Επιμηκύνω την εικόνα σου ως το ύψος του κυκλώνα
Μέχρι να γίνει το φλογερό ταίρι της αστραπής
Της ξαφνικής βροχής το κοφτερό καμτσίκι
Ένα αιματοκύλισμα αργό στο λουλακί χρώμα της απειλής
-Αναδίφηση στο κρουστό κρουνό του ερωτευμένου χειλιού-
"Μια διάρρηξη είπες του μεταφυσικού αρμού
-Αναδίφηση στο κρουστό κρουνό του ερωτευμένου χειλιού-
"Μια διάρρηξη είπες του μεταφυσικού αρμού
Μας αποκόπτει από την αγνότητα της κρύας βιτρίνας"
Έφυγα τρομαγμένη στους δυτικούς παράλληλους
Να συναντήσω τον διαβάτη με την λευκή μνήμη
Έσκαψα στους νερόλακους να βρω
Το χαμένο κρησφύγετο της απώλειας
Στο κήπο του παλιού αρχοντικού
Γύρεψα τη πράσινη αχλή της βερικοκιάς
Ένα μονοπάτι με καλούσε στο σκοτάδι
Οδηγοί δεν υπήρχαν παρά μόνο
Ένα ζευγάρι πλούσιων υλοτόμων
Που έκλειναν στο βλέμμα τον αντίλαλο του φλοίσβου
Ξεχάστηκα πάνω στα προσχήματα της δικής τους αφής
Ναρκώθηκα στους πόνους των μικρών ρόζων
Και συλλάβισα για πολλοστή φορά τα αρχικά
Της μεταμφιεσμένης νεράιδας χωρίς να αστοχήσω
Τώρα ψαύω το κατεστραμμένο είδωλο σου
Με την φενάκη της τυφλής αλχημείας σε πλησιάζω
Καλώ πλανεμένους ανέμους να αγγίξουν
Τα χαρακωμένα αχνάρια του πήλινου ανδριάντα
Αδιαφορώ πυρπολώντας το μακρυμάνικο μαχαίρι των πειρατών
Δεν υφίσταμαι αποκρούω το σώμα της νησιώτικης αύρας
Και στο δάπεδο του παλαιοπωλείου
Χαράσσω ασπίδες του θέρους
Χαράσσω ασπίδες του θέρους
Στα βελούδινα νερά προσπαθώ να κρύψω
Τα ιριδίζοντα μαύρα μαλλιά σου
Τα ιριδίζοντα μαύρα μαλλιά σου
Πως να αναχαιτίσω τη σκέψη της μισότρελης λάμιας
Πως να κατηφορίσω στην συστοιχία των βομβαρδισμένων κατοικιών
Και πότε θα σπείρω τα μικρά θραύσματα της ομορφιάς σου
Στο κήπο εκείνο που καθελκύει πάνω στο καθρέπτη του ουρανού
Το θαμπό θρόισμα των λευκών πελμάτων
Το θαμπό θρόισμα των λευκών πελμάτων
Χωρίς να λατρέψω ξανά το άυλο φως της επιδερμίδας σου
Ντυμένη χρώματα και πέπλα κοινότυπα
Θωρώ τα αρώματα του μακρινού επιταφίου
Ντυμένη χρώματα και πέπλα κοινότυπα
Θωρώ τα αρώματα του μακρινού επιταφίου
Ένα κοντάκι και δυο δαφνόφυλλα αποθέτω
Στο μνήμα του απέθαντου έρωτα
Στο μνήμα του απέθαντου έρωτα
Για να κατευνάσω τον ήχο του αποτρελαμένου τριζονιού
Που χαμογελά τρυφερά στις γιρλάντες του πόθου
Και στις νιφάδες του χιονιού προσπέφτει
Και στις νιφάδες του χιονιού προσπέφτει
Επιμηκύνω την εικόνα σου ως το ύψος του κυκλώνα
Μέχρι να γίνει το φλογερό ταίρι της αστραπής
Της ξαφνικής βροχής το κοφτερό καμτσίκι
Της ξαφνικής βροχής το κοφτερό καμτσίκι
Ένα αιματοκύλισμα αργό στο λουλακί χρώμα της απειλής
Εσυ κοριτσι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν γραφεις
Σμιλευεις λεξεις
οπως ο γλυπτης
στο μαρμαρο
-
Velvet σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήο στίχος μας ένα παραμύθι
σε παιδικά χείλη
φιλί
Αφήνω το ταπεινό αχνάρι μου στην σελίδα σου που μαγευει τον νου μου και συναρπάζει τις αισθήσεις μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαγηνευτικός ο λόγος σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρατή σαν τα μικρά αχνάρια
του λαξευτή ανέμου πάνω στη
μαρμάρινη στήλη
Σε ευχαριστώ και χαίρομαι που
είσαι κοντά μου
φιλί αξόδευτο
Έφυγα τρομαγμένη στους δυτικούς παράλληλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συναντήσω τον διαβάτη με την λευκή μνήμη
Έσκαψα στους νερόλακους να βρω
Το χαμένο κρησφύγετο της απώλειας
Στο κήπο του παλιού αρχοντικού
Γύρεψα τη πράσινη αχλή της βερικοκιάς
Ένα μονοπάτι με καλούσε στο σκοτάδι
Οδηγοί δεν υπήρχαν παρά μόνο
Ένα ζευγάρι πλούσιων υλοτόμων
Που έκλειναν στο βλέμμα τον αντίλαλο του φλοίσβου
Δυνατές εικόνες με την λάμψη του τυχαίου
Δανάη
Σε ευχαριστώ πολύ Δανάη
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ποίημα συνυπάρχει πάντα
με το τυχαίο γεγονός μια μικρή
στιγμή το θρέφει
φιλί
