Μια αγάπη του πολέμου

Αιχμαλώτισα την τελευταία

λάμψη των ματιών σου 

κι άναψα το χριστουγεννιάτικο

δέντρο. 

Στο κέντρο του δωματίου το

έβαλα να ξεχωρίζει απ' όλα μες

στο σπίτι. 

Στολίδια δεν πρόσθεσα, στολίδι

η καρδιά σου που κρυστάλλινη

τώρα έχει γίνει. 

Την ακούω να πάλλεται και

γρήγορα να χτυπάει. 

Μες στους ήχους της βυθίζομαι

όπως βυθίζεται η λόγχη που

αστοχεί στον κορμό του

ευκαλύπτου κι έτσι 

ο στρατιώτης

σωζεται την τελευταία στιγμή. 

Είμαι ο στρατιώτης που

πεθυμά την αγαπημένη του

και σφίγγει το φυλακτό της

όταν οι σφαίρες σφυρίζουν

γύρω του. 

Είμαι η αγαπημένη σου που

αποξηραίνει τριαντάφυλλα

και γιασεμιά και στα στέλνει. 

Κι' εσύ το φωταγωγημένο έλατο

με την πιο δυνατή λάμψη

που σήμερα με κέρασε

το δυνατότερο αίσθημα.