Έντεκα ακριβώς

Κάθε βράδυ κούρδιζε το ρολόι της

έντεκα η ώρα ακριβώς ούτε λεπτό 

διαφορά.

Μια φορά ξέχασε να το κουρδίσει

Το πρωί το αναζήτησε για να το φορέσει 

στο χέρι και τότε ανελπιστα διαπίστωσε 

πως δεν είχε σταματήσει. 

Περίμενε φαίνεται αυτό την ώρα του 

θανάτου της να την συντροφέψει για 

να μην μείνει μόνη της στα ασφολίδια 

χωρίς ίχνος ήχου.

Ο χτύπος του ρολογιού

Σου 'δωσα πρώτη το φιλί 

μια μέρα που 'χε χιόνι 

ήμουνα άβγαλτο παιδί 

κι εσύ μικρό τρυγόνι

Σταθήκαμε για μια στιγμή

στη λεύκα αποκάτω 

γύρω σφύριζε ο βοριάς 

ο κόσμος άνω κάτω 

Με ζέστανε η ανάσα σου

μ' έθρεψε ο έρωτας σου

έγειρα στην αγκάλη σου

στην άσπρη φορεσιά σου 

Γενάρης ήτανε θαρρώ 

μεσάνυχτα με κρύο 

και το φεγγάρι φώτιζε 

το άγνωστο πεδίο 

Γύρω στην πόλη ερημιά 

χτύπησε το ρολόι 

κι εσύ πήρες τις πίκρες μου

χάντρα σε κομπολόι

Με ζέστανε η ανάσα σου

μ' έθρεψε ο έρωτας σου

έγειρα στην αγκάλη σου

στην άσπρη φορεσιά σου