Ξόδεψες μια ζωή
για σκέψου το λίγο
για να μάθεις μόνο το ωμέγα
Στο υπόγειο κρεβάτι
ερωτεύτηκες την περιέργεια
της απατημένης γρίλιας
Ξυπνώντας κάθε πρωί έπρεπε
να αφαιρέσεις ένα βέλος
από τους ρόζους της ανώνυμης δρυός
Έτρεφες αγριομηλιές με φίλους
που ποτέ δεν κατανόησαν
το νόστιμο γέλιο
Στα δάση στα χωρίς
λύκους και κοκκινοσκουφίτσες περιφέρονται
αλαζονικά κόκκινα φέρετρα
Τον ύπνο σου επισκέπτονταν
πλειάδες ποιητών
ακόμα δεν ξεχρέωσες το ψωμί;
Η στοχαστική πένα
κατεβάζει απαγορευμένο μελάνι
κατόπιν εντολής της γηραιάς σουπιάς
Ο έλατος δεν είναι μόνο περήφανος
κρατάει την ταπεινότητα
της άκαπνης ανηφόρας
Με μια δρασκελιά στο κωδωνοστάσιο
σιγουρεύτηκες για την διαταραγμένη
αρχιτεκτονική της αμαρτωλής καμπάνας
Θαλασσινές αποδράσεις κάνουν
μόνο οι στείροι βράχοι
με τα σκληρά κότσια
Το μυστήριο λύθηκε
τα δάκρυα της πεταλούδας τα φυλάς
στα επιδαύρεια θησαυροφυλάκια
Στα νεοκλασικά του μέλλοντος
θα κατοικούν χρυσόδετες
σοφές κουκουβάγιες
Αδιάκριτα μάτια περιπολούν
τα πράσινα γόνατα του έρωτα
μην σκάψεις!
Έχασες την βέρα σου
στο αίμα του αχυρώνα
Ακυρώθηκε ο γάμος
Άνοιξαν οι ουρανοί να βάψουν
κόκκινα τα αερόστατα μάτια σου
πώς τους περίμενες!
Στα αρχαία θέατρα αριθμείς
κάθε βράδυ τις θέσεις
των επισήμων νεκρών
Κουβαλάς πανικό
που δεν αγαπάς
μην ανοίγεις το παράθυρο…
Μονότονα τα σαββατοκύριακα
ψάχνουν το ιδεώδες pin
της δεύτερης άνοιξης
Νοίκιασες ένα μικρό φωτεινό δωμάτιο
εκεί βρήκες τη γριά αράχνη
ανεκτίμητα τα γρόσια της!
Ξόδεψες μια ζωή
για σκέψου το λίγο
για να μάθεις μόνο το ωμέγα
"Είναι οι καιροί ανέραστοι
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο που βλαστημώ ευγένειες και όσια
κι όσο εγώ τα προσπερνώ
τόσο αυτά με φτάνουν και μ΄αγγίζουν
κι εγώ καίω κι αναστατώνομαι,
παίρνω μπογιές και ζωγραφίζω
τη γυμνή ανάσα μου.."
Ιδιαίτερη η γραφή σου
και η ευαισθησία σου Ελένη μου..
Τη θερμή καλημέρα μου..
Θελω να κλαψω ...
ΑπάντησηΔιαγραφήπου να σε παρει η ευχη ...
πρωι πρωι...
αντε πια...
σου κλεβω ενα κομματι και το βαζω εκει διπλα με τα αλογα του φευγιου...
φιλιά ποιώ μου
ποιεις φλεβα τη φλεβα
τα αιματα σου και με συγκινεις τοσο...
τα ποιήματα σου μου θυμίζουν εκείνο τον στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου ''Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου''.
ΑπάντησηΔιαγραφήσου χαρίζω λοιπόν και μια δικιά μου στιγμή.
πύρινα ροδοπέταλα σκορπισμένα
σε καμμένη γη
ένα ευχάριστο στραβό μονοπάτι
εκεί να μονολογώ
να προσκυνώ το τίποτα
να λατρέυω το ελάχιστο
να φοβάμαι το απόλυτο
να αγαπώ....
Ξοδεύοντας μια ζωή για να νιώσουμε και ν' αγγίξουμε το χρώμα της.
ΑπάντησηΔιαγραφήμια ζωή ολόκληρη...
Τάκη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτα ευχαριστώ μου
και την καλησπέρα μου
Η ζωγραφιά σου
κι ανάσα σου
καημός του Ιούλη
να έχεις ένα καλό απόγευμα
Αχ βρε Φαραόνα
ΑπάντησηΔιαγραφήπάλι συγκινήσεις!!!!!1
κούκλα μου
φιλιά στο Ιόνιο
plhsion tou poihth
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ στιγμή σου πανέμορφη
Δυστυχώς δεν μπορώ να μπω στη σελίδα σου
Είμαι σχετικά άσχετη
ο λεκτικός έλεγχος
κρύβει εμπόδια
μη γελάσεις
φιλιά πολλά
Μοβ όνειρο
ΑπάντησηΔιαγραφήη ζωή δεν θέλει
ακολούθους
Είναι ακάμπτη
να είσαι καλά
καληνύκτα
ΑπάντησηΔιαγραφήθα λεγε κανείς πως μια ολόκληρη ιστορία ξεπηδά σε κάθε ένα από τα τρίστιχά σου.. από το υπόγειο κρεβάτι ως το καμπαναριό κι απ' τον αχυρώνα ως τα αρχαία θέατρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήμ' άρεσαν οι ¨λέξεις" σου.. καληνύχτα!