Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

χαϊκού προσέγγισης

Αποτέλεσμα εικόνας για χαϊκού αντιδιαστολής

Έτσι θ' ανθίζουν
κι οι κερασιές στην άλλη
όχθη της ζωής.

KOBAYASHI ISSA

Τα παιδιά κρύβουν
Το μύρο της ύπαρξης
Στα παραμύθια

Το καλοκαίρια
Θυσιάζονται πάντα
Στο φευγαλέο

Σκυλιά αλυχτούν
Στο καλάθι ο γάτος
Νύχια οπλίζει

Αγάπα τη γη
Το χώμα έχει μνήμη
Προσκύνησέ την

Ακολούθησες
Τον δρόμο του τζίτζικα
Κι ας ήταν βραχύς

Σαν τι να είναι
Ένας λεπτός στήμονας
Χωρίς ανθήρες;

Σε βουνού πλαγιά
Μ' ένα ερημοπούλι
Κύκλους διαγράφω

Πέφτει το φύλλο
Στο κάτοπτρο της λίμνης
Κι ο βυθός τρίζει

Σαν πουκάμισα
Ανοιχτά στον άνεμο
Τ' άσπρα κύματα

Ομίχλη πλέκεις
Μυθικά γαιϊτανάκια
Ασχήμια σαν δεις

Σαν δύεις σκορπάς
Τα χρώματά σου όλα
Ξόμπλι τ' ουρανού

Κόκκινο χνάρι
Σημάδεψε στο χιόνι
Όπλο κυνηγού

Ακριβά πουλά
Τις τρίλιες το αηδόνι
Στη φλύαρη γη

Ακροβατώντας
Σε αόρατο νήμα
Η λήθη χτυπά

Στα κρύα νερά
Του γηραιού ποταμού
Ξεροί οι κορμοί...

Μελισσοδείκτης
Στην πόρτα της καλύβας
Καλεί σε δείπνο

Στο προσκεφάλι
Σε φακελάκι άδειο
Έκρυψα φιλιά

Μια παπαρούνα
Στο στέμμα του όρους
Φωτίζει το γκρι

Λάμπει στη νύχτα
Ο λύχνος της σελήνης
Σαν κλέφτης γυμνός

Πυγολαμπίδες
Στην άκρη της πεζούλας:
Γιορντάνι λευκό

Στη πόρτα μπροστά
Άφησε η σελήνη
Χρυσό κλειδάκι

Στους Βραχόκηπους
Ανάμεσα στα ρείκια
Γιορτή μελισσών

Ξυπνούν τα κλώνια
Ένα πουλί τεντώνει
Τις φτερούγες του

Μια συναυλία
Πνευστών σείει τη λίμνη
Σαν 'ρθει το σκότος



Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Εις τόπον άλλον να σε κερδίζω

Αποτέλεσμα εικόνας για ποδήλατο, , ακροκέραμο, χάραμα,

Αιθέρια είσαι κι ονειρική
Εναγώνια παντού να σε ζητώ
Κι εσύ να μου ξεφεύγεις σιγογελώντας
Συμπαντική μου ουσία άπιαστη
Σαν λόγος πρωτόλειος να βγαίνεις
Μέσα από χρυσόδετους τόμους
Να αδυνατώ να σε διαβάσω
Να αδυνατώ να σε αποκρυπτογραφήσω
Με άδειους οφθαλμούς θολωμένους
Εικόνα μου να σε χρήζω
Ασχημάτιστη κι υγρή σαν το ρετσίνι
Να πασχίζω να σε οδηγήσω
Στο τριανταφυλλί των ποιημάτων ποδήλατο 
Για μια βόλτα
Στους κήπους με τις λεύκες και τ' αγάλματα

Σε παίρνουν τα σφυρίγματα των τρένων
Τις κρύες νύχτες στον έρημο σταθμό
Σε χαίρονται σπάνια λεπιδόπτερα
Σε καλούν οι λέμβοι με μόνο διαβατήριο
Την ομορφιά σου, τον πόθο σου για φυγή
Κι εγώ άχαρος περιπατητής του δρόμου σου
Της πατρίδας σου ταπεινό χάνι κι αρχονταρίκι
Ένας ποταμός που αλλάζει διαρκώς κοίτη
Νύμφη και βαρκάρισσα εσύ να με τραβήξεις ποθώ
Στα κρυστάλλινα του κόσμου σου μονοπάτια

