Στο άγημα των αγγέλων
οδηγήθηκα για να μάθωπου ζεις και που τις
κεχριμπαρένιες σου χάντρες
ρυθμικά χτυπάς.
Οι πρωτάγγελοι με καλοδέχτηκαν
και μου είπαν πως από τα
τάγματα τους ο Θεός κάποιο βράδυ
σε απέπεμψε κακήν κακώς.
Μακριά μου είπαν από τις
μηλιές του παραδείσου ζεις
και η πυρά της κόλασης πια
δεν σε τσουρουφλίζει.
Ελεύθερος στα γήινα μου
είπαν ότι ζεις μονοπάτια
και με την ανάσα σου
τα διάφανα κάτοπτρα
του έρωτα με μορφές χνωτίζεις.
Άρχων της ηδονής
με βαρύ ένδυμα γίνεσαι
κι οι μαστόροι της πέτρας
κάστρα ψηλά σου χτίζουν.
Πέταξε μου τα αργυρά κλειδιά
κι οι δρόμοι με απόστασαν.
Πεταλούδα με πορτοκαλοκίτρινα
φτερά γίνεσαι κι από τα χωνάκια
των γιασεμιών τρέφεσαι.
Χάρισε μου το ακριβό σου
άρωμα μπροστά στον καθρέφτη
της αρμονίας ξανά να κοιταχτώ.
Τζιτζίκι με φωνή υψίφωνου
γίνεσαι και στα ακαλλιέργητα
αμπέλια ξετυλίγεις μαγικά
τις νότες σου.
Δώσε μου πίσω τα ματωμένα
μου τραγούδια την κάψα
του πόθου να υπερνικήσω.
Τις προσταγές μου υπάκουσε
κοντά μου να σε έχω και σε
κλαράκι μυρτιάς σαρκώσου
τα μαλλιά μου να στολίζεις.
Μέσα στα περιβόλια μιας ανίκητης
άνοιξης να ζω και τις εκλεκτές σου
ώρες να μου παραχωρείς αφειδώλευτα.
κι οι μαστόροι της πέτρας
κάστρα ψηλά σου χτίζουν.
Πέταξε μου τα αργυρά κλειδιά
κι οι δρόμοι με απόστασαν.
Πεταλούδα με πορτοκαλοκίτρινα
φτερά γίνεσαι κι από τα χωνάκια
των γιασεμιών τρέφεσαι.
Χάρισε μου το ακριβό σου
άρωμα μπροστά στον καθρέφτη
της αρμονίας ξανά να κοιταχτώ.
Τζιτζίκι με φωνή υψίφωνου
γίνεσαι και στα ακαλλιέργητα
αμπέλια ξετυλίγεις μαγικά
τις νότες σου.
Δώσε μου πίσω τα ματωμένα
μου τραγούδια την κάψα
του πόθου να υπερνικήσω.
Τις προσταγές μου υπάκουσε
κοντά μου να σε έχω και σε
κλαράκι μυρτιάς σαρκώσου
τα μαλλιά μου να στολίζεις.
Μέσα στα περιβόλια μιας ανίκητης
άνοιξης να ζω και τις εκλεκτές σου
ώρες να μου παραχωρείς αφειδώλευτα.