Ξύλινο πάτωμα
Να τρίζει η απόγνωση
Στους ρόζους
Μαζί με τα καλογυαλισμένα σου
Παπούτσια
Να τρίζει κούφια
Η αγάπη σου στο αόριστο
Σαν βάρκα χωρίς πηδάλιο
Να απομακρύνεσαι
Με τις τσέπες σου να εξέχουν
Στον αέρα
Ποια γραφή;
Ποια υφαρπαγή;
Να τρίζει η απουσία
Στον τελικό σου λόγο
Κι εγώ να συστρέφομαι αμήχανα
Απρόσιτη να παραμένω
Με τους λεπτοδείκτες
Καρφωμένους
Στο στιγμιαίο όλον
Των ωρών μαζί σου
Η πόρτα χάσκει στο κενό
Στο παραμύθι έλειπε το τέλος
Αλύτρωτη γυρνάω
Τη ροή της σκέψης
Στα περασμένα
Σ' εκείνα που δεν είδες
Σ' εκείνα που πέταξες
Και στ' άλλα που θυσίασα
Στο παραμύθι έλειπε το τέλος
Στο εφαλτήριο της σιωπής εγώ
Μ' ένα πικρό φιλί στα χείλη
Να εκτοξεύω
Λόγια σιβυλλικά
Αν έρθεις τώρα να ξέρεις
Πως πίσω απ' το πρόσωπό μου
Κατοικεί ένα αιώνιο παιδί
Μην αδιαφορήσεις!
Κουράστηκε
Να απαριθμεί στα δάκτυλα
Τους φόβους της ματαίωσης
Βαρέθηκε
Του έρωτα το λεπίδι
Να σκιαγραφεί
Με τις σπασμένες του ξυλομπογιές
Ανοικτό το παράθυρο
Να βγαίνει η ζωή
Στους ήχους του δάσους
Ανυπεράσπιστη σαν δειλή σταγόνα
Να πλαγιάζει στο φως
Για να ακούσει
Του κούκου το μονότονο κάλεσμα
Πάνω στο τραπέζι το καπέλο
Το σώμα γυμνό
Από μόνο του το καπέλο
Ένας αντιπερισπασμός
Στην κραυγή που
Αργά φουσκώνει
Τα γιγάντια "γιατί"
Το σώμα βαρύ να περιμένει εσένα
Που χάθηκες βιαστικά
Σαν σφύριγμα τρένου πριν την αναχώρηση
Κι ας ήξερες πως μοναχή
Φυγάδευα στα παρασκήνια
Έναν σκόρπιο θίασο κομπάρσων
Έλαβε μέρος στο επιτυχημένο δρώμενο "Παίζοντας με τις λέξεις"
της me (maria) μαζί με άλλες πολύ υπέροχες γραφές!