Πως να αναχαιτίσω τη σκέψη της μισότρελης λάμιας
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως να κατηφορίσω στην συστοιχία των βομβαρδισμένων κατοικιών
Και πότε θα σπείρω τα μικρά θραύσματα της ομορφιάς σου
Στο κήπο εκείνο που έλκει στο καθρέπτη της γης
Το θρόισμα των λευκών πελμάτων
Χωρίς να λατρέψω ξανά το άυλο φως της επιδερμίδας σου
Ντυμένη χρώματα και πέπλα κοινότυπα
Θωρώ τα αρώματα του μακρινού επιταφίου
Ένα κοντάκι και δυο δαφνόφυλλα αποθέτω
Στο μνήμα του απέθαντου έρωτα
Για να κατευνάσω τον ήχο του αποτρελαμένου τριζονιού
Που χαμογελά τρυφερά στις γιρλάντες του πόθου
Και στις νιφάδες του χιονιού
Βρήκα τα δυνατά σημεία σου
δεν απεργάζομαι τίποτα....
απλά προσκυνώ
Αναίτιος
"Τώρα ψαύω το κατεστραμμένο είδωλο σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την φενάκη της τυφλής αλχημείας σε πλησιάζω"
όταν η γραφή ματώνει δεν πονά μόνο
αλλά μετουσιώνεται σε άγγελμα ακριβό
ελεύθερος όποιος την αντικρίζει και ψαύει το κατεστραμμένο είδωλο της
Θάνος
Αναίτιε σε ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήγια την γενναιοδωρία σου
και το ψυχανέμισμα της σκέψης σου
πολλά φιλιά
Θάνο τι να παραθέσω παρά ένα μεγάλο ευχαριστώ και τη καλησπέρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πρόσμειξης
Ελένη μου.. κάποια στιγμή βουτήχτηκες ολόκληρη στα αιθέρια έλαια της ποίησης.. και οι ατμοί τους διαπέρασαν όλους τους πόρους σου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πότισαν βαθιά και το πιο κρυμμένο σου κύτταρο…
Μελίνα μου πόσο παραστατικό είναι το σχόλιο σου με καθήλωσες πραγματικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ και σε φιλώ από καρδιάς
φιλιά μελένια
Γεια σου ρε Ελενάρα !
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ. τι να πει κανείς, τα είπε ΟΛΑ ο/η Velvet !
Φίλε φάρε σε ευχαριστώ πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήθερμή γλυκοφίλητη καλησπέρα
πόσες αισθήσεις σε εγρήγορση καθώς εκφράζονται σε κάθε σου αποτύπωμα με λογής μαγευτικές εικόνες της φυσικής έκρηξης της καταιγίδας και της μεγαλειώδης ερμηνείας της απεραντότητας της φύσης, όπως επίσης και της μεταφυσικής αίσθησης που σμιλεύεται στις απεικονίσεις των σκέψεων και των χρωμάτων...Ελένη της ποιητικής δημιουργίας η γραφή σου κόβει την ανάσα και μας συνεπαίρνει πάντα!!! είχα καιρό να βρεθώ στης ομορφιάς το σμίλευμα λέξεων και εικόνων σου και πολύ το ευχαριστήθηκε η ψυχούλα μου, φιλάκια γλυκά
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνειρο μου με τι εγκαρδιότητα με πλησιάζεις ξανά !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για τα θερμά σου λόγια και να ξέρεις ότι μου έλειψες πολύ...μη χαθείς πάλι ομορφαίνεις τις σελίδες μου
Καλό σου βράδυ με ένα γλυκό φιλί
ότι και να γράψω, με όσα λόγια και αν υμνήσω το ποίημα σου, κατώτερα θα είναι της γραφής σου… πόσο ζηλεύω το ταλέντο σου ψυχή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ ολόγλυκα
Το λουλακί της εικόνας ευθύνεται για την αλλαγή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν τα λόγια Βίκυ μου προφέρονται από μια ποιήτρια σαν εσένα έχουν μεγάλο ειδικό βάρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις κι εγώ ζηλεύω τη γραφή σου
είσαι πολύ ενδοσκοπική και παραγωγικότατη κι αυτό ου αρέσει πολύ
Σε φιλώ μαζί με τις θερμές ευχαριστίες μου
Επιμηκύνω την εικόνα σου ως το ύψος του κυκλώνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να γίνει το φλογερό ταίρι της αστραπής
Της ξαφνικής βροχής το κοφτερό καμτσίκι
Ένα αιματοκύλισμα αργό στο λουλακί χρώμα της απειλής
Χριστίνα το παραπάνω τετράστιχο ευθύνεται για όλα είναι ο ρυθμιστής θα έλεγα
φιλί γλυκό
Κάθομαι δίπλα σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσάκι στο πρωτο μάθημα ΣτιχοΜυθίας της Ψυχης...
