Σαν το κιρκινέζι που επιστρέφει
από τις θερμές χώρες
ήρθα στην αγκαλιά σου.
Τι κι αν είναι χειμώνας ακόμα
εγώ δεν το υπολόγισα, με θάρρος
ζώστηκα και την Άνοιξη δίπλα στις
μπουμπουκιασμένες φρέζες του
μπαλκονιού σου είπα να φέρω.
Χιλιόμετρα πολλά έκανα.
Δάση πέρασα με κουμαριές και ρείκια.
Θάλασσες χαιρέτησα και κι εκεί στάθηκα
για λίγο και στο χορό των δελφινιών υποκλίθηκα.
Σε ασήμαντες βραχονησίδες ξεκουράστηκα.
Σε μια γαλάζια κορδέλα ακροβάτης
έγινα και ξενιστής.
Άκου το τιτίβισμα μου.
Νιώσε των φτερών μου την ακαταμάχητη
ελευθερία.
Αφουγκράσου την πείνα μου όμοια με το
λεπίδι του έρωτα που τις όμορφες καρδιές
στα δυο κατατέμνει.
Είμαι το κιρκινέζι σου.
Ο αδούλωτος αέρας σου.
Το ραντεβού σου με την ομορφιά.
Ο χάρτης που μελετάς για τα ταξίδια.
Η απαρχή για το πολυπόθητο σμίξιμο
των ξαναμμένων κορμιών
Δώσε μου τα πρωινά φιλιά σου.
Δώσε μου το ποτήρι της ηδονής γεμάτο
από υποσχέσεις.
Πόσο πολύ πόθησα να νιώσω την ανάσα σου,
δίπλα στο καταπονημένο μου σώμα,
να χαρτογραφεί την έξαψη των κυττάρων μου.
Πόσο πολύ σε νοιάστηκα, εσύ που τους
χειμώνες με βεργούλες διώχνεις μακριά.
Ήρθα και θα μείνω.
Εσύ ο βιότοπος σου.
Εσύ ή υπέρχειλη κούπα
Μα πάνω από όλα εσύ ο κηπουρός μου
που θα ξεχερσώσει την πίκρα από τα
χείλη μου με τη βουκέντρα του φιλιού σου.
