Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

στροβιλίζομαι


Ας βαστάξει η βροχή
Μια μέρα ακόμα
Να ξεπλυθούν τα φτερά των αγγέλων
-Τι κι από τις πολλές αμαρτίες
Έγιναν κονιορτός αιμάτωμα
Και φενάκη με αρνητικό πρόσημο στο στήθος-
Ας βαστάξει το ψύχος κι η νεροποντή
Να ξεπλυθούν οι ράχες των αγγέλων
Αυτών που δραπέτευσαν
Από το στροβιλισμό και τη δίνη
Μιας καταιγίδας που μεσοπέλαγα
Τους έπληξε

Φανοί που ασθμαίνουν αργά
Σε αιγαιοπελαγίτικο περιβόλι
Τους κυκλώνουν δυνητικά
Όταν το κατώφλι μας ξιφουλκούν
Απεγνωσμένα
Άγγελοι θρασείς
Και ποτέ δεν συνάντησαν
Στη κουβέρτα του πλοίου
Έναν γλάρο να ξεφυλλίζει
Φιγουρίνια και ρομάντζα
Με ατυχείς ερωμένες
Ας βαστάξει καθαρή η χαρακιά του χρόνου
Να έρθουν οι ληστές
Με το πινάκιο σπασμένο
Μήπως λειτουργηθεί ο βίος
Των γερασμένων άστρων
Στου μικρού Γενάρη το παρεκκλήσι

Ήρθε ο καιρός να εισπραχτεί
Το χρεολύσιο του Έρωτα
Στο πατριδοκτόνο Παράδεισο
Που με μια σχεδία της βροχής
Προσάραξες ένα πρωί
Θριαμβικά
Αναφλέγω τη γη μου και τυφλά στροβιλίζομαι
Στη γιγάντια τροχοπέδη ενός άλυτου αινίγματος
Επισφαλής και μονήρης
Ικετεύω τους δικούς μου βροχοποιούς
Σφιχτά να επιδέσουν τη πληγή της νοσταλγικής σταγόνας     

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Υδατογραφία πυρός



Χάλκινοι πυρσοί σε περιβάλλουν
Υδατογραφίες του ουρανού
- Όταν τα νέφη επιχρωματίζονται το δείλι -
Κουρσεύουν τα χείλη σου ηδονικά
Αμύγδαλο κρατώ στα χέρια μου μυστικά
Κι άμα το διανοίξω
Θα δω τη μορφή σου δακρυσμένη...

Σαν αγιορείτικη πηγή θα σε συντηρώ
Νάμα γιορτής θεόπεμπτο θα σου δώσω
Αγγέλων ουράνιο μονοπάτι
Διαβαίνω στο χάρτη σου
Σπαθίζοντας όξινους οπωρώνες
Σε ακολουθώ
Χαριεντίζομαι με το χρώμα των ματιών σου
Και με χρωστήρα χιονιαδίτικο
Αποδίδω την λάμψη τους

Το σκιερό πορτρέτο σου
Στη πυριφλεγή σπηλιά του Έρωτα
Επαίτης θα προσκυνήσω
- Παραμυθάδες
Με χρυσή κλωστή στο χέρι
Θα με ακολουθούν
Στο χνάρι του μεταξοσκώληκα
Να φτάσουμε -
Που να σε βρω;
Υδατογραφία πυρός
Δραπετεύεις
Πάνω σε καμβά λεκιασμένο με μολύβι

Δραγουμάνο θα βάλω τη σελήνη
Στα τοξωτά σου φρύδια
Να φέγγει την απουσία σου
Αγαρηνοί με δόρατα φλεγόμενα
Πολιόρκησαν την βυζαντινή ομορφιά σου
Σε πήραν σε υποδούλωσαν
Που να σε βρω;
Μέσα σε κρύπτες τυφλές
Διέσπειραν σε λευκά πέταλα
Τον όραμα σου
Χαίτη του Πήγασου
Πάνω στους λεπτούς ώμους του ποιητή

