Ασημένια δυο νομίσματα έριξε
Στο ενυδρείο
Εκεί που πριν χλόμιαζαν ανθισμένα
Τα κίτρινα χρυσόψαρα
Των Βόρειων κήπων ή των θαλασσών
Είπε πως ξέχασε στην χώρα της άμπωτης
Πάνω στην άμμο με τα λέπια
Ένα επτάφτερο κοχύλι
Θα ταίριαζε τόσο πολύ εδώ
Αναφώνησε
Ασημένια δυο νομίσματα
Που να βρεθεί χρόνος για ευχές
Οι λίμνες νυμφεύτηκαν
Ουράνιους καταρράκτες
Κι οι προσμονές μας έβαψαν
Κόκκινο το φόρεμα τους
Στον χορό των παρθένων κρίνων
Μόνο ένα δάκρυ κρατούσε στα χέρια
Σαν το φυλακτό της αγκαλιάς
Προιστορικά δυο νομίσματα
Με άγνωστους βασιλείς να ωχριούν
Θλίψη και ναρκοθετημένα όνειρα
Απάγκιασα στο πλάι τους μια κρύα νύχτα
Τα μάτια τους με σκόπευσαν
Ανασηκώθηκα
Κι έδεσα μια ευχή
Για τους ασώματους θλιμμένους
Βασιλείς και τις γοργόνες αδερφές τους
Να ζουν και να ευτυχούν
Στους αρμυρισμένους βραχόκηπους
Του πύρινου χεριού μου