Ασπρίσαν τα γένια σου
τα μαλλιά σου ψαρά.
Ανοίγεις το ψυγείο
παίρνεις ένα φρούτο.
Κρουστή η σάρκα του
τα κουκούτσια ανυπάκουα.
Ισχνό το κορμί σου
και μου δίνεται.
Χωράς να περνάς
ανάμεσα από τα δάκτυλα μου
χωρίςνα πέφτεις. .
Σαν άρπα εγώ σε κρατώ
που ξέρει να παίζει
ερωτικούς μόνο σκοπούς
και βαθυγάλαζα τραγούδια.
*
Έσπασε ο αμφορέας
κι από την κοιλιά του
ξεχύθηκε ρυάκι το χρυσάφι.
Πήρα να σου φτιάξω στολίδια
δεν τα θελήσεις.
Κάτι σαν αργότερα
είπες με το στόμα κλειστό.
Αποξεχαστηκα να σε κοιτάζω.
Μέτρησα την αξία σου
και τρόμαξα.
Ένα ολόκληρο μουσείο
με αμφορείς δεν θα μου έφτανε.
*
Περπατώ στους δρόμους
την ώρα που ησυχάζουν
οι λεωφόροι κι ελάχιστοι
είναι οι πεζοί που
αναμετριούνται
με τη νύχτα κρατώντας
ένα λουλούδι υπόσχεσης.
Δεν το παίρνω γιατί
πάντα στη πρώτη γωνία
βρίσκω ξεπαγιασμένο
τον καστανά με σβηστή
τη φουφού του και εγώ
θα πρέπει να τον ξυπνήσω
χτυπώντας δυνατά
παλαμάκια.
Δυο χέρια έχω άλλωστε
και πώς να τα καταφέρω;.
*
Δεν αγαπάω την εποχή
που μισεύουν τα χελιδόνια.
Κουράστηκα με τους
αποχαιρετισμούς
Από παιδί όλο και κάτι
θα μου έφευγε...
Πότε ένας πόντος στην κάλτσα,
πότε ένα μη προγραμματισμένο
τρένο.
Μισώ τα φθινόπωρα
που σε έφεραν εδώ.
Πένητας που εκλιπαρεί
για ένα φιλί αξόδευτο.
