χαϊκού προσέγγισης

Έτσι θ' ανθίζουν
κι οι κερασιές στην άλλη
όχθη της ζωής.

KOBAYASHI ISSA

Τα παιδιά κρύβουν
Το μύρο της ύπαρξης
Στα παραμύθια

Το καλοκαίρια
Θυσιάζονται πάντα
Στο φευγαλέο

Σκυλιά αλυχτούν
Στο καλάθι ο γάτος
Νύχια οπλίζει

Αγάπα τη γη
Το χώμα έχει μνήμη
Προσκύνησέ την

Ακολούθησες
Τον δρόμο του τζίτζικα
Κι ας ήταν βραχύς

Σαν τι να είναι
Ένας λεπτός στήμονας
Χωρίς ανθήρες;

Σε βουνού πλαγιά
Μ' ένα ερημοπούλι
Κύκλους διαγράφω

Πέφτει το φύλλο
Στο κάτοπτρο της λίμνης
Κι ο βυθός τρίζει

Σαν πουκάμισα
Ανοιχτά στον άνεμο
Τ' άσπρα κύματα

Ομίχλη πλέκεις
Μυθικά γαιϊτανάκια
Ασχήμια σαν δεις

Σαν δύεις σκορπάς
Τα χρώματά σου όλα
Ξόμπλι τ' ουρανού

Κόκκινο χνάρι
Σημάδεψε στο χιόνι
Όπλο κυνηγού

Ακριβά πουλά
Τις τρίλιες το αηδόνι
Στη φλύαρη γη

Ακροβατώντας
Σε αόρατο νήμα
Η λήθη χτυπά

Στα κρύα νερά
Του γηραιού ποταμού
Ξεροί οι κορμοί...

Μελισσοδείκτης
Στην πόρτα της καλύβας
Καλεί σε δείπνο

Στο προσκεφάλι
Σε φακελάκι άδειο
Έκρυψα φιλιά

Μια παπαρούνα
Στο στέμμα του όρους
Φωτίζει το γκρι

Λάμπει στη νύχτα
Ο λύχνος της σελήνης
Σαν κλέφτης γυμνός

Πυγολαμπίδες
Στην άκρη της πεζούλας:
Γιορντάνι λευκό

Στη πόρτα μπροστά
Άφησε η σελήνη
Χρυσό κλειδάκι

Στους Βραχόκηπους
Ανάμεσα στα ρείκια
Γιορτή μελισσών

Ξυπνούν τα κλώνια
Ένα πουλί τεντώνει
Τις φτερούγες του

Μια συναυλία
Πνευστών σείει τη λίμνη
Σαν 'ρθει το σκότος