χαϊκού μιας πνοής

Στην Ινώ 

Τριγμός στο δάσος
Μην έπεσε τρέμοντας
Ένα αστέρι;

*
Κλειστά βλέφαρα
Κατοίκησες το παρόν
Απέξω ζώντας

*
Κρίματα πολλά
Η καρδιά κλειστό κελί
Οπές ανοίγει

*
Σελήνη ωχρή
Ντύθηκε με χαϊμαλιά
Χρώμα να δώσει

*
Ο νους τρεχάτος
Άτι που ακούραστα
Τις οπλές κρούει

*
Βουβά τα φύλλα
Έπεσαν στην πλατεία
Στρώμα άστεγου

*
Ένα στολίδι
Στο στόμα το κεράσι
Θα σε φιλήσω

*
Κεριά σβησμένα
Ο θάνατος μπερδεύει
Τα φύλλα πάλι

*
Κοίτα το χέρι
Χαρτογραφούσα χρόνια
Τον ερχομό σου

*
Καντήλι σβηστό
Στο πάτωμα πεσμένος
Σελιδοδείκτης

*
Τρέμουν τα πουλιά
Πρόστρεξε ο ουρανός
Με μια αχτίδα

*
Κλειδί στην πόρτα
Περιμένω τον φόβο
Να ρθει τη νύχτα

*
Άγρια μέντα
Στα χείλη που φίλησα
Άρωμα δάσους

*
Φοράς καπέλο
Μην είσαι γεννημένος
Όλος από φως

*
Κρύο το χώμα
Στα πόδια ακούμπησα
Ζεστή μια καρδιά

*
Άργησες πολύ
Στο σπίτι σκονισμένο
Το πρώτο φιλί

*
Πικρά τα μάτια
Εκεί θα σχεδιάσω
Τους πέντε κύκλους

*
Γείραν οι λέμβοι
Στην λίμνη ακούγεται
Κύκνιος ύμνος

*
Τα νέφη φύγαν
Μα εσύ λειτουργούσες
Ναούς σκοτεινούς

*
Αποδημία:
Το φεγγάρι κρύφτηκε
Στα πέπλα της γης

*
Χτύπος στο τζάμι
Μια πεταλούδα σκίζει
Το υπερπέραν

έρωτας μιας νύχτας

Μια ιέρεια ήσουν
Που η νύχτα σε στόλισε μ' άστρα
Μικρό κορίτσι πόση αρμύρα ντύθηκες
Να μην χαθείς;
Οι αστερισμοί σε θέλουν κοντά τους
Ο γαλαξίας απλώνει τις σκάλες του και σε καλεί
Κι εγώ ξενυχτώ στο καρδιοχτύπι σου
Κι ας μην ήμουν παρά ένα περίπου στο σύμπαν σου
Τίποτα άλλο δεν θέλω παρά να σ' ακολουθώ
Όπως ο δακτύλιος τον πυρήνα συνοδεύει

Αν ήσουν σελήνη θα ήμουν σκιά σου
Αν ήσουν ξεραμένο πηγάδι θα ήμουν δροσιά σου
Κι ήσουν μαντήλι πικρό θα ήμουν ο νόστος

Περιηγητής γίνομαι και σε μαθαίνω
Ξενιστής και σε κατοικώ
Όμως λειψή η χαρά
Φεύγεις
Μιλάς στα κοχύλια
Στους βράχους στολίζεις ξωκλήσια λευκά
Στην νύχτα προσφέρεις αφράτο σεντόνι
Κι εγώ σπαθίζω εφιάλτες κι εμμονικές στιγμές
Στην νύχτα ταγμένος προσμένω μια αχτίδα
Μην είσαι δοσμένη στους πάγους τους κρύους
Και διάφανη γίνεσαι και διαρκώς μου ξεφεύγεις;

Αν ήσουν ο ήλιος θα ήμουν τροχιά σου
Αν ήσουν το ψέμα θα ήμουν γραφή σου
Κι αν ήσουν μια άρπα θα ήμουν κρυφός άγγελος σου

