Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ουρανομήκεις διαβάσεις



Άμωμες οι ψυχές παραδίδονταν
Στις σπασμένες ξιφολόγχες της βροχής
Αδύνατες από καιρό να ενδώσουν
Στις νοτισμένες παρτιτούρες
Του τυφλού οργανοπαίχτη
Που μες στα ροζιασμένα χέρια του
Κρατούσε το μυστικό κλειδί
Των αφανών εραστών

Η νύχτα φαιά οχιά τίναζε
Την σκόνη της ερήμου
Από το κοστούμι των αναπολήσεων
Πικρές οι μνήμες αποσοβούσαν
Στις ανοιχτές αντένες
Την μακαριότητα
Των άγρυπνων παρθένων
Με τα σκουρόχρωμα δαχτυλίδια
Οι διαβάτες υπερκόσμιοι
Άπληστοι κυνηγοί
Σύρονταν στις απολήξεις της Ανδρομέδας
Πανέτοιμοι να εγκλωβίσουν
Στη σχισμή του πιγουνιού τους
Το μελαψό φως του φεγγαριού

Χαλαροί οι σφυγμοί του μελλοθάνατου
Πλαισίωναν τις εικόνες
Από τις ατμώδεις πεδιάδες της νεότητας
Φθονούσε το αρχιπέλαγος
Τον κρουστό γυάλινο λαιμό
Των απαγχονισμένων ερωδιών
Κι έστελνε θύελλες
Φύκια βακχικά
Αντάμα με του σιρόκου το μπλάβο χέρι
Αρχιπέλαγος μεταμορφώσεων
Να διαμηνύει πάνω στα ψυχρά μέλη
Του κραταιού θανάτου
Την οργή των απολησμονημένων βραχονησίδων

Το τετράδιο με τα ενθύμια
Έμενε κλειστό
Κι μπιζουτιέρα με τα μυθικά μαργαριτάρια
Καταμαρτυρούσε τη μουσική σιωπή
Των κοχυλιών της αποβάθρας
Κοχυλιών που αφέθηκαν
Στους τριγμούς και τις ριπές του ανέμου
Και άκτιστη μένει η ψυχή τους
Μπροστά στη σπάθη του κύματος
-Μοιρολόγια αχ του πελάγου
Και της λύπης νέα οικητήρια
Γιορτάσι του Έρωτα στα σπαράγματα της θρυαλλίδας-
Οι διαβάτες σιωπηλοί προσπερνούσαν
Τα αντερείσματα του ήλιου
Με κατεύθυνση τις πολιτείες
Με τα εξαγνισμένα παρεκκλήσια
Μικρό γιασεμί στο τσόχινο πέτο
Επέπλεε στην επιφάνεια της λίμνης ολοζώντανο