Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Η χελώνα

Haibun

Η χελώνα

Βγήκε στον κήπο. Οι ντάλιες είχαν ανθίσει καθώς και το
αγιόκλημα Τυλίχτηκε στις μυρωδιές. Πικρή η ευωδιά
της ντάλιας, ζαλιστική αυτή απ' το αγιόκλημα.
Ξεδίπλωσε το λάστιχο κι άρχισε να ποτίζει.
Στη συνέχεια ξερίζωσε κάποια ζιζάνια που είχαν κάνει
την εμφάνισή τους και σκάλισε το χώμα προσεκτικά.
Ξάφνου ανάμεσα στα λουλούδια είδε μια χελώνα να
μασουλάει αγριάδες.Την άφησε ανεμπόδιστη να συνεχίσει
το έργο της χαϊδεύοντας για λίγο το καύκαλο της.

Παντού χλωρασιές-
ολάνθιστα τα φούλια
αναρριχώνται



Σάββατο 25 Ιουλίου 2020

Φθινοπωρινή βόλτα


Haibun

Φθινοπωρινή βόλτα

Έβρεχε χωρίς σταματημό για μέρες πολλές κάποια στιγμή
πήραν τέλος τα δάκρυα του ουρανού και ξημέρωσε μια
αλλιώτικη μέρα λουσμένη στο φως. Ένας ήλιος στρατηλάτης
ήρθε να στεγνώσει τη γη, να παίξει με τα χρυσοκόκκινα
φυλλώματα που έκπτωτα κείτονταν στο χώμα.
Χαρούμενη πήρε το ποδήλατο της και κατευθύνθηκε προς το
κοντινό δάσος.

Μύρισε βροχή-
σπασμένη η ομπρέλα
κρύψου στο σκίνο.

Όλα γύρω λαμποκοπούσαν κι ένας άνεμος δυτικός
στροβίλιζε τα φύλλα στον αέρα σαν χαρτοπόλεμο.
Στάθηκε κάτω από ένα γέρικο πλατάνι κι έκπληκτη
αντίκρισε ένα σκίουρο με φουντωτή ουρά να χοροπηδά
από κορμό σε κορμό χαριτωμένα.Το ρυάκι που κυλούσε
δίπλα της δρόσιζε τις άγριες μέντες και τις φτέρες
ορμητικό απ' τις τελευταίες βροχές.
.
Ξερά τα χόρτα
βαθύσκιωτο πέρασμα-
ασταθές το βήμα.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020

Φτερωτός σύντροφος

Haibun

Φτερωτός σύντροφος

Βγήκε στο μπαλκόνι να πιει το τσάι της.
Το ρόφημα έκαιγε, το φύσηξε λίγο κι ήπιε μια πρώτη δειλή
γουλιά.Φύσαγε δυνατά μα δεν την ενοχλούσε καθόλου.
Μάλιστα της έδινε την αίσθηση του πετάγματος. Λες και
έβγαζε φτερά και πετάριζε πάνω από τις στέγες, τα καμπαναριά
και τα μουντά σύννεφα.Ξέφευγε η καρδιά και ο νους.

Μουντό πρωινό-
αγέρας καβαλάρης
χτυπά τα τζάμια

Ένας σπίνος εμφανίστηκε προς στιγμή, αλλά απομακρύνθηκε
γρήγορα, παρασυρμένος από τις ριπές του ανέμου αφήνοντας
πίσω κελαηδισμούς.
Πόσο θα ήθελε να αγγίξει το πουπουλένιο του σώμα,
να ακούσει τους γρήγορους χτύπους της καρδιάς του.
Έμεινε εκεί να τον περιμένει αδίκως μιας και ήταν σίγουρη
πως δεν θα ξανάρθει.

Κελαηδήματα
πρωτόφαντο ξάφνιασμα-
αποχωρισμός.



Τρίτη 21 Ιουλίου 2020

Γλυκό του κουταλιού

Haibun

Γλυκό του κουταλιού

Σήμερα θα έφτιαχνε γλυκό του κουταλιού. Πήρε τις
καρπουζόφλουδες και τις βούτηξε μέσα στη ζάχαρη.
Ιεροτελεστία κανονική, το ξάφρισμα, το δέσιμο το
σφράγισμα στα βάζα.
Έβραζε αργά το γλυκό κι ανέδυε μια γλυκιά μυρωδιά.
Δυο μύγες κύκλωναν την κατσαρόλα.
Παρά τον ζεστό ατμό εκείνες επέμεναν να γυροφέρνουν
το γλυκό. Στο τέλος η μία, η πιο λαίμαργη, έπεσε μέσα
στο καυτό σιρόπι.

Σπάει με κρότο
στην πέτρα το καρπούζι-
έβρεξε σπόρια  

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020

Εν κινήσει

Haibun 

Εν κινήσει 

Κάθισε στην κουνιστή καρέκλα. Πήρε το πλεκτό της 
κι άρχισε να ρίχνει βελονιές.
Στα πόδια της ο γάτος γουργούριζε βαρετά.
Από μακρυά ακούστηκε μπουμπουνητό. Σίγουρα έβρεχε 
πίσω απ' το βουνό. Σηκώθηκε απότομα.
Είχε απλωμένη μπουγάδα κι έπρεπε να την μαζέψει 
προτού φτάσει ως εδώ η καταιγίδα.
Τέρμα το ραχάτι. Σειρά είχε το σιδέρωμα. Ο γάτος 
έπαιζε σκανταλιάρικα με το άσπρο κουβάρι που ξέχασε 
να πάρει απ' την αυλή ξετυλίγοντας το.

