Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

απόψε πεθαίνουν τα πουλιά

Αποτέλεσμα εικόνας για απόψε πέθαναν τα πουλιά του κόσμου

Σφραγίζω το στόμα
Δεν μιλώ
Κλείνω τις φούχτες
Δεν θυμάμαι
Στυλώνω τα πόδια
Δεν αισθάνομαι
Όλα ξεφεύγουν για να τα έχεις πλάι
Απόψε πεθαίνουν τα πουλιά
Κι είναι σαν να ταξιδεύεις στο αχανές
Με ματωμένα τα πλήκτρα της ψυχής

Σφραγίζω το στήθος
Δεν αναπνέω
Κλείνω τα βλέφαρα
Δεν αναπολώ
Στυλώνω την πέτρα
Δεν μνημονεύω
Όλα αποδημούν κι η μνήμη τα κρυσταλλώνει
Απόψε χάθηκαν οι άνεμοι που σε ταξίδευαν
Κι είναι σαν τα ρολόγια να μετρούν ανάστροφα
Με δείχτες όμοια βέλη που τα ζήλεψες

Σφραγίζω την σκέψη
Δεν απαντώ
Κλείνω τα γόνατα
Δεν πιστεύω
Στυλώνω τα μάτια
Δεν ξαφνιάζομαι
Όλα προχωρούν για να τα πλησιάζεις
Απόψε περίσσεψαν μόνο δυο λόγια να πεις
Κι είναι σαν να μιλάς σε ένα τρύπιο αστέρι
Με γωνίες αιχμηρές που στο σώμα διάκενα αφήνει

Σφραγίζω τους μυς
Δεν αντιδρώ
Κλείνω τον αυχένα
Δεν φτερουγίζω
Στυλώνω τη ράχη
Δεν σ' ατενίζω
Όλα ψευτίζουν για να δεχτείς το αληθινό
Απόψε στένεψαν οι δρόμοι της καρδιάς
Κι είναι επισφαλές το σκαλοπάτι αν σκαφτεί από δάκρυ
Με την αρμύρα να σου υπενθυμίζει πως δεν έζησες

Συμμετέχει στο δρώμενο της Μαρίας Νι "η στιγμή σου σε ένα ποίημα"
με συνεχείς ποιητικές αναρτήσεις ανά βδομάδα