οι δρομείς της θλίψης

Η θλίψη ένα ολοστρόγγυλο
λιπώδες μάτι με τις μαύρες σκιές
της εκπατρισμένης πείνας
Βουτηγμένο στο στεφάνι
του φεγγαριού στην αγχόνη του.
Είναι δύσκολο να αφαιρέσεις
τις μαύρες σκιές ...
Το θαλάσσιο συρματόπλεγμα
αποσώθηκε στο υδροχλώριο μάρμαρο.
Είναι μακριά και το φεγγάρι…

Τα εφήμερα υλικά ξέρεις δεν βοηθούν
Κρύβουν την αειπαθή παράνοια
των λικνιζόμενων μαινάδων
με τους ασταύρωτους σταυρούς
των ποταμιών στα χέρια τους
(σπογγαλιείς κρύου ιδρώτα της τρίτης πλάσης)
Αν δεν πιστεύεις κοίτα το φεγγάρι
Τι κι αν κουράστηκα
έμειναν τρία μαύρα στίγματα
Αδερφοποιτοί ομφαλοί ηφαιστείων
με σγουρούς πόθους στις όχθες τους
και φλέβες εξόριστης λυγαριάς
στον αυτοκρατορικό τους μανδύα.

Τρία μαύρα στίγματα…
με τις βαλσαμωμένες χορδές
των εξεγερμένων αηδονιών
στην ενόραση της σάρκας
Να συνθέτουν τον εναρκτήριο ύμνο
των αγώνων στη γη της Ολυμπίας!
Κακοφορμισμένες μελωδίες
οστών μες σε τυφλά στάδια
Τρία μαύρα στίγματα…τιμής ένεκεν
στη μαρμαρυγή των δορυφόρων.

Το σπασμένο ειδώλιο του άλτη
Τριταίου σου έφερε την είδηση
"Η αοιδός θλίψη κούτσαινε στον εφαλτήρα
της ζωής….λάμβανε μέρος στους αγώνες
(πριν οι αναστενάρηδες μολυνθούν από τον
καλογυαλισμένο πάγο της μικρής θεάς!)
Λογοκριμένες παραστάσεις ήττας
από βιαστικούς κουρασμένους
επόπτες άσπορης συνουσίας… "
Κι ένα άβουλο πλήθος επαιτών
με πλαστικούς βραχίονες
να ανεμίζει γούνινα γάντια συκής.

Τρία μαύρα στίγματα…φυλάξου!
Το ψαροκόκαλο της αλαβάστρινης
ράχης βορά στους αιλουροειδείς ιστούς
Στο διάδρομο τέσσερα ξεψύχησε ο κότινος
πάνω σε μαρκαρισμένα κύμβαλα μετάλλια
Ακουστά ίσως έχεις τον μαλλιαρό κόμπο
του δήμιου με το αφιονισμένο δηλητήριο
Έμειναν τρία μαύρα περιβραχιόνια
κι εκείνες οι σκληρές προκαδούρες
των δρομέων στο φεγγάρι.

Δεν τους ακούς;
Με την πετονιά και το αγκίστρι στο χέρι
κι ένα γαλακτερό δόλωμα
πανάρχαιου κάκτου.
Μην...μην τυφλώνεις το φεγγάρι
ένα γηραιό θυμόσοφο μάτι
περιπαίζει τους αλιείς!
Δες η παλίρροια μαγνητίζει
σφουγγάρια μαυροπίνακα
Έρχομαι....