Λάμψη αστραπής
ο ποιμένας έστριψε-
στερνό τσιγάρο    

Κυριακή 19 Ιουλίου 2020

Η γυναίκα με τα μαύρα

Haibun

Η γυναίκα με τα μαύρα 

Κατέβηκε στο σταθμό του τρένου Φορούσε τη χοντρή 
της ζακέτα. Είχε αγριέψει τελευταία ο καιρός κι έπιανε
πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. 
Πλησιάζοντας το τρένο σφύριξε τρεις φορές.
Έπιασε θέση στο πρώτο βαγόνι, δεν είχε κόσμο.
Μόνο μια μητέρα που θήλαζε το μωρό της και μια άλλη 
με μαύρη φορεσιά που κρατούσε μια τεράστια καλαθούνα 
γεμάτη με χρωματιστά μαντήλια.
Θέλησε να αγοράσει δύο αλλά η γυναίκα με τα μαύρα
την κοίταξε αυστηρά λέγοντας της να μην τα αγγίξει γιατί
αυτά ήταν τα ορφανά παιδιά της και καλά θα κάνει να
της χαρίσει το χρυσό σταυρό που φορούσε στο λαιμό
για να μπορέσει να τα μεγαλώσει.

Σαν το ξυράφι
πάνω στον άσπρο χασέ-
κόβει το κρύο. 



Σάββατο 18 Ιουλίου 2020

Το σπίτι

Haibun

Το σπίτι

Το σπίτι ήταν πέτρινο, στο αγκωνάρι πάνω
από την πόρτα ήταν χαραγμένα τα αρχικά
του ιδιοκτήτη καθώς κι η ημερομηνία
αποπεράτωσης του έργου.
Μια αναρριχητική τριανταφυλλιά κάλυπτε την
είσοδο του σπιτιού  με τα κόκκινα άνθη της.
Είχε πολλούς κλώνους που ανέβαιναν ως τη
μάντρα που περιέβαλε το σπίτι.
Εκεί ήταν η θέση που διάλεγε γάτος για να
χουζουρεύει.
Μια σφήκα πέταξε κι γάτος τέντωσε
ενοχλημένος την ράχη του κι ένα νιαούρισμα
ακούστηκε απειλητικό.
Στο βάθος κήπος
λιγωτική μυρωδιά-
στέλνουν οι νάρδοι.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

Νηνεμία

Haibun

Νηνεμία

Αποβραδίς κόπασαν οι βοριάδες και σχεδόν τίποτα δεν θύμιζε
τον ξαφνικό χαλασμό που είχε χτυπήσει πριν λίγες ώρες το νησί.
Μια γλυκιά νηνεμία είχε πάρει θέση τώρα στο βάθρο της φύσης.
Οι βαρκούλες με τα λαμπρά ονόματα αφήνονταν στην αγκαλιά
του αρυτίδωτου νερού λικνίζοντας ερωτικά τα ύφαλα.
Μόνο ένα ανυπάκουο δελφίνι τάραξε προς στιγμή την ηρεμία του
τοπίου με τις χαριτωμένες φιγούρες του.

Άσπρο κοχύλι
Σφυρίζουν οι άνεμοι-
το θέρος νικά.

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2020

Περιττό φορτίο

Haibun

Περιττό φορτίο

Κάθε που έφτανε το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου
η μαμά μας πρόσταζε - εν μέσω των λαχταριστών
ευωδιών της μαγειρίτσας - να πάρουμε το μπάνιο μας στην
τσίγκινη λεκάνη που είχαμε για λουτρό.
Πλενόμασταν με σπιτικό σαπούνι κι έπειτα σχολαστικά μας
ξεψείριζε με το κτενάκι της απαλλάσσοντας μας απ' το περιττό
φορτίο που είχαμε στην κεφαλή μας.
Έτσι την επόμενη γιορτινή μέρα καθαροί κι απέριττοι θα παίρναμε
τη μεταλαβιά απ' το χρυσό δισκοπότηρο κάτω πάντα από το διακριτικό
βλέμμα της.

Ανθοφορία
σειούνται οι παπαρούνες-
άλικη πλαγιά.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2020

Πανηγύρι


Haibun

Πανηγύρι

Απόγευμα γιορτής και τα παιδιά καλοντυμένα
ανέβηκαν στο κάρο για να παν στο πανηγύρι.
Το κάρο το έσερνε ένα ρωμαλέο άλογο που το
είχε αναθρέψει ο παππούς τους κι ήταν πολύ υπάκουο.
Στην περιοχή είχε έρθει ένα διάσημο τσίρκο κι η χαρά
των παιδιών ήταν απερίγραπτη.
Σαν έφτασαν στον προορισμό τους πήραν
γλειφιτζούρι κοκοράκι και κάθισαν στις αυτοσχέδιες
κερκίδες δίπλα σ' έναν γελωτοποιό.

Άσπρη φοράδα
ολόγιομη πλουμίδια
μάτι μη σε βρει


Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

Στο βουνό


Haibun


Στο βουνό

Ανεβαίναμε κακοτράχαλα μονοπάτια. Γύρω ο χώρος στρωμένος με λιλά
και κίτρινες ορχιδέες. Μοσχοβολούσαν  όπως μοσχοβολάει το σωματάκι
του νεογνού στη θηλή της μάνας .Λεπτή μυρωδιά να σμίγει με τον κέδρο
το φλισκούνι και τη ρίγανη.Μια πανδαισία χρωμάτων κι αρωμάτων.
Φτάσαμε στην πηγή Δροσιστήκαμε μαζί με ένα λαχανιασμένο ελάφι που
άφοβα μας κοίταζε στα μάτια .

Κρυσταλλοπηγή
κι οι άγριες ορχιδέες
ανάσα κόβουν