Αφίσα 

Σάββατο βράδυ έφυγες 

προτού ανάψουν φώτα 

το τρένο δίπλα κύλαγε 

κι είχες αλλάξει ρότα 

Είσαι του Μάη λάγγεμα 

κάνεις δεν παραβγαίνει 

στολίδι είσαι στο λαιμό 

που το κορμί μαθαίνει.

Ανέλπιστα σε έχασα 

σκοτάδι τώρα πίσσα  

σε ζήτησα σε έψαξα 

σε έκρυψε μι' αφίσα 

Είσαι του Μάη λάγγεμα 

κάνεις δεν παραβγαίνει 

στολίδι είσαι στο λαιμό 

που το κορμί μαθαίνει.

*

Τρωικός πόλεμος 

Ελένη της πικρής ζωής 

γυναίκα και υφάντρα

έφτιαξες το πουκάμισο 

φόρεσες μαύρη χάντρα 

Η Τροία ήταν μέσα σου

την φύλαγες στο αίμα 

χτυπούσαν τα βραχιόλια σου

σαν είπες φεύγω τέρμα. 

Δυο έθνη εσύ πλάνεψες 

βουκέντρα τα δυο χείλη 

μόνη στο τέλος έμεινες 

κι αναπολείς το δείλι 

Η Τροία ήταν μέσα σου

την φύλαγες στο αίμα 

χτυπούσαν τα βραχιόλια σου

σαν είπες φεύγω τέρμα

Η μπαλαρίνα 

Χαρούμενα σε κοίταξα 

με θέρμη στη ματιά μου 

ποσώς εσένα σ' ένοιαξε 

κι ας σ' είχα άγκυρα μου

Στον άνεμο εμήνυσα 

ο χρόνος μας να τρέξει 

σε δυο τροχούς ανέβηκα 

μια ώρα πριν να φέξει 

Μια πεταλούδα πέταξε 

διάφανα τα φτερά της

η μπαλαρίνα κοίταξε 

σκληρή 'ταν η ματιά της

Στον άνεμο εμήνυσα 

ο χρόνος μας να τρέξει 

σε δυο τροχούς ανέβηκα 

μια ώρα πριν να φέξει 

*

Η φήμη 

Καυτά μου φύγαν δάκρυα 

τότε που 'πες αντίο 

τίναξες τα ιμάτια 

σου φάνηκε αστείο 

Εγώ δεν σε ξεπέρασα 

χαράκτηκες στη μνήμη 

τα χρόνια κι αν επέρασαν

αβυσσαλέα φήμη 

Κρατώ σφιχτά το σκίτσο σου

βλέπω το πρόσωπό σου

πότε μου δεν σ' αρνήθηκα

δεν σβήστει τ' όνειρο σου

Εγώ δεν σε ξεπέρασα 

χαράκτηκες στη μνήμη 

τα χρόνια κι αν επέρασαν

αβυσσαλέα φήμη 

Το ρήγμα 

Ανέμου ζώνη φόρεσες 

και πέταξες στα ύψη

με ουρανούς συγγένεψες 

δάκρυ να μη μου λείψει. 

Σ' ακολουθώ και χάνομαι 

μες στο κενό θα τρέξω 

βαθύ το ρήγμα πιάνομαι 

στη φυλακή σου απέξω 

Γιορτής μαντήλι φόρεσα

σανδάλια για παπούτσια 

μακριά να ζω δεν μπόρεσα 

δικά σου τα καπρίτσια 

Σ' ακολουθώ και χάνομαι 

μες στο κενό θα τρέξω 

βαθύ το ρήγμα πιάνομαι 

στη φυλακή σου απέξω 

*

Η άπτερος νίκη 

Πένθιμοι είναι οι στίχοι μου

κι αγκάθια έχουνε σώμα

άπτερος είναι η νίκη μου 

βλασταίνει σ' άλλο χώμα 

Σε γύρεψα στα πέρατα 

στης γης το περικάρπιο 

μούμιες παντού και τέρατα 

άργησε να ρθει τ' αύριο. 

Ανάθεμα την, τη στιγμή

που στη σκηνή εστάθης 

σώμα μου πήρες και ψυχή 

με πλάνεψες κι εχάθης 

Σε γύρεψα στα πέρατα 

στης γης το περικάρπιο 

μούμιες παντού και τέρατα 

άργησε να ρθει τ' αύριο. 

