Μένω εδώ
Εγώ η απόλυτη ταξιδιώτισσα
Απάγκιο βρίσκω
Πλάι σε διαβρωμένους βράχους
Ντυμένους με τα νεύρα των κισσών
Εδώ το ησυχαστήριο μου
Εδώ κι η κραυγή μου που σε ανταμώνει
Απλησίαστη μην με πεις
Κι ούτε απόκοσμη να με ονομάσεις
Βγήκα στον κόσμο με τα σαντάλια τριμμένα
Τα ρούχα παλαιικά και την ψυχή κλειδωμένη
Σαν ξίφος που ξαπόστασε στην πληγή του κόσμου
Και στο θηκάρι ξαναμπήκε
Δρόμους ν' ανοίγω προς της καρδιάς το φυλάκιο
Μένω εδώ
Χωρίς ούτε μια επιθυμία
Κι αν λαχταρώ κι αν ποθώ
Η ζωή με πλήρωσε με το έλασσον
Χειροδίκησα μαζί της
Λογομάχησα με λέξεις βαριές
Νίκησα και μου δόθηκε στέφανος ήττας
Δεν ψάχνω αίτια κι ούτε η εκδίκηση μ' οδηγεί
Μόνη ακολουθώ τα αρχαία χνάρια
Που θα με φέρουν πιο κοντά στην περίμετρο του κύκλου
Δυστυχής δεν υπήρξα
Διαφύλαξα σαν θησαυρό μια πράσινη φωλιά
Ζεστή γήινη άπαρτη να με στεγάζει
Μάλιστα ήμουν προετοιμασμένη καλά
Να γευτώ εξ ολοκλήρου το θαύμα της φυγής
Χωρίς συνταξιδιώτες με δερμάτινα καπέλα και στεγνά χείλη
Κι αν με ρωτήσεις αν είμαι γαλήνια
Ένα θα πω:
Πως σε εσένα επιστρέφω
Επιχειρώντας καθημερινά
Να διαβάσω την απεραντοσύνη
Του βλέμματός σου
Των ματιών σου τον ίσκιο να εξηγήσω
Που συνεχώς με παραπλανά
Με χιλιάδες νέες προεκτάσεις
Μπρος στη λέμβο στέκομαι προετοιμασμένη
Με αντάλλαγμα ένα και μόνο
Του κορμιού μου την πρώιμη θυσία
Δυνατά όπως παλιά να με θέλεις
Εγώ η απόλυτη ταξιδιώτισσα επιστρέφω!
