Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

τ' ανέφελα τοπία των ματιών

Αποτέλεσμα εικόνας για φθινοπωρινό δάσος

Πάρε την ομπρέλα μαζί σου 
Φόρεσε κι εκείνα τα γυάλινα γοβάκια 
Να πάμε μια βόλτα στο δάσος 
Εκεί που έναν Οκτώβρη σε γνώρισα
Πόσα χρόνια από τότε πάνε δεν θυμάμαι...
Πως σου πάνε αυτά τα γοβάκια! 
Σαν πριγκίπισσα μοιάζεις 
Έλα μην ανησυχείς  
Δεν θα κουραστείς καθόλου 
Τα μονοπάτια γέμισαν αφράτες φυλλωσιές
Σαν πουλί να ελαφροπατάς  
Κι αν τύχει και σκοντάψεις 
Μικρό το κακό 
Μουσελίνες άπλωσε στο χώμα το φθινόπωρο 
Πορφυρές καστανές κι αχνοκίτρινες 

Κοντά σου θα σταθώ 
Να μας φωτογραφίσει το απομεσήμερο
Με τα μελαγχολικά του χρώματα 
Βάλε και στα μαλλιά σου μια κορδέλα θαλασσιά 
Οι μικρές ναϊάδες να πλανευτούν 
Να ' ρθουν το χέρι θερμά να μου σφίξουν 
Πανάκριβη να γίνεις αδερφή τους
Μελωδική τους να γίνεις κορνέτα 
Σε ποτάμια και σε τοπία βροχερά 
Υδάτινη μορφή να πάρει και διάκοσμο
Το νέο σου όνομα

Γιατί "Αγάπη" σε φωνάζω
Από τότε που απρόσμενα έφυγες
Κάποιοι μου είπαν πως μαργαριτάρι 
Έγινες σ' ένα όστρακο του βυθού
Μαργαριτάρι ολοσκότεινο
Σαν εκείνο που αμύθητη είχε αξία 
Κάποιοι άλλοι μου μήνυσαν 
Πως λευκός έγινες κύκνος 
Με μαχαίρια ψυχρά στη στερνή του κραυγή
Εγώ όμως εδώ θα σε κρατώ 
Σαν φλόγα ανέπαφη
Στο δάσος θα σε πηγαίνω
Στις πηγές θα σε δροσίζω  
Με αστραφτερά θα σε ντύνω μετάξια 
Στα όνειρα σου θα στέλνω κήρυκες 
Φεγγάρια ερωτικά να σου ξυπνούν 

Αγάπη θα σε ορίζουν κι οι ποιητές 
Στα κρυφά τους συναπαντήματα
Με τα πουλιά του ερέβους  
Αγάπη κι εγώ θα σε ζητώ
Χυμούς θα σε θρέφω
Φωτιά θα σε φροντίζω
Αίμα κοχλαστό να μπολιάζεις
Στα αποξηραμένα φύλλα του στήθους
Κι ολοφώτιστα καλοκαίρια στις θημωνιές
Γονατισμένα κι άεργα να κλαίνε τα φθινόπωρα
Στα ανέφελα σου μάτια για χρόνους πολλούς!

Το παραπάνω ποίημα είναι η εκτός συμμετοχής
έκφρασή μου στο "13ο Συμπόσιο Ποίησης" που
διεξάγεται από την αγαπημένη φίλη Αριστέα
Διαβάζουμε και ψηφίζουμε ως την Πέμπτη 20/10
http://princess-airis.blogspot.gr/2016/10/
13o-Symposio-Poiisis-Oi-symmetohes.html