Σάββατο 7 Μαΐου 2022
Απόδραση
haibun
Απόδραση
Διαβαινε ένα φιδίσιο μονοπάτι με βοηθό την γκλίτσα του προπάππου
της που στα παλαιά χρόνια ήταν τσιλιγκας μεγάλος.Με την αιχμή του ξύλου παραμεριζε βάτα, ασπαλαθιες και φουντωτά σκίνα. Ματωθηκαν τα χέρια της και το στενό παντελόνι που φορούσε γέμισε αγκάθια και ξεροχορτα.
Χορδές πουλιών
ο κούκος πρωτοβγηκε-
αυγά στις φωλιές.
Λαχανιασε λίγο μα δεν ήταν μακριά ο προορισμός της. Ένα πέτρινο καταφύγιο που σέρβιρε τσάι, καφέ και ζεστή σούπα. Τώρα πήγαινε σχεδόν ψηλαφητα μιας και το μονοπάτι δυσδιάκριτο ήταν. Επεσε σε ένα δασυ ρουμάνι με ψηλούς θάμνους και αιωνόβια δέντρα. Διψούσε και το νερό στο παγούρι ήταν ελάχιστο.
Πλατάνια γύρω
εαρινή η βόλτα-
δρόμους διανοίγει
Ήπιε μια μικρή γουλια νερό, την ανακάτεψε στο στόμα της για να περιορίσει όσο το δυνατόν την δίψα της. Ο χάρτης έδειχνε μια κοντινή πηγή. Αναθάρρησε και ταχυνε το βήμα της. Μπροστά της ξεπετάχτηκε μια αλεπού που σαν την είδε κρύφτηκε φοβισμένη πίσω από τα αγριοαγκαθα.
Ρανιδες αίματος πρόδιδαν πως λαβωθηκε.
Στενό πέρασμα
άγριες μαργαρίτες-
κλείνουν τον δρόμο.
Έφτασε στην πηγή ξεδίψασε και γέμισε τα δυο της παγούρια. Το μονοπάτια ήταν τώρα πιο βατό. Απογευματινή ώρα και τα πουλιά καλαηδωντας ζωηρά κρύβονταν στις φωλιές αποχαιρετώντας την μέρα. Έβαζαν τα δυνατά τους και διαλεγαν τις πιο γλυκές κι αιθεριες νότες.
Ψηλές οι οξιές
βερβεριτσες ξέγνοιαστες-
άνθη στο χώμα.
Μετά απο μια συστάδα μαύρης πεύκης αντίκρυσε το καταφύγιο Λίγο και θα έφτανε. Πήρε βαθιά ανάσα ανακούφισης. Δυο περιηγητες την καλωσορισαν. Ήπιε δυο γενναίες γουλιες καφέ κι αποσύρθηκε στο δώμα. Μια κόκκινη φλοκάτη τύλιξε το σώμα της. Το κρύο εδώ δεν ηταν παίξε γέλασε. Το ανθογυαλι με τις λιλά και κίτρινες ορχιδέες του δάσους γλυκαιναν το χώρο.
Σκυμμένη στέκει
κόκκινη παπαρούνα -
βροχή τη βρήκε.
Σας φιλώ γλυκά!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)