Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

τα άνθη της Ανατολής

Αποτέλεσμα εικόνας για μαύρο τριαντάφυλλο

Πιάσου απ' το χέρι του Θεού 
Πιάσε το χερούλι της πόρτας
Ποτέ δεν κλειδώνω
Έχω λαδώσει τους μεντεσέδες από χτες το βράδυ
Ήχος να μην ακουστεί
Το σύμπαν να σιωπήσει
Τα πουλιά έχουν σκληρά νύχια
Τα χαμομήλια κίτρινα μάτια
Κι εγώ από μια παπαρούνα
Αντέγραψα
Το άλικο χρώμα
Ολοπόρφυρα να γίνονται τα φιλιά μου
Νοερά να τα φωλιάζεις στο αίμα σου
Πιάσου απ' τις οπτασίες
Και τα θεϊκά παραγγέλματα
Στον άνεμο ανοιγοκλείνουν τρίζοντας
Τα γαλάζια παντζούρια
Όπως οι αρθρώσεις των γερασμένων κλόουν
Αυτών που από παλιά πικρά σ' αγαπούσαν

Στα ξυραφάκια του βοριά
Κόπηκε το χέρι μου
Κοιτούσα μια φιμέ βιτρίνα και δεν πρόσεξα
Είχα κι ολόγυμνα τα μπράτσα παρόλο το κρύο
Μα δεν σ' αρνήθηκα ούτε στιγμή
Έλα με την τρικυμία
Έλα με τ' απόβροχο
Φέρε τις γάζες των σύννεφων
Φέρε το ιώδες της δύσης
Πονάω
Τα πόδια τρέμουν
Οι κλειδώσεις δεν υπακούουν
Τα μάτια αμφισβητούν
Δροσερά σου στρώνω σεντόνια ασπροκέντητα
Μαύρα σου φέρνω τριαντάφυλλα
Από εκείνα τα σπάνια της Ανατολής
Για να ζηλέψεις κι εσύ μια φορά

Στην πολυθρόνα η γάτα χουζουρεύει
Το καναρίνι κάθισε πάνω στο ανοικτό πιάνο
Τα βύσσινα ωριμάζουν στον κήπο μαζί με τους ψιθύρους
Έλα να ακούσεις τις ομολογίες τους
Πέρασε μια αμαξοστοιχία
Κι εγώ κουνούσα μαντήλια
Αιχμαλώτισα δυο μάτια
Μην ήταν τα δικά σου;
Μόλις που διέκρινα δυο βαλίτσες
Μην ήταν οι αποσκευές σου;
Δεν βρίσκω λύση
Απάντηση πουθενά
Τέμνονται οι αλήθειες πάνω στους ιστούς
Μια θεόρατη αράχνη τις καταβροχθίζει
Που να πιστέψω;
Έχει γλίτσα απόψε στους δρόμους
Το κλεφτοφάναρο γλίστρησε
Κάτω από το παγκάκι κι έσπασε
Δεν σε βλέπω
Μόνο το χνώτο σου αισθάνομαι υγρό
Από που έρχεται ο καλπασμός;
(Πάλι οι συμμορίες θα χτυπήσουν)
Πρόσεξε!
Αλλότρια μια πομπή πληγώνει τη σελήνη εκ των έσω

Έλαβε μέρος στο 19ο Συμπόσιο Ποίησης που για μια άλλη μια φορά
τιμονιέρισσα είχε τη φίλη μας Αριστέα και της αξίζουν πάρα πολλά συγχαρητήρια

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2017

στιγμιότυπα (χωρίς μοντάζ)