Ψυχή θα 'δινα, κυρά να είσαι των άνθεων
Στάλα-στάλα να στραγγίζω κάθε χάραμα 
Τους χυμούς σου όλους
Σε μποτίλιες θαλάσσης να σε κλείνω
Σε μαντήλια ώχρας να σε φυλάω
Και σε κανίστρια νυφικά λεπτοπλεγμένα
Δαντέλα ακριβή να σε ακουμπώ
Ευωδιά μου εσύ: φύλλο της λεβάντας
Στολίδι μου εσύ: μαρμάρινο ακροκέραμο 
Όνειρο μου έγνοια μου κι ακολασία
Σκαλί - σκαλί θα σ' ανεβώ να τσακίσω όλα
Τ' αλάβαστρα βάζα που σε περιστοιχίζουν με λαγνεία

Γιατί χωρίς ανάσα εις τόπον άλλον μ' οδηγείς
Και κέρμα δεν έχω
Να εκπληρώσω το αίτημα σου
Έτσι στο σκούρο ρεύμα περιστρέφομαι
Άρπαγας μπρος στις όχθες σου να σε κερδίζω

Έλαβε μέρος στο δρώμενο της me(maria) "Παίζοντας με τις λέξεις"
όπου συναντήσαμε πολλές υπέροχες φωνές και μια άριστη διοργάνωση!



Λευκά μονοπάτια



Βραδιά αφέγγαρη να περιδιαβαίνεις
Στους χρυσούς οπωρώνες
Χωρίς έγνοια καμία
Ενορχηστρωτής της ομορφιάς
Να μαζεύεις αστέρια κρουστά
Απ' τους χαμηλούς κλώνους
Κι η καρδιά να πάλεται
Μέσα στο υπερθέαμα της ευγονίας
Λεπτοί κάλυκες να σε παρασέρνουν
Σε αγρούς κίτρινους που από παιδί κρυφά φύλαξες
Σαν ζωγραφιά κυματιστή στο αίμα της καρδιάς

Στη σκόνη να λικνίζεσαι
Του αφράτου γαλαξία
Σαν να είσαι χριστόψαρο
Ή αετόπουλο που φωλιά δεν στήνει
Από ακαταδεξιά στα ριζά
Παρά στα λευκά μονοπάτια των βουνών μονάζει
Να ξαστοχάς στο μέτρημα της χαράς
Και ν' αρχίζεις πάλι
Σαν να ήσουν καταρράκτης
Που δεν κουράζεται τον βράχο να υγραίνει
Γραφές μιας νύχτας ανέσπερης να ημερεύεις
Στην αχτίνα του ποδηλάτου να τις περνάς
Κρότο να κάνουν να ξυπνήσει της λήθης το κρασί
Με μαχαίρι χρυσό να οπλίζεσαι
Στων πόθων τη σχισμή να αφήνεσαι χωρίς να πονάς
Ελεύθερος να βιάζεσαι
Στην πυρά της ηδονής μπροστά να σταθείς
Κι ολόγυμνος σαν βρέφος που βυζαίνει τον αντίχειρα
Να προσκαλείς Τον Θεό να σε μυήσει στις νέες γραφές

Μέσα σε κάμαρα ερωτική να αναπνέεις φιλιά
Χρόνων περασμένων
Υπακούοντας στων λημμάτων τους κρυφούς κωδικούς
Χαράματα να εξηγείς τους χρησμούς των πουλιών 
Με γνώση και ραθυμία σαν τον μάντη με τη μακριά γενειάδα
Που δάσκαλος σου υπήρξε σοφός
Στα ακροκέραμα των σύννεφων
Να προσφέρεις θυμίαμα και σιταρόσπορους
Εσύ ο αρνητής της μοίρας και της λησμονιάς
Ο πρώτος άνθρωπος που τραπέζι έστρωσε
Στους νεκρούς του εξευμενίζοντας την βαριά άλυσο
Να τάσσεσαι ολοκληρωτικά με τη ζωή
Σαν να σου δίνεται για μια ώρα περίπου


Έλαβε μέρος στο δρώμενο της me(maria) "Παίζοντας με τις λέξεις"
όπου συναντήσαμε πολλές υπέροχες φωνές και μια άριστη διοργάνωση!