Χωρίς αποφάσεις 

Θα βγω ψηλά σ' ένα βουνό 

τα σύννεφα να πιάσω 

μέσα στις ελατοκορφές 

πνοές για να μοιράσω 

Ξοδεύτηκα μες τη ζωή 

σε δρόμους να γυρίζω 

κι είπα να πάρω ένα στρατί 

χωρίς να αποφασίζω 

Ανώφελα όλα γύρω μου

τρένο που δεν τσουλάει 

ράγες που μείναν ορφανές 

κέρμα που δεν μετράει

Ξοδεύτηκα μες τη ζωή 

σε δρόμους να γυρίζω 

κι είπα να πάρω ένα στρατί 

χωρίς να αποφασίζω 

*

Του απαρνημένου 

Στ' απαρνημένου την αυλή 

συχνάζουν κορασίδες 

που 'χουν τα στήθη τους στητά 

και φέρνουν καταιγίδες 

Χωρίς φωτιά να καίγομαι 

σπινθήρας να πετιέμαι 

να καίω και να φλέγομαι 

καπνός και να λυγιέμαι

Ήρθα κι εγώ μια χαραυγή 

προσκύνημα να κάνω 

να δω κορίτσια σαν νερά

την ομορφιά να υφάνω 

Χωρίς φωτιά να καίγομαι 

σπινθήρας να πετιέμαι 

να καίω και να φλέγομαι 

καπνός και να λυγιέμαι

Στρατιώτης λιποτάχτης 

Διπλόχορδα σου έφερα 

μπουζούκια κουρδισμένα 

τον πόνο για να τραγουδάς

της καρδιάς τα καμμένα 

Με καις στάχτη γίνομαι 

στρατιώτης λιποτάχτης 

μες στα όνειρα πνίγομαι 

ξέθωρος ένας χάρτης 

Πλαγιάζω μες στα κύματα 

στους βυθούς κατεβαίνω

κοράλλια βουτώ αναθήματα 

της αγάπης όρκο σβησμένο 

Με καις στάχτη γίνομαι 

στρατιώτης λιποτάχτης 

μες στα όνειρα πνίγομαι 

ξέθωρος ένας χάρτης 

*

Του φεγγαριού καδένα 

Έριξα απόψε τα χαρτιά 

για σένανε αγάπη 

πολλά βρήκα ανομήματα 

βλαστήμια και απάτη 

Καλά δεν σε λογάριασα 

χελι γλιστράς και φεύγεις 

το δάκρυ που σου άφησα 

μια σκιά που αποφεύγεις 

Αμάρτησαν τα χέρια μου

σε χάδια πληρωμένα 

απλώθηκε το βλέμμα μου 

σε φεγγαριού καδένα 

Καλά δεν σε λογάριασα 

χελι γλιστράς και φεύγεις 

το δάκρυ που σου άφησα 

μια σκιά που αποφεύγεις 

Ο βυθός 

Σ' αγαπώ κι είναι άπειρα 

τα χιλιόμετρα που τρέχω.

αχάραγα σαν το πουλί 

κελαηδώ για να αντέχω 

Στις μουσικές χαρίζομαι 

εισβάλω στο βυθό σου

είμαι κοντά στ' ορκίζομαι 

παραμύθι μαγικό σου

Η μοίρα για εμάς έπλεξε 

δίχτυ σφιχτό κι υφάδι 

Η καρδιά μας ανέπτυξε 

ταχύτητα που τα σπάει 

Στις μουσικές χαρίζομαι 

εισβάλω στο βυθό σου

είμαι κοντά στ' ορκίζομαι 

παραμύθι μαγικό σου

*

Το όστρακο 

Σε θέλω είναι αχαλίνωτος 

ο πόθος που σου κρύβω 

το κορμί σου περίπατος 

σ' εξοχή κι όλο στρίβω 

Πλαγιάζω στα λουλούδια σου

καρπίζω στη ψυχή σου

γεννιέμαι μες τα λόγια σου

θάλασσα η φωνή σου

Σε θέλω όστρακο γίνομαι 

να παίζεις με το κύμα 

στο άγγιγμα σου αφήνομαι 

κάνε κι εσύ ένα βήμα 

Πλαγιάζω στα λουλούδια σου

καρπίζω στη ψυχή σου

γεννιέμαι μες τα λόγια σου

θάλασσα η φωνή σου

Τρελή σερπαντίνα 

Σβήνεις ξανθό αστέρι μου 

στον ουρανό πεθαίνεις

απόψε γίνε ταίρι μου

εξαρχής με μαθαίνεις 

Σε κράτησα στα χέρια μου 

τρελή μου σερπαντίνα 

δεν χώρας είσαι έννοια μου

αστείρευτη πομπίνα 

Στα ύψη πας και χάνεσαι 

ανεμόπτερο στα χάη 

σε κυνηγώ δεν πιάνεσαι

κι η καρδιά σταματάει 

Σε κράτησα στα χέρια μου 

τρελή μου σερπαντίνα 

δεν χώρας είσαι έννοια μου

αστείρευτη πομπίνα

*

Λυγαριά

Απόψε εγώ σου δίνομαι 

σε πλάγιασα στο χώμα 

αετός και παραδίδομαι 

στο αφίλητο σου στόμα 

Λυγίζεις το κορμάκι σου

σαν λυγαριά σκορπιεσαι 

γίνομαι το μεράκι σου

μα όσο πας μ' αρνιέσαι 

Χρόνια μακριά σου χάνομαι 

λουλούδι σε υγρό τάφο

σε αγγίζω και πιάνομαι 

στίχους πρόχειρα γράφω 

Λυγίζεις το κορμάκι σου

σαν λυγαριά σκορπιεσαι 

γίνομαι το μεράκι σου

μα όσο πας μ' αρνιέσαι.