Κάθε μέρα απουσίας σου και μια διαμάχη,
ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που φυγαδεύτηκε
στον ουρανό και συλήθηκε από κοντάρια
αρχαγγέλων αιχμηρά.
Αμέτρητες οι μέρες κι ο έρωτας επιθετικό σκυλί
στα πόδια να παραφυλά πότε την καρδιά σου
θα αρπάξει.
Κυνηγόσκυλο που ονομαστές έδωσε μάχες
ορμίζοντας πλάι στην καπνιά της καραμπίνας.
Δασύτριχο λαμπραντόρ που κάθε που πιάνει
ο χιονιάς βγαίνει στην αυλή τις απροστάτευτες
να πνίξει όρνιθες ζητά.
Αλσατίας λυκόσκυλο που παιδεύεται την ουρά
του να πιάσει, ζαλίζεται προς στιγμή και τείνει
το βλέμμα προς στον ουρανό σύμμαχο
για να βρει, ένα σύννεφο με σκούρα ουρά.
Πιστός μου σύντροφος εσύ καταλύεις τις θύρες
μου κι έρχεσαι πότε με ένα ορτύκι στο στόμα.
πότε με δύο ματωμένα πούπουλα κι άλλοτε
πάλι με ένα παιχνίδι στα δόντια.
Στα πόδια μου διαρκώς μπερδεύεσαι, βογκώντας.
Οικόσιτο σε έχω φρουρό και πολλά μου κάνεις
νεύματα συμπάθειας όταν στο κελάρι μπαίνω
λίγο για να κολατσίσω.
Ξερογλείφεσαι, περιμένεις, με την γλώσσα έξω
λαχταράς, το δικό σου φαΐ να σου φέρω.
Σάρκες ωμές να σε ταΐσω με μπόλικο λίπος
στα πλευρά.
Στέκεσαι πάντα καρτερικός σαν τον έρωτα που
ξενυχτά στα βρεγμένα σεντόνια και με ανθρώπινες
σάρκες τρέφεται.
Κάθε μέρα απουσίας σου κι ένας ανεκπλήρωτος
έρωτας που γλείφει στωικά το πληγωμένο του πόδι,
ένας μυθικός περιφρονημένος Άργος.