Αποτέλεσμα εικόνας για σουρεαλισμός

Κέρινο βγήκε το φεγγάρι απόψε Μου φαίνεται πως έτσι να κάνει θα λιώσει στα γόνατα τ' ουρανού Από στιγμή σε στιγμή θα σβήσει και το σπαρματσέτο Στο τραπέζι το κλαρωτό τραπεζομάντηλο λεκιάστηκε Κουλουριάστηκε η γάτα στα πόδια μου Κλείσε το ραδιόφωνο Άδοξη η μπαλάντα που παίζει Πονάει το σώμα Κρυώνει το μέτωπο του κόσμου Υπόκωφος ο χτύπος της καρδιάς Κάπου βρέχει αυτή τη στιγμή Κάπου ξυλεύεται ένα δέντρο Κάπου ένα σύννεφο σπάει τα άλμπουρα του γέρικου ήλιου
Άκου τις μηχανές πως βουίζουν 
Άκου τα φτερά πως ξεφτούν 
Κοίτα κι εμένα πως ξεχερσώνω το χωράφι των ψυχών 
Το κοτσύφι δίπλα στην πηγή κελαηδά Στο μπράτσο σου μια ζωγραφιά ασφυκτιά Κόψε στα δυο το ψωμί Πάρε μέρος στη γιορτή Στην εμποροπανήγυρη σου αγόρασα ένα ζευγάρι κόκκινα γυαλιά 
Πληθαίνουν οι πόνοι του κόσμου Χτες έκοψα ένα κλαράκι δρυός Στο ανθογυάλι λιγόστεψε το δάκρυ
Έγυρε λυπημένη η ανεμώνη Είναι αμαρτία να παίζεις με το γκρίζο Άναψε τη ξυλόσομπα Βουίζει ξανά ο ποταμός Λιγοστεύουμε 
Πάρε μιαν βαθιά ανάσα 
Πάρε μιαν αχτίνα ποδηλάτου να κρύψεις τους στίχους 
Φτιάξε μου μια φυλακή για να σε ελευθερώσω
Στα άβατα της ψυχής έστησα τη φωτογραφία σου Ασπρόμαυρα στο πλυσταριό τα πλακάκια Βημάτισε πάνω τους ένα παιδί Χαμογελούσε Ξάφνου έσπασε η γυάλινη λάμπα Έσταξε το πετρέλαιο στο πάτωμα Έχεις δει πως τρέμουν τα ελάφια πριν το σεισμό; Στριφογύρισε το νόμισμα Μαζί σου είναι η τύχη Δέσε τα χέρια σου Η σκοτεινά δεν έρχεται από μόνη της Στο πιάνο κλαίει μια παρτιτούρα Άνοιξε τα παράθυρα Μιλάω με μια δροσοσταλίδα αξημέρωτα Μην σκοντάψεις στον πόνο μου 
Ψάξε να βρεις τον μίτο της αλήθειας 
Ψάξε να μου βρεις ελευθέρας 
Πλέξε μου ένα ολόδροσο στεφάνι Σε διεκδικώ 
Στα μάρμαρα ψύχεται το πέλμα του ακροβάτη Αιωρείται το σκοινί στα χάη Αν κοπείς στο μαχαίρι ξεχνάς την αγάπη Αν κοπείς στο γυαλί κερδίζεις στον έρωτα Αλισβερίσι να κάνεις με το άγνωστο Αγάπησέ το Προχτές στη σκηνή του θεάτρου λύγισαν οι φανοί  Κοσκινίζει το χώμα το μερμήγκι Μαθαίνει κουτσό ο πελαργός Το βατράχι κοάζει θλιμμένα Άνοιξε το βιβλίο Σκονίστηκαν οι βιβλιοστάτες Στη φτερωτή κάθισε το αηδόνι Μονότονους μη μου αραδιάσεις λόγους Έτσι κι αλλιώς έχασα τη σειρά μου στο παιχνίδι Στο σκάκι ματαιόδοξος ο πύργος Άλλη μια παρτίδα αδιέξοδη Άδειες οι πολεμίστρες Το δαχτυλίδι δεν είχε πέτρα Το ρουμπίνι κοκκίνισε από ντροπή 
Σπρώξε την καρέκλα Ο ξένος έφυγε 
Σπρώξε το βότσαλο Δυο απόμειναν παίκτες 
Βάστηξέ μου ζεστό το χαμόγελο Κρύες οι χάντρες 
Αν χαθείς στο δάσος μπες μες στο παραμύθι Τα σποράκια της βιολέτας βλάστησαν Το κομμένο χέρι του αγάλματος ξεμάτωσε Μια βατομουριά λογομαχεί με τον κισσό Στο κενό έσμιξαν δυο περιστέρια Κόπηκε η κορδέλα Στις παρελάσεις απαγορεύτηκαν τα αμαξίδια Έλα πιο κοντά Πέφτω Ανέβηκε καμαρωτό το πετεινάρι στη στέγη Το μαντήλι ήταν κόκκινο Μεγάλο σαν θάλασσα Στη σκόνη του πιάνου τα λόγια του ποιητή Φτιάχνω μια ανθοδέσμη με γαρύφαλλα Ο άνεμος έριξε κάτω τη γλάστρα Πήλινη γλάστρα Έσπασε Εύθραυστα τα φτερά της πεταλούδας Εκεί ο μάγος αφήνει τα φίλτρα του Καλή κρυψώνα Στον αχυρώνα κατέφυγε ο άστεγος 
Πιάσε το πινέλο Αποχρωματίστηκε ο κόσμος 
Χάιδεψε το χνούδι των πουλιών Αναθαρρεύουν οι ξεχασμένες χορδές  
Εγώ θα κρατώ μέσα στο πρίσμα της αυγής πολλαπλή τη μορφή σου 
Κέρινο βγήκε το φεγγάρι απόψε Μου φαίνεται πως έτσι να κάνει θα λιώσει στα γόνατα τ' ουρανού 

