Ήρθες για να μείνεις
αγάπη καταργώντας κάθε
δυσοίωνη πρόβλεψη.
Στα χέρια σου αναμμένα
μανουάλια με τα κεριά
να στάζουν δημιουργώντας
πάνω στο στέρνο σου
τις νέες πολιτείες του
μέλλοντος.
Σε μία από αυτές τη διοίκηση
μου έδωσες κι εγώ
επηρμένη στα σκαλοπάτια
της θρόνους έστησα
να έρχονται οι έρωτες
με τις μακριές χλαμύδες
να ιερουργούν μπροστά
στα ξαναμμένα πλήθη.
Στα χείλη σου δυο κόκκοι
από λιβάνι σιγοκαίνε
αρωματίζοντας τον πλούσιο
μπούστο των κοριτσιών
και τα άνθη της
άοσμης καμέλιας που
ενδημεί στις παρειές τους.
Ομορφαίνει ο κόσμος
ξαφνικά και νέο αίμα
κυλάει στις γραφές
των ποιητών και στων
λυράρηδων τις εύκαμπτες
χορδές υψηλές αποθέτει
νότες.
Στα πόδια σου τα Άγια
δισκοπότηρα ανοιχτές
στοές γίνονται να ανεβαίνει
ακατάπαυστα στην επιφάνεια
η λάβα των ηφαιστείων.
Φωταγωγείται εξαρχής
το κωμειδύλλιο
των απατημένων εραστών
που ξέχασαν τα λόγια
της σκηνής και σε ατάκες
περιπαθείς καταφεύγουν
σαν λύση ανάγκης.
Στα μάτια σου μετοίκησε
όλο το ουράνιο στερέωμα
Εδώ πιάνουν πιάτσα
η πανσέληνος και η μικρή
ανδρομέδα και εισιτήρια
σου κόβουν.
Εδώ τα παιδιά της πούλιας
ξετρελαίνονται να παίζουν
κρυφτό πίσω από τα φύλλα
της μηλιάς.
Οι λαγόνες σου σπήλαια
θυμίζουν με πολλές
προγονικές εγχαράξεις
από την εποχή των μουσώνων.
Σπίτια με τριγωνικές
στέγες προβάλλουν
Πουλιά με κέρινα χρώματα.
Ραβασάκια που δεν βρήκαν
αποδέκτη ούτε επιστολογράφο
διαθέτουν για να βάλει
την υπογραφή του
στο κάτω μέρος.
Απομένω εδώ φρουρός
της ύπαρξης σου να φυλάω
αυτές τις ανώνυμες επιστολές
ώσπου να βρεθεί ο μύστης
εκείνος που θα τις καθαγιάσει
με λόγια προφητικά
κι ασημαδεύτα από
ποταπή ψεύδη.