Την ημέρα φοράς μες στα κρύα ερέβη
Σε βλέπει κρυμμένος ο ήλιος κι αλλάζει πορεία
Σε βλέπω κι εγώ στην θεία σου μέθη
Σκιρτώ δεν μ' ακούς;
Πονώ δεν θυμάσαι;
Επάνω σου σκύβω και φτιάχνω ναούς
Μικρά ταπεινά χαμομήλια στ' άστρα σου αφήνω
Μην κλάψεις
Μην έρθεις
Ο κόσμος σου έγινα
Η μαγική σου ουσία
Να ζεις μακριά μου κι εντός μου να είσαι
Ζουζούνισμα της μέλισσας εσύ
Μεθώ στο κεντρί σου
Στα πένθιμα της μοίρας μου άνθη χυμούς να σταλάξεις


Συμμετέχει στο δρώμενο της φίλης Αριστέας με θέμα:
"Ιστορίες της νύχτας" με απίθανες μέχρι στιγμής συμμετοχές!

ολιγόλεκτα ( ή ο πόθος του κορακιού)

Το θέρος άοκνο
Θερίζει στον κάμπο
Μάτια σταχυών

*
Ήχησαν σειρήνες
Καταφύγια άνοιξαν
Τα βλέφαρα σου

*
Τρίζει το σπίτι
Τα χείλη σου γεύεται
Ένα κοράκι

*
Κοιτάς το φεγγάρι
Κρατήρες "σ' αγαπώ"
Ζώνουν τα μάτια

*
Άγγελμα στέλνει
Η αδειανή μποτίλια
Μην απαντάς

*
Χαράζει τη γη
Υνί κουρασμένο
Τελειώνει η  σπορά

*
Γκρίζος ουρανός
Και η γη στεγνωμένη
Ζητά φιλοδώρημα

*
Άνθη κερασιάς
Σκοντάφτει το πόδι
Νήπιο η άνοιξη

*
Στα υγρά σου μάτια
Μικρός καταρράκτης
Πως να ακούσω;

*
Τέμνει ο ήλιος
Την μήτρα της γης
Ωδίνες αίματος

*
Αγκάθια μετρούν
Εκατόφυλλες μνήμες
Πονούν τα ρόδα

*
Φέγγει η κάμαρα
Λευκό σπαρματσέτο
Λυγά τη στέγη

*
Ανάσες κοφτές
Ο έρωτας παίζει
Το τελευταίο χαρτί

Καταφυγή

Πλησιάζεις
Ακούς τον ήχο της πέτρας
Την σκιά της
Διαβάζεις

Ένα λουλούδι από μόνο του
Είναι μια ιστορία
Μια ρωγμή στην πέτρα
Είναι μια πορεία

Κάπου-κάπου
Γυρίζεις πίσω
Τον βράχο διαπερνάς
Στολίζεσαι ίριδες λευκές
Αμφιβάλλεις για το ταξίδι
Στο άγνωστο σώμα

Ένα ιστίο γαλαζωπό
Είναι μια μικρή γεωγραφία
Ένας στήμονας φορές-φορές
Γίνεται ματοτσίνορο πλάνο

Ο ορίζοντας πάλλεται
Μικρός αμπελώνας
Ξυπνά την μέλισσα
Μαζί με το έαρ να εγγράψει
Στο χνούδι της παπαρούνας
Τον μυθικό καλπασμό

Ένα ποίημα φλογερό
Είναι ο φλοίσβος που ανάβει τα χείλη
Ένα μπουκέτο μυρτιές
Είναι μια κρυψώνα εαρινή στην θάλασσα

Της λήθης τα βέλη
Τέμνουν το ακίνητο νερό
Εκεί που κάποτε
Έριξες ένα βότσαλο
Και σου παρουσιάστηκε
Ο κύκλος του λάθους ελλειπτικός

Ένα φουστάνι κόκκινο
Είναι μια ραφή κάθετη στην δύση
Ένα μονοσύλλαβο ρήμα
Είναι τα σπασμένα εξαπτέρυγα
Της ψυχής που αναγεννιέται
Επικρεμάμενη!

