει το δέος που προκαλούσε το σκηνικό. Ατίθασα σκυλάκια καθώς και φτέρες φύτρωναν στις ρωγμές των χαλασματων δίνοντας ένα σάλπισμα ζωής στην αδηφάγα εγκατάλειψη τους. 


Ωδικά πουλιά 

φιλόξενη η ελιά 

κρισαρει το φως.