και μαθαινω...
μαθαινω...
μυουμαι...
Φιλί προσήλωσης...
Τα λόγια είναι περιττά γλυκιά συμπατριώτισσα!Σε ευχαριστώ που υπάρχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖεστα φιλιά!!!
Κάκια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ
Μια μύηση στην ομορφιά
ο λόγος σου πάντα
φιλί πλανερό της αγάπης
Περήφανη μανιάτισσα
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι ευτυχής που βρίσκεσαι εδώ
ένας συγκερασμός των κωδικών μας δένει
Φιλιά πολλά
Η νύχτα σου μοιάζει ατελειωτη. Μόνο ένας σοφός μπορεί να γίνει οδηγός της χωρίς να χαθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ρέει το κείμενο από την επιμήκυνση μιας εικόνας
ΑπάντησηΔιαγραφήστην έκταση του βίου...
η υπεροχή δεδομένη καθώς η υπέρβαση από το είδωλο στη ζωή επιστρέφεται ξανά
με τους πρώτους στίχους
μου αρέσει αυτό το χαρακτηριστικό κλείσιμο των γραπτών σου
δείχνει την ακεραιότητα
αλλιώς την πληρότητα-πέρα από τους χρόνους που χρησιμοποιήθηκαν-
του γράφοντος
και την ανάγκη για συνέπεια-σπουδαία σταθερά-κατά τη γνώμη μου
για όσους επιμένουν στην πραγματική ζωή!
Ελένη μπράβο!
Γουΐκα λέμε ναι στην απόδραση
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι προφυλάσσουμε κηλίδες φωτός
μέσα στη σοφία της ένσκηψης και
της διαλογής
φιλί
Φαίδρα με συγκίνησαν τα λόγια σου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι σε ευχαριστώ πολύ
Όσοι επιμένουν στη πραγματική ζωή γεύονται με μέθη την ομορφιά του τυχαίου και του στιγμιαίου και με δεξιότητα προσπαθούν να το εντάξουν στο γενικότερο γίγνεσθαι από εκεί άλλωστε απορρέει η γνωριμία με την χαρά και την ελπίδα και οι καθημερινοί μας ρόλοι
Η υπηρεσία της στιγμής αφορά την ίδια τη ζωή και την αποθεώνει
Κάτι ανάλογο επιχειρώ μέσα από τη ποίηση
πολλά φιλιά αγάπης
χίλιες φορές προτιμότερο το κατεστραμμένο είδωλο
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό το κατεστημένο και εμμονικά απαράλλαχτο…
δεν θα σταματήσω να απολαμβάνω το ταξίδι
και να σ’ ευχαριστώ γι αυτό…
Οδυσσέα προσυπογράφω το σχόλιο σου
ΑπάντησηΔιαγραφήεμμονή στο όνειρο
Σε ευχαριστώ πολύ
φιλιά
Στο ποίημά σου μπαίνω σαν ανώριμο αγόρι και φτάνω στο τέλος έμπειρος άντρας με το ανάστημα που το πρέπει. Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦόβε με τιμούν τα λόγια σου
ΑπάντησηΔιαγραφήσήκωσα ανάστημα και δεν φοβάμαι
τίποτα πλέον
φιλιά ανάτασης
Δεν σε ξεχνάω ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο !
Καλό σαββατοκύριακο
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε φάρε
πολλά φιλιά
Aργησα να περασω λογω εξεταστικης αλλα σημερα επανορθωνω αφηνοντας πολλες ευχες για καλη εβδομαδα.Να εισαι παντα καλα.Παντα εκπληκτικη η γραφη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήSΚΡΟΥΤΖΑΚΟ καλή βδομάδα και σε σένα
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι κάθε επιτυχία στις εξετάσεις σου
σε φιλώ γλυκά
... Ο χρόνος των Ονείρων είναι ο Ασυντέλεστος Μέλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν συμπληρωθεί, τι θ’ απομείνει; Μια ρημαγμένη ανθοφορία;
Τα δάχτυλα της βροχής πάνω στο ξεκούρδιστο κλειδοκύμβαλο;
"προ-λογικά"
Αιμ.
φιλιά
Καλησπέρα Αιμίλιε
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφη η ποιητική
παρουσία σου
Εύγε Αιμ
φιλί