Πήρε μέρος στο 7ο Συμπόσιο της φίλης Αριστέας όπου οι συμμετοχές
έλαμψαν από φως εαρινό κι η οικοδέσποινα μας κατέπληξε για άλλη
μια φορά με την μεθοδικότητα της και την αφοσίωση της

Το έαρ σε ποθεί

Χωνάκι του ανέμου
Πάρε το κάνιστρο
Κι έλα
Λουλούδια λευκά
Τύλιξε στα μαλλιά σου
Εαρινός να γίνεις κήπος
Ανάμεσα στις ανθισμένες ροδιές
Την πανσπερμία του χώματος
Να λατρέψεις γυμνός

Φτερό του ερωδιού
Πλάσε τον νέο σου μύθο
Εξοπλίσου
Στο ποτάμι κατοικεί η χαρά
Έχει κόρες πολλές
Και δάκτυλα χίλια
Τις ομορφιές να μετράς
Να ξεκρίνεις εκείνη
Που στο στόμα σου γύρω
Πυρούς ανθούς θα κεντήσει

Αστέρι του βυθού
Κλέψε τ' ασήμι του γαλαξία
Σέλωσε τ' άλογο
Η αγάπη σού δίνει το χέρι
Ασπασμός Θείος
Κρατά χαλινάρι
Σπαθί ακονίζει
Στα φαράγγια σε πάει
Και στα αρχαία στολίδια
Να γυρίσεις τους τροχούς
Που το φως διαφεντεύει

Τραγούδι του φάρου
Βγες στην χαίτη του όρμου
Τα κοχύλια μιλούν
Κροταλίζουν τα ξύλα
Γλαροπούλια
Σου φτιάχνουν φωλιές
Μ΄εκατόφυλλα όνειρα
Κουπί μην τραβάς
Θα πονέσει το κύμα
Μες στην άμμο να κρύψεις
Το βοτάνι της μοίρας
Που σου φέραν οι άγγελοι

Δακτυλίδι του κισσού
Τον μικρό μου λαιμό
Απαλά ξέσφυξέ τον
Θα 'ρθει το έαρ βιαστικό
Γλυπτά να σου φτιάξει στολίδια
Τι το βλέμμα μου άδειο
Τι τα χέρια μου κρύα
Τι ο πόθος άσπρο μαντήλι
Λυπημένο ας μην φύγει
Στο φως να σταθεί
Σου μαδάω ένα ρόδο
Σινιάλα σου στέλνω
Σ' αγαπώ σαν φωτιά
Σαν οδύνη σε θέλω

Πήρε μέρος στο 7ο Συμπόσιο της φίλης Αριστέας όπου οι συμμετοχές
έλαμψαν από φως εαρινό κι η οικοδέσποινα μας κατέπληξε για άλλη
μια φορά με την μεθοδικότητα της και την αφοσίωση της

ολιγόλεκτα (ή η διαφάνεια της μυρτιάς)

Καίνε τα φιλιά
Αμάρτησε ο κύκνος
Στης λίμνης το στόμιο

*
Ελάφι νεκρό
Φέγγει της καρδιάς
Σβηστό το καμίνι

*
Μυρτιάς ανθογυάλι
Στο σπίτι βηματίζει
Διάφανη η μέρα

*
Μιλούσε με τ' άστρα
Κορίτσι αιθέριο
Βραχίωνας άλικος

*
Αγκάλιασέ με
Ολόλευκη πήγα
Στων ψυχών τη χώρα

*
Στρώσε το τραπέζι
Άγγελος μικρός
Στο σκοινί φτερουγίζει

*
Μεθάει ο αυλός
Στα σκαλοπάτια λιωμένα
Της τελετής τα κεριά

*
Πάλλεται η θάλασσα
Μικρό ιστιοφόρο
Το νύχι του γλάρου

*
Άκου τον φλοίσβο
Θυσία προσφέρουν
Τα μάτια της πλώρης

*
Σφυρίζει το τρένο
Στις ράγες τρέμουν
Μικρά χαμομήλια

*
Δρόμος στενός
Ξερολιθιές κυρτές
Κλειδιά παραδίδουν

*
Οσμή λιμανιού
Ρουθούνια υγρά
Είπες αντίο;

*
Λάμα αστραφτερή
Μην ανασαίνεις
Κόβει το "αχ"