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

Στεριανός καημός

Αποτέλεσμα εικόνας για αλφαβήτα της θάλασσας

Ξεσήκωσα την αλφαβήτα της θάλασσας 
Για να την έχω συντροφιά μου μπιστική
Πολλά δεν ζήτησα για να ζω δίπλα στις αλυκές
Μια καλύβα υπαίθρια πνιγμένη στους κισσούς
Λίγο ασβέστη να την καλοθωρώ την αυγή
Αναμμένο ένα τζάκι στη χόβολη να ακουμπώ
Το μέρισμα του πόνου μου να νοστιμίζει
Ένα τραπέζι να έρχονται αποβραδίς οι γλάροι
Να στολίζουν το γυμνό του ξύλο με ψιχαλιστά όνειρα
Σ' αυτά να περιφέρεται η σκέψη μου ολοκληρωτικά
Σαν τον μικρό μετανάστη που σε μια κασέλα
Βάζει τα τελείως απαραίτητα
Κι έπειτα τη μάνα του σκύβει να στερνοφιλήσει
Χαμογελαστός κι όχι πικραμένος
Σαν να 'ναι να πάει δίπλα στην αλάνα για να ελευθερώσει
Τον τραυματισμένο του φίλο απ' τη λαβή της συκιάς

Αργά να γυρνούν οι δείκτες
Στα βαριά ρολόγια της φωσφορίζουσας πίκρας
Μυθικά να ξεδιπλώνονται τα σενάρια 
Στα εφήμερα θέλω των τρελών
Σαν τους χάρτινους ανεμοδείκτες που σκορπούν
Στην ορμή του αέρα και απομακρύνονται
Φύλλο το φύλλο να με μεθούν
Σελίδα σελίδα να με επιχαίρουν
Αόμματο να είναι το μέλλον χαοτικό
Το σήμερα ορθό να εποπτεύει τον ασημένιο ορίζοντα
Με μάτια πεινασμένου αιλουροειδούς
Ούτε μια στιγμή να μη χαθεί απ' το αναλόγιο του χρόνου
Ούτε μια τρώγλη να μην απομείνει χωρίς απαντοχή αγκαλιάς

Να μικραίνουν οι κήποι κι οι πόθοι να σβιούν
Στεριανός να είναι ο καημός
Ξερός σαν το χώμα του Ιούλη στα υποστατικά
Ακάνθινος σαν τις μεγάλες ώρες του παράνομου έρωτα
Απαλά να περνάς τα χέρια στο υγρό στοιχείο
Τα βήματα να ακολουθείς των κυμάτων
Κι αποδράσεις να σκέφτεσαι στις άγονες ξέρες
Κλήματα να φυτεύεις
Σπόρους να σκορπάς
Ολόφυτος ο πόντος να σε υποδέχεται
Μαχαίρια τα χέρια να γίνονται
Τις κληματόβεργες περίτεχνα να σκαλίζεις
Τον αποσταμένο περατάρη να περιμένεις
Μαζί του να σε πάρει στο ταξίδι
Με μάτια μέδουσας να μιλάς
Νύμφη και μάγισσα στις ριπές να εξετάζεις το πεπρωμένο
Στα φτερά των πουλιών γαλάζιες να δένεις δαντέλες
Ο πόνος χρονικές να παίρνει αποστάσεις
Και μαζί σου να πλαγιάζει ολόγυμνος σαν λεπίδι

Πήρε μέρος στο 12ο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις" που διοργάνωσε επιτυχώς
η αγαπημένη μας φίλη me(maria) με αρκετά δυνατές συμμετοχές