Αγιασμένο το χώμα
που σε σκέπασε αγάπη.
Μέσα του ζει μια πληθώρα
σπόρων από αγριολούλουδα.
Εδώ η λαβανιά, η ερωτιάρα
μαργαρίτα, το ταπεινό
χαμομήλι κι ο ασφόδελος.
Λιβάδι γίνεσαι κι ανθίζεις.
Παιδιά έρχονται και παίζουν
μαζί σου κλέφτες κι αστυνόμους.
Μελισσάκια σε πλησιάζουν
και διαλεχτή σου ετοιμάζουν
τροφή.
Δεν πονάς, δεν πεινάς,
δεν πλήττεις μόνο χαίρεσαι.
Ιερό το χώμα
που σε κρύβει αγάπη.
Μέσα του ζουν οι διακλαδωτές
ρίζες του σφενδάμου,
του πεύκου, του μαύρου
έλατου και της αγριοσυκιάς.
Δάσος γίνεσαι και μας δροσίζεις.
Στα κλωνάρια σου άπειρα
πουλιά συνθέτουν εαρινές
συμφωνίες.
Πολλές οι πηγές που
σε περιστοιχίζουν.
Εκεί να πλένεσαι, να ξεδιψάς,
να καθρεφτίζεσαι και να
ομορφαίνεις.
Δεν λυγίζεις, δεν διψάς,
δεν φοβάσαι μόνο χαίρεσαι.
Καρπερό το χώμα
που σε τύλιξε αγάπη.
Μέσα του ζουν
κι αναπτύσσονται μυριάδες
φυτά και βότανα.
Εδώ το καλαμπόκι, η φασολιά,
η καρπουζιά και τα αρώματα
της μέντας.
Κήπος γίνεσαι και μας τρέφεις.
Στις βραγιές σου πετούν
πεταλούδες, λιβελούλες
κι όμορφοι
χρυσομπούρμπουνες.
Έρχεσαι και μαζί τους παίζεις
κρυφτό και κυνηγητό.
Φτερά ανοίγεις κι εξυμνείς
τα ουράνια πλάτη.
Δεν πιάνεσαι, δεν κοιμάσαι,
δεν δειλιάζεις μόνο χαίρεσαι.
Σε μια αιώνια ζεις Άνοιξη
και καμιά άλλη εποχή
δεν σε επισκέπτεται.
Έρωτας γίνεσαι του Απρίλη.
Μαστίγιο κρατάς
και μια λήκυθο
έχεις στα χέρια.
Τις μικρές λαβώνεις
κορασίδες και τα αμούστακα
μυρώνεις αγόρια.
Τίποτα δεν σου ξεφεύγει.
Αερικό γίνεσαι
και υπάρχεις παντού.