*
Εικόνα ο έρωτας
Με βαθιές εγχαράξεις
Αίμα ανάγλυφο

*
Υψώνονται φλόγες
Ζεστό το κορμί
Τις λέξεις κουμπώνει

ολιγόλεκτα (ή η σιωπή των αγαλμάτων)

Μια ακίδα ελάτης
Στης γης το μέτωπο
Αρκεί η υπόσχεση;

*
Σκόρπισαν τα φύλλα
Τρέμει ο χρόνος
Πως να γράψεις;

*
Σεμνά Φαγιούμ
Μάτια από κάρβουνο
Ζωής ξάφνιασμα

*
Φεγγάρι λειψό
Φως αχνό που σβήνει
Θα τυφλωθείς

*
Πονάει το σύμπαν
Βέλη πετούν
Μικροί ερωτιδείς

*
Γάζα μπαμπάκι
Η δύση στο σύννεφο
Τραύμα ανοικτό

*
Κόβει το σύρμα
Στεφάνια ετοιμάζει
Ο Μάης των ρόδων

*
Θρηνούν τ' αγάλματα
Δάκρυα αρμυρά
Αναβλύζουν οι όρμοι

*
Έφυγαν οι φίλοι
Κι ούτε ένα αντίο
Στης πλήξης το χέρι

*
Γεράνια στο μπαλκόνι
Επιστρέφω ευθύς
Φιλιά πρωτινά

*
Άνθη της μέντας
Δρομάκι του δάσους
Η αναπνοή σου

*
Αστέρι στο κόρφο
Οι μάγοι σηκώνουν
Σημαία λευκή

Ταξιδιώτες

Οι ικεσίες μου έφτασαν ως ττον ουρανό
Αλλά ο ταξιδιώτης δεν ήρθε
Κάποια στιγμή έφτασε
Η βαλίτσα του ασυνόδευτη
Απορήσαμε πολύ
Οι γειτόνοι κι εγώ
Όταν την ανοίξαμε μέσα δεν είχε
Ούτε ρούχα ούτε καπέλα ούτε γραβάτες
Μα ούτε κασκόλ και πολύχρωμα μαντήλια
Παρά μόνο ένα χαρτί κι ένα κοντυλοφόρο
Μας έστελνε την διαθήκη του
Πεθαμένος εδώ και μήνες σε τόπο ξένο
Το μόνο περιουσιακό του στοιχείο
Ένα βιβλίο υπό έκδοση
Μια διατριβή πάνω στα αποδημητικά πουλιά
Τον ξεχάσαμε αίφνης

*
Ξέφτισαν οι τοιχογραφίες
Τα τοιχία έπεσαν
Αρχαϊκή πολιτεία κι οι πεσόντες πολλοί
Τώρα όπου κι αν δεις
Παντού αγριάδες σκληρά ριζώματα
Μάρμαρα κατακερματισμένα
Σύνθλιψη της Ιστορίας
Μόνο που και που συναντάς
Σαν να κολυμπάς στο άρρητο
Μικρά πολύχρωμα φτερά
Να αιωρούνται πάνω από τα τείχη
Κι αναγνωρίζεις ένα άρωμα
Το χτες σε έλκει και σε πάει
Στις μέρες που ταξίδευες με το άρμα της αγάπης
Αδειούχος της ζωής

*
Σχεδόν είχε νυχτώσει
Σφάλισαν τα παραθυρόφυλλα
Κλειδώθηκαν οι πόρτες
Τα παιδιά ανασαίνουν μες στα σεντόνια
Σαν μικρές σαλαμάντρες αποσταμένες
Χάσαμε το προικιό της αρραβωνιαστικιάς
Και πρέπει να ξενυχτήσουμε στην βελόνα
Κλείνουν τα βλέφαρα
Πονούν τα μάτια
Η αρραβωνιαστικιά που ως χτες ταξίδευε
Σήμερα θα επιστρέψει στην αγκαλιά μας
Κι εμείς αμήχανοι θα απολογούμαστε
Για της χρυσοκλωστής το κέντημα
Που μας αφαίρεσαν οι επιτελείς
Άμοιροι κι ωραίοι θα στρέψουμε
Την συζήτηση αλλού
Ίσως στο επικείμενο ξόδι
Λυτρωτικό που γίνεται το πένθος προσώρας

