Αιχμαλώτισα την τελευταία
λάμψη των ματιών σου
κι άναψα το χριστουγεννιάτικο
δέντρο.
Στο κέντρο του δωματίου το
έβαλα να ξεχωρίζει απ' όλα μες
στο σπίτι.
Στολίδια δεν πρόσθεσα, στολίδι
η καρδιά σου που κρυστάλλινη
τώρα έχει γίνει.
Την ακούω να πάλλεται και
γρήγορα να χτυπάει.
Μες στους ήχους της βυθίζομαι
όπως βυθίζεται η λόγχη που
αστοχεί στον κορμό του
ευκαλύπτου κι έτσι
την τελευταία στιγμή
αλαλάζοντας
ο στρατιώτης σωζεται.
Είμαι ο στρατιώτης που
πεθυμά την αγαπημένη του
και σφίγγει το φυλακτό της
όταν οι σφαίρες σφυρίζουν
γύρω του.
Είμαι η αγαπημένη σου που
αποξηραίνει τριαντάφυλλα
και γιασεμιά και στα στέλνει.
Κι' εσύ το φωταγωγημένο έλατο
με την πιο δυνατή λάμψη
που σήμερα με κέρασε
το δυνατότερο αίσθημα.
