Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018

δεκαεφτά χρώματα (χαϊκού)

Αποτέλεσμα εικόνας για Ασημι Ελιά

Με χέρια γυμνά
ψηλαφίζω τους κάκτους
στα όνειρά μου.

Αντίο να πεις
στο ουράνιο τσέρκι,
ψεύτικε ήλιε.

Ασημοελιά
πόσες δεν μου χάρισες,
χρυσές κρησάρες.

Κοντά μου έλα
χρυσοπράσινο φύλλο,
δες με κρυώνω

Με μάτια υγρά,
σκιτσάρω ανεμώνες
στο τελάρο μου.

Καθώς προχωράς,
σκίζεις την ομπρέλα σου
στο νύχι της γης.

Αναβοσβήνεις
κυλώντας μες στα νέφη,
λαμπρό φεγγάρι.

Μέσα στις φτέρες,
χάθηκε το σκαρπίνι
του υπνοβάτη.

Απειλητικές
απόψε το φεγγάρι,
ρίχνει βελονιές.

Αχτίδες κλέβω
αργυρό μου φεγγάρι,
γυμνό να κυλάς.

Μ' ασημοκλωστή
στο μπολερό της νύχτας,
κεντίδια φτιάχνω.

Πράσινο χρώμα
στο μπουλούκι της φύσης,
πρωταγωνιστής.

Πέρα να θωρείς
η οθόνη τ' ουρανού
μίκρυνε πάλι.

Στήνω ξόβεργες
να πιάσω το φεγγάρι,
νύχτα μην αργείς.

Μέσα στα κλαριά,
το μάτι του βίσονα
περιστρέφεται.

Περιπολίες
στ' ουρανού το περβόλι,
στήνουν τα πουλιά.

Πως μπερδεύτηκες
ανάμεσα στις φτέρες,
άμυαλο πουλί.

Μια συστοιχία
περίπλοκων σχημάτων,
τέμνει τον καμβά.

Πόλεμο στήνεις
αναίμακτα στους δρόμους,
λευκό φεγγάρι.

Πως μπερδεύτηκες
στου αγκαθιού τη μύτη,
άγουρο ρόδι.

Με μια κίνηση
φτάσαν οι ελαφίνες,
στο πυκνό δάσος.

Στο στερέωμα,
ξεπρόβαλαν οι ρίζες
μες απ' τα κλαριά.

Στις νεροσυρμές,
κυλίστηκαν τα κλαριά
κι έμπλεα φεύγουν.

Ανεμπόδιστα,
ουρανούς κυριεύουν
χάρτινα πουλιά.