Πήρες την ηλακάτη ενός αξόδευτου φιλιού
Λάμα και σπάργανο Εσύ της τερακότας
Με μήλο Αμίλητο έγνεφες
Της στέρνας το τρίκλωνο μπρούσκο χάδι
Ανάριο το μεσοφόρι σου φυλάκιζε
Μύρτιλους φιλήδονους ουρανίσκους
Κισσούς της γεωμετρημένης αρμύρας
Πρωτάδερφα ένπτερα μάτια υγρής
κληματίδας
Αυτοκρατόρισσα φωτιά, ρηχό λαγήνι
Δίψα κι οργή του Κόκκινου
Τριζάτη Πασχαλίτσα σε χείλη αμούστακο
Ξόδεψε βήμα σταθερό
Μέθυσε ασπάλαθο όνειρο, έλα!
-Μπρούσκο σε στέρνα ολόγιομη-
Ζύγωσε Ώρα άμωμη στου ήλιου τα ρυάκια
Στην ηλακάτη σου φτερουγίζει
Ο ταφικός ύμνος απ την άδεια χορδή
Της κληματίδας