*
Σφυρίζει το πλοίο
Βοριάς κυκλώνει το λιμάνι
Σε λίγο θα έχεις φύγει
Και πάνω απ' το κατάστρωμα
Θα μετράς τις βουτιές των γλάρων
Απαθής πλην συνένοχος
Θα στρέψεις το βλέμμα
Στερνή φορά στη ξηρά
Μήπως δεις το μαντήλι
Μήπως ακούσεις τον λόγο
Κι ύστερα μειδιώντας θα πεις:
"Έπρεπε προ πολλού να έχω φύγει
Πριν με πιάσουν αιχμάλωτο τα φιλιά"
Κι εγώ θα γνωρίζω καλά
Πως η προφητεία ήταν έγκυρη και σωστή
Αποστραγγίζεται η κλεψύδρα
Δεν θα αργήσεις

οι πασχαλιές φιγουράρουν στον καθρέφτη

Ένα νεύμα της Άνοιξης
Και τα λουλούδια άνθησαν
Μαβιές πασχαλιές
Ανέβηκαν ως πάνω στο καμπαναριό
Στολίδι να πλέξουν
Στου κορυδαλλού την φωλιά
Στου πελαργού το φτερό
Να φέρουν ήχους και ευωδιές εαρινές
Μαβιές πασχαλιές
Να χρωματίσουν τα απογευματινά όνειρα
Με πινελιές αμέθυστου πάθους

Ριγάει η ζωή
Μεστώνει το χώμα
Την Μέγιστη Ανάσταση
Προσμένει η λαβωμένη στιγμή
Μαβιές πασχαλιές σαν στίχοι πλεγμένοι
Στην γύρη του αγέρα
Μεγαλυνάρι ερωτικό στο στόμα του ήλιου
Που δίνει τροφή στα πετούμενα
Τροχούς μαργαρίτας συναντά
Τους βάζει μπροστά σε φωτεινά όνειρα
Της αγάπης να προκρίνουν την ποθούμενη έλευση

Φιγουράρουν οι πασχαλιές
Στον καθρέφτη της ψυχής
Πάλλεται σαν κύμα το κοπάδι των φύλλων
Τα άνθη χωνάκια μελιού
Σταλάζουν σε στόματα παιδικά αγίασμα Θείο
Έλα να δεις
Ένα κλωνί πέρασε στ' αυτί της η μέρα
Ο κόσμος λυγίζει μπροστά της
Μνηστεύουν τα νέφη στην μέθη του ήλιου
Κι ο μικρός Χριστός τείνει παλάμη ωχρή
Σ' όποιον τον αδερφό Του σε Σταυρό καρφώνει!

Καλό κι Ευλογημένο Πάσχα σε όλους!

ολιγόλεκτα

Τρέμουν τα νούφαρα
Έρως υγρός

Στη λίμνη 

*
Γέρνει ο ήλιος
Φιδίσια γλώσσα
Ο ύπνος αργεί

*
Πυκνός αμπελώνας
Χνούδι μωρού
Στη παλάμη

*
Ναοί της πέτρας
Σκάβουν τη φλέβα
Υνί ζωής

*
Παντού πολεμίστρες
Στρατιώτες άοπλοι
Σχήμα φωτός

*
Ανοίγει παράθυρο
Ματοτσίνορο λευκό
Η ημισέληνος

*
Λουλούδι του γκρεμνού
Ανοικτά τα χέρια
Θρήνος στιγμής

*
Στάσου να δεις
Τρύπιος ο φεγγίτης
Αίμα πυραμίδας

*
Έρημος γύρω
Χαλίκι στο πέλμα
Βαθιά υπόκλιση

*
Το τρένο βογκά
Τρίζει η ράγα
Μονάζω στο αντίο

*
Τρελός καβαλάρης
Αγέρας καυτός
Κύκλιος ο δρόμος

*
Νότες ψυχής
Τεντωμένη η χορδή
Καγκελάρι γιορτής

*
Ψηλά τα βουνά
Γονατίζει το κύμα
Πλεύσε καρδιά μου