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

η γεωμετρία της μέλισσας



Η Μεσόγειος διασκορπίζει τους αφρούς του οξύρρυγχου
Στο χάρτινο σταυροδρόμι της σκοτεινής σου δίνης
Αναίτια περιπλανιέσαι στο μέλλον της συντριβής
Αιχμάλωτος στρατιώτης με κόκκινο περιβραχιώνιο
Πλανήτης της σιωπής ανασκολοπισμένος
Από την αιωνιότητα των αγαλμάτων του κήπου σου
Νάρκισσος καθρέφτης
Μιας ομορφιάς αρρενωπής που εξαερούται στη μόνωση
Της απόγνωσης που μεταλλάσσει παλμικά την ύστερη χαρά μου
"Σύνδεσμος φθαρτός εσύ πάνω στο χρυσό κρίκο της μέλισσας"

Πειθαρχημένος εξαρχής στη στιλπνή υγρασία του βότσαλου
Αιχμάλωτος μένεις και σε σεληνιακά εφαλτήρια πυορραγείς
Νάρκισσος καθρέφτης
Μιας ομορφιάς εξόριστης που ενδημεί σε Μηλίσιους κρατήρες
Διαποτισμένος με τα φωτισμένα στίγματα του κηλιδωμένου γρέγου
Ακροβατείς τεχνεόντως σε νήματα αράχνης
Λουλουδιασμένος σαν ακακία του γκρεμνού μειδιάς ιστορώντας
Την ώρα της εκκόλαψης των σπίνων στα οικητήρια των Λεύκτρων
"Σύνδεσμος φθαρτός εσύ πάνω στο χρυσό κρίκο της μέλισσας"

Αποκαλύπτεσαι νεφελικά μες στις αναθυμιάσεις του Έρωτα
Και απόρθητος γρικάς ουλαμούς άτακτους να συλλύουν το φως
Κελαηδισμούς πλάνους από το ζευγάρωμα των σταυραετών
Σε αυθυποβάλλουν στην μέθη του ίλιγγου
Αντιχήσεις φυσητού γυαλιού σε σπηλιές έγκλειστες
Κωφεύουν τις μικρές αντιλόπες στις πηγές τους
Φιλοπερίεργες αλχημείες φωτιάς στο παράθυρο της κόγχης
Προσμετρούν το αλάτι που σε ύφαλους γλαυκούς αλίευσες
"Σύνδεσμος φθαρτός εσύ πάνω στο χρυσό κρίκο της μέλισσας"

Αμέτρητες οι οδύνες στην χώρα του "γιατί" και του "πότε"
Που εκούσια αμέλησες να πυρακτώσεις μια νυχτιά του Αυγούστου
Με γαλουχούν με νάμα της λήθης στη μεσόπορτα των φαντασμάτων
Κατακλίνομαι στο πλευρό σου υδροχαρής κισσός
Και σαν ελαφίνα που πολιορκεί τη χλοερή σαβάνα
Αποθέτω το σώμα μου ύπτια στα άροτρα του ήλιου
Σκηνογραφώντας με τέχνη την άγρια χαρά της απιστίας σου
Ανέγγιχτος κοιμάσαι στη μουσική σου φωλιά χωρίς ρηγματώσεις
Στο λυκαυγές της σοφίας σου παραδομένος
"Σύνδεσμος φθαρτός εσύ πάνω στο χρυσό κρίκο της μέλισσας"
........................................................................................
Απεγνωσμένα αναζητάς την χαμένη σου αθωότητα 
Στοιχίζοντας ελλειπτικά φεγγάρια σε εξάγωνες κηρήθρες! 

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

η γυναίκα μέδουσα



Ι

Κοίλο σελοφάν το φεγγάρι
Εισχώρησε στο αλαβάστρινο σώμα σου
Κρυφομιλώντας σου ψιθυριστά
Λόγια της γητειάς και του πάθους!

ΙΙ

Ασημοκούμπωσα τις ραφές των μυώνων σου
Κι αναδιάταξα τις κρυφές ροές σου...φτερίζοντας φως
Γερακάρης στα υψίπεδα των ματιών σου
Πληγωμένος ανήλθα το διάφανο μαντείο της ηδονής!

ΙΙΙ

Η πέτρα που κοσμεί
Την τιάρα των μαλλιών σου
Είναι το αγόγγυστο τραγούδι του ουρανίσκου μου
Που διατέμνει κάθετα την ομορφιά σου!

ΙV

Κοίλο σελοφάν το φεγγάρι
Εισχώρησε στο αλαβάστρινο σώμα σου
Κρυφομιλώντας σου ψιθυριστά
Λόγια της γητειάς και του πάθους!

