Ταξιδιώτες

Οι ικεσίες μου έφτασαν ως ττον ουρανό
Αλλά ο ταξιδιώτης δεν ήρθε
Κάποια στιγμή έφτασε
Η βαλίτσα του ασυνόδευτη
Απορήσαμε πολύ
Οι γειτόνοι κι εγώ
Όταν την ανοίξαμε μέσα δεν είχε
Ούτε ρούχα ούτε καπέλα ούτε γραβάτες
Μα ούτε κασκόλ και πολύχρωμα μαντήλια
Παρά μόνο ένα χαρτί κι ένα κοντυλοφόρο
Μας έστελνε την διαθήκη του
Πεθαμένος εδώ και μήνες σε τόπο ξένο
Το μόνο περιουσιακό του στοιχείο
Ένα βιβλίο υπό έκδοση
Μια διατριβή πάνω στα αποδημητικά πουλιά
Τον ξεχάσαμε αίφνης

*
Ξέφτισαν οι τοιχογραφίες
Τα τοιχία έπεσαν
Αρχαϊκή πολιτεία κι οι πεσόντες πολλοί
Τώρα όπου κι αν δεις
Παντού αγριάδες σκληρά ριζώματα
Μάρμαρα κατακερματισμένα
Σύνθλιψη της Ιστορίας
Μόνο που και που συναντάς
Σαν να κολυμπάς στο άρρητο
Μικρά πολύχρωμα φτερά
Να αιωρούνται πάνω από τα τείχη
Κι αναγνωρίζεις ένα άρωμα
Το χτες σε έλκει και σε πάει
Στις μέρες που ταξίδευες με το άρμα της αγάπης
Αδειούχος της ζωής

*
Σχεδόν είχε νυχτώσει
Σφάλισαν τα παραθυρόφυλλα
Κλειδώθηκαν οι πόρτες
Τα παιδιά ανασαίνουν μες στα σεντόνια
Σαν μικρές σαλαμάντρες αποσταμένες
Χάσαμε το προικιό της αρραβωνιαστικιάς
Και πρέπει να ξενυχτήσουμε στην βελόνα
Κλείνουν τα βλέφαρα
Πονούν τα μάτια
Η αρραβωνιαστικιά που ως χτες ταξίδευε
Σήμερα θα επιστρέψει στην αγκαλιά μας
Κι εμείς αμήχανοι θα απολογούμαστε
Για της χρυσοκλωστής το κέντημα
Που μας αφαίρεσαν οι επιτελείς
Άμοιροι κι ωραίοι θα στρέψουμε
Την συζήτηση αλλού
Ίσως στο επικείμενο ξόδι
Λυτρωτικό που γίνεται το πένθος προσώρας

*
Σφυρίζει το πλοίο
Βοριάς κυκλώνει το λιμάνι
Σε λίγο θα έχεις φύγει
Και πάνω απ' το κατάστρωμα
Θα μετράς τις βουτιές των γλάρων
Απαθής πλην συνένοχος
Θα στρέψεις το βλέμμα
Στερνή φορά στη ξηρά
Μήπως δεις το μαντήλι
Μήπως ακούσεις τον λόγο
Κι ύστερα μειδιώντας θα πεις:
"Έπρεπε προ πολλού να έχω φύγει
Πριν με πιάσουν αιχμάλωτο τα φιλιά"
Κι εγώ θα γνωρίζω καλά
Πως η προφητεία ήταν έγκυρη και σωστή
Αποστραγγίζεται η κλεψύδρα
Δεν θα αργήσεις