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

χαϊκού αντίστιξης



Ψάρι ξεφεύγει
Απ' τα δίχτυα του ψαρά
Σε λάδι νερό

Γρύλος στη στέγη
Στρογγυλεύει τις νότες
Πριν πέσουν στη γη

Πέφτει το χιόνι
Απαλό στις παρυφές:
Χνούδι στα χείλη

Χελιδονάκι
Σκουριάζουν τα μέταλλα
Αντίο σαν λες

Με αρμονία
Πως ταίριαξε ο πλάστης
Τη χαρμολύπη

Πήρες το γράμμα
Του νεκρού πατέρα σου
Πριν την ταφή του

Μια συμφωνία
Στην ορχήστρα των άστρων
Τη  χλόη σείει

Ρίξε τα χαρτιά
Τσιγγάνα στο τραπέζι
Η τύχη κερνά

Σφύριγμα τραίνου
Σκορπά στα ουράνια
Σμήνη πουλιών

Απέξω ξέρω
Των στίχων τις ανάσες
Ζωή να γροικώ

Χρυσοπράσινη
Μέρα, μια βασίλισσα
Το στέμμα χάνει

Ανέμου νησί
Μάζεψε τα πανιά σου
Θα πιάσει καιρός

Τα πορτοκάλια:
Χρυσές σφαίρες του ήλιου
Το αίμα καλούν

Το βέλος πέφτει
Πάνω στην παιώνια
Κι ευθύς τσακίζει

Πως σκοτώθηκε
Προτού ακόμα να ρθει
Το καλοκαίρι

Η νύχτα φορά
Τις πιο ακριβές νότες
Των αρωμάτων

Πάνω στη φτέρη
Ο λαγός ακούμπησε
Το μυστικό του

Στην υγρασία
Έβγαλαν ρίζες κι αυτά
Τα μάρμαρα

Μια σκνίπα ήταν
Και όχι ένας σκορπιός
Που σε τσίμπησε

Πέτα τη μπάλα
Στο καλάθι των άστρων
Μικρέ μπάμπουρα

Σκιρτώ μπροστά σου
Σελήνη του Αυγούστου
Για δύο φορές

Απ το φεγγάρι
Έκλεψαν τα μάτια σου
Ασημοκλωστές

Σαν πιάσει βροχή
Σκορπίζουν τ' αδιάβροχα
Πετράδια στη γη

Γυρνούν στους σταθμούς
Ξεκούρδιστοι οι κούκοι
Την ώρα να δουν

Σου πήρε χρόνια
Να γράψεις πρελούδια
Της όχθης πουλί

Παραμερίζουν
Σαν περνούν τα ελάφια
Γοργά οι ρίζες

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

χαϊκού πολλαπλής όψης

Αποτέλεσμα εικόνας για χαϊκού απο λησμονημένα
Μην το ξεχνάς:
βαδίζουμε στην κόλαση
κοιτάζοντας λουλούδια.

Ματσούο Μπασό 

Δάκρυ κοιμάται
Στης κερήθρας την κούπα
Φιλί να γενεί

*
Ανέβα ψηλά
Στις πίστες των σύννεφων
Κομπάκι χαράς

*
Με πρύμο καιρό
Μια σκούνα ταξιδεύει
Του χάρου δασμός

*
Στα ύψη πήγα
Με σένα οδηγό μου
Αστέρι χλωμό

*
Θωρείς παλάτια
Στις σπηλιές του πελάγου
Ναϊσκους ταπεινούς

*
Φέγγεις στην νύχτα
Χιμαιρική σελήνη
Με λυτά μαλλιά

*
Θάμνους στολίζεις
Τις κορφάδες κλαδεύεις
Ομίχλη θαμπή

*
Περιστερώνας:
Στους λίθινους φεγγίτες
Γραφές συναντάς

*
Πως επιστρέφουν
Σαν το θρόισμα της λεύκας
Οι αναμνήσεις

*
Ζητάς τη δροσιά
Στο κάμα του Ιούνη
Μαντήλι λεπτό

*
Σαν φύγεις πρωί
Πότισε το λουλούδι
Δροσοσταλίδα

*
Σκορπιούνται βουνά
Σε κάτοπτρα σπασμένα
Πως να τα σμίξεις;