V

Στην ονείρωξη των άστρων
Μετέρχεσαι σαν Μέδουσα στιλπνή
Με νιφάδες του αφρού να ντύσεις
Τον υπερκόσμιο θόλο του γαλαξία που πλάι σου ξαγρυπνά!

VI

Ευωδιάζει μύρα μαγιάτικα
Του στήθους σου η νοτερή κοιλάδα
Αιμοδοτείς την σπασμένη υδρία του αίολου χρόνου
Με παυσίλυπες αναμνήσεις!

VII

Κοίλο σελοφάν το φεγγάρι
Εισχώρησε στο αλαβάστρινο σώμα σου
Κρυφομιλώντας σου ψιθυριστά
Λόγια της γητειάς και του πάθους!


VIII

Στην άρπα των δακτύλων σου
Παρείσφρησε χιμαιρικά της φλέβας μου ο αιμάτινος κρίκος
-Διαμάντι καλοδούλευτο στης σελήνης το παράπηγμα
Μονόπετρο αρραβώνα σε δόλια συναλλαγή!-

IX

Με λάμα τρυγητή θα διανοίξω εγκάρσια
Τη καλύπτρα του πέπλου σου
Ποθώντας να εκβάλλω στου τρυφερού λαιμού σου
Τον ασίγαστο δεκαπεντασύλλαβο!

X

Κοίλο σελοφάν το φεγγάρι
Εισχώρησε στο αλαβάστρινο σώμα σου
Κρυφομιλώντας σου ψιθυριστά
Λόγια της γητειάς και του πάθους!

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

οι ίριδες της διασποράς


Στο Βαβυλώνιο κήπο σου ανθίζουν αθάνατες διαλεκτές ίριδες ενδημικές
Με αφοπλιστικά χρώματα εμποτισμένα επιδέξια στο σκαιό λαμπάδιασμα του έρωτα
Στεφανώνουν το χλωμό πρόσωπο σου περιμετρικά - στο νωπό δάκρυ της συγκομιδής ταγμένες
Σαν διάδημα Θεού ρασοφόρου το ανασκάπτουν ασταμάτητα -λαγούμι επιστόμιο

Τραγουδάς κι ο λόγγος πρασινίζει πιπεράτη μέντα και φλισκούνι της βροχής

Η πατίνα της φύσης σκαλίζει στις βραχώδεις παρειές σου αναχώματα πυρός
Της Σεμέλης διαβρωτικά παρακλάδια σε οιωνοσκοπούν με φειδώ ακροβολιστή
-Κεραυνοί και άστατες νεφέλες τρέφουν τον Διόνυσο με αίμα θεικό μαινάδας-
Η πατίνα της Άνοιξης αποθέτει στους κολπίσκους του ματιού σου χαμολούλουδα στεφάνης

Τραγουδάς κι ο λόγγος πρασινίζει πιπεράτη μέντα και φλισκούνι της βροχής

Σαν εικόνα λατρείας σε εξωκκλήσι διασποράς με φούμο ντύνεις την αγιογραφία σου...
Μετέρχεσαι του αρχαίου κόσμου τη πορφύρα και στον ουρανό στέλνεις σήματα σανσκριτικά
Εσύ το άλας του δρομέα και ο ιδρώς του εργάτη πάνω στα ύφαλα της ένδοξης τριήρης
Και το ταξίδι σου μια Ιθάκη που ναυαγοί ηττημένοι σε φτερό γοργόνας χαρτογραφούν!

Τραγουδάς κι ο λόγγος πρασινίζει πιπεράτη μέντα και φλισκούνι της βροχής

Οι άμυνες σου και οι πόθοι σου κρωγμοί περιστεριών που παραδίδουν τον κλάδο της λήθης
                                                                                   στον φολιδωτό λίκνο της αρμύρας
Πάνω στο σήμαντρο σου λίθινες κόρες ανασκευάζουν ακροστιχίδες πελάγους -χρησμούς Δελφικούς
Μακρόθυμα και αβίαστα παρατηρείς από τα τείχη της φοινικιάς του Πήγασου τη φτερωτή μούσα
Κι αποκαρδιωτικά ξεχερσώνεις με σφυρί και καλέμι τους γαληνούς βλαστούς στην συστάδα της γης

Τραγουδάς κι ο λόγγος πρασινίζει πιπεράτη μέντα και φλισκούνι της βροχής