Σε προθήκες μουσείων στέκεις
Ακριβοθώρητος και μόνος
Πανάρχαιος τιμωρός της λήθης
Σταθμίζεις τις επελάσεις
Της ασίγαστης τέφρας
Του χρόνου
Στην κρύα σου κόμη
Εξυφαίνοντας
Τα άτρωτα βοστρυχωτά
Δίχτυα της εφηβείας!
Ράθυμα αντικατοπτρίζεις
Σε κάτοπτρα παράδοξα σκοτεινά
Το μπαρούτι του κάλλους σουΣαν λουλούδι τοιχογραφίας
Μοιάζεις
Που απ' το χρώμα του
Τα πουλιά αναδιατάσσουν
Το φτερωτό τους περίβλημα
Με διαβαθμίσεις αισθησιακές!
Μέσα στη κρυστάλλινη προθήκη σου
Κερνάς φιλί προδοσίας
-Τον ερμητικό μύθο σου -
Στα ανυποψίαστα θύματα σου
Άκαμπτος παραμένεις
Κι απόξενος ερημήτης
Κλεισμένος στον κρουστό ήχο
Των λαμπρών σου μυώνων!
Χέρι δεν σε αγγίζει
Αφή δεν προσκυνάς
Ατελεύτητα μόνο σπρώχνεις
Των ματιών σου το πυρσό
Πάνω στα καλλίγραμμα μέλη
Των ανήλικων κοριτσιών
Που σκιρτούν στη λευκή σου θέα
Ερωτευμένος της αιώνιας νιότης!
Πολλά με δίδαξε
Η μαρμάρινη όψη σου
Μα εκείνο που κρατώ
Ακλόνητο πειστήριο
Της ομορφιά σου
Είναι το απόρθητο χαμόγελο
Που με κερνάς στα όνειρα
Πως να σου αντισταθώ;
Που γόρδιο δένεις πάνω μου
Το δεσμό της αμαρτίας!
Στο εκμαγείο σου
Θα περιχύσω
Αθάνατο νερό
Και μάγμα ηφαιστείου
Να σε αναστήσω απ' την αρχή
Κι ολοπόρφυρο και σφριγηλό
Να σε φυλάξω
Στην ιστορική της καρδιάς αυλαία
Μοναδικό και μέγα Ιμπρεσάριο!