*
Σάλπιγγες ηχούν
Δονώντας των σύννεφων
Τα μαύρα πλήκτρα

*
Καμπάνα χτυπά
Σε λοφίσκους μακρινούς
Κι ενώνει ζωές

*
Βαθιά στο νερό
Φοβισμένο σου γνέφει
Του κύκνου φτερό

*
Λάθεψες πουλί
Κι έστησες τη φωλιά σου
Σε κοίτη στεγνή

*
Στ' αγριόχορτα
Η πίκρα απόστασε
Κι έβγαλε ρίζα

*
Μοσχομυρίζεις
Κρίνο της Παναγίας
Αθώα χαρά

*
Μες στο καντήλι
Μια μέλισσα έσταξε
Θυμαριού μύρο

*
Το θέρος θρηνεί
Στις φλέβες της κοιλάδας
Μια λάθος στιγμή

*
 Άσπρο γιασεμί
Λεκιάστηκες σήμερα
Με δάκρυ φυγής

*
Κουλουριάστηκαν
Στις διχάλες των δέντρων
Μαίανδροι νεφών

*
Βαθιές χαράδρες
Στα πλάγια στεριώνετε
Δρυμούς δροσερούς


Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

χαϊκού αιθέριας στιγμής



Φιλάρεσκα τριφύλλια 
τεντωμένα χάμω: 
κακότροπα κι ωραία. 
Ματσούο Μπασό 

*
Στο χέρι κρατάς
Της όστριας το χνούδι
Και στήνεις φωλιές

*
Σαν πουλήθηκε
Το παλαιικό σπίτι
Οι τοίχοι γείραν

*
Αράχνη μικρή
Σε φωτεινό φεγγίτη
Υφαίνει σκιές

*
Τρυπά η ρίζα
Μια κόρη μαρμάρινη
Και τ' άνθη θρηνούν

*
Στη λίμνη ξεσπά
Του χαλαζιού το μένος
Κι εικόνες σβήνουν

*
Πάνω στα βουνά
Των νεφών τα στεφάνια
Τσέρκια παιδικά

*
Ηχούν οι σφαίρες
Στης καρδιάς το πεδίο
Κι η στάθμη σπάει

*
Στα μάτια υγρή
Του πόθου η κηλίδα
Της σάρκας γνέφει

*
Στην ευτυχία
Πως στέκεις ακύμαντο
Πελάγου γυαλί

*
Πως στραφταλίζει
Επάνω στα άλμπουρα
Λευκό το πρωί

*
Στη ζώνη κρατάς
Δίπλα στα φυσεκλίκια
Αγάπης φιλί

*
Βραδιάζει αργά
Στης άνοιξης το πέτο
Ξεφτά μια κλωστή

*
Σκορπάς αχτίνες
Γι αυτό σ' ονομάτισαν:
Ηλιογέννητη

*
Στον πόντο βαθιά
Θαμμένα στους αιώνες
Αρμύρας οστά

*
Απόψε αργεί
Να λάμψει η σελήνη
Βιάσου να φύγεις

*
Άγγελος τρέχει
Στα λευκά καλντερίμια
Με ήλιου τόξο

*
Στην πέτρα κλειστή
Της πατρίδας η βίβλος
Διττός στεναγμός

*
Σαν έβρεξε χτες
Ανέβηκαν απ τη γη
Δειλά τα φιλιά

*
Σκόρπιζε ήχους
Η άμαξα στον δρόμο
Κι άλλαζε ο πλους

*
Μου 'δωσες πλούτη
Πεταλουδίτσα ισχνή:
Χρυσά κουκούλια

*
Αν έρθεις ξανά
Θα βρεις το σώμα γυμνό
Απ' τους κεραυνούς

*
Μαλακή άμμος
Σκληρά προετοιμάζει
Λευκά κρινάκια