Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

ενδεδυμένο βρέφος

"Λίπαζες μεγάλα αγκάθια σουβλερά
δεν ήθελες να σε πλησιάσει
το παιδί με τη κόκκινη χτένα"

Στο μοναστήρι στα γκρεμνά
με τα θαυματουργά ασπρόμαυρα
πλακάκια που δάκρυζαν
ανεμώνες βυθού
Και τις χλομές ξελογιάστρες
κυδωνιές στη στέγη
Μην πριονίζεις τη μνήμη σου
Όλα τα θυμάσαι!
Ναι, εκεί που κάθε Αύγουστο μήνα
ξεσκόλιζε το ποίμνιο του
ο δυτικός γύπας για προσκύνημα
Εκστράτευσες με τις τυφλές
κόκκινες μπέρτες
Απρόσκλητος!
Η ηγουμένη κάθονταν
στον σκαλιστό της άμβωνα
πλοηγώντας μονότονα ένα σκαλοπάτι
βάσανου τριγμού
Δίπλα της η νεωκόρος Αθηνά
άκληρη συμβία του έφιππου θεού σου
Κούρντιζε τροχαλίες κεριών
στον καθρέπτη του αιφνίδιου ύπνου.
Μια κεροδοσιά φωτεινών δαχτύλων
δεμένη πάνω στην μετόπη που έκλεψες
Τι να σου προσάψω;

Σπάσε τον καθρέφτη
δεν εννοείς πως το είδωλό σου
εφοδιάζεται με άσφαιρες ρυτίδες;
Στα χωριά σου,τα άμωμα άμφια
κοιμήθηκαν χωρίς εφιάλτες...
Παρότι λύθηκαν οι φασκιές
της μώρας δεν τα φίμωσαν
Αυτά μόνο επευφημώ!
Υπνοβατούσες κραδαίνοντας
τόπια μέντας για να μοιράνεις
τις υποδιαιρέσεις των φιλιών
Σεσημασμένος φυγάς πάντα

"Λίπαζες μεγάλα αγκάθια σουβλερά
δεν ήθελες να σε πλησιάσει
το παιδί με τη κόκκινη χτένα"

Στο μοναστήρι στα γκρεμνά
κάθιδρη η Αθηνά κρατούσε
στα χέρια ένα ενδεδυμένο βρέφος
με αμφίβολο αρματωμένο βλέμμα
και ρόδινες πατούσες ελαφρόμυαλες
Με ένα σουγιά κι ένα σφυρί
άνοιγε καρύδια παραμυθένια, χλωρά
και ετάιζε το βρέφος εγκάρσια ψίχα.
Ήξερε πως η ηγουμένη
δεν είχε τροφή
την είχε ασημώσει στον ποιητή
με τα φωτεινά δάχτυλα.
Μεγάλωσε το βρέφος μόνο
με τα άπορα τσόφλια του κόσμου
Πικρόχολο το σώμα σκληρό το βλέμμα
στη σαρμανίτσα από εκδίκηση έβαλε
φωτιά!
Η φαντασία του πέτρινου κρίνου
στην παλέτα του πράσινου βάλτου
ποτέ δεν ενηλικιώθηκε
Μην περιμένεις πλέον να δεις
τις ρίζες να σκάνε πάνω στον πάγο
Στο μοναστήρι με τα ασπρόμαυρα πλακάκια
σκάκι παίζεις με απούσα την βασίλισσα
Μεταφύτευσε, έστω, τα χρόνια σου
στο κορμό της κυδωνιάς
να σου προσφέρει μία εστία φιλίας
Που ξέρεις;

"Λίπαζες μεγάλα αγκάθια σουβλερά
δεν ήθελες να σε πλησιάσει
το παιδί με τη κόκκινη χτένα"
Ήσουν εσύ!

22 σχόλια:

  1. πολύ καλό,Πολύ καλό...τα χαιρετίσματά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Astyanaktas
    ...ενδιαφέρον
    Καλώς ήρθες
    Αν σου άρεσε και το ποίημα
    διπλός ο χαιρετισμός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. βεβαίως-βεβαίως. Άλλωστε είμαι λάτρης της ποίησης. Έως τώρα πέραν του Άρη Αλεξάνδρου που λατρεύω, θα δεις στο Μπλόγκ μου Απολλιναίρ, Καρυωτάκη,Μυρτιώτισσα...ακολουθούν και άλλοι!
    Σ' ευχαριστώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό καλοκαίρι
    σε όλα τα φιλαράκια
    τα ξαναλέμε στις 18/8

    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Astyanaktas
    πέρασα από το μπλογκ σου
    πολύ θετικό το βρήκα
    με μια γρήγορη ματιά
    Φεύγω και δεν έχω χρόνο
    Περισσότερα με την επιστροφή

    να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελενη μου συγγνωμη που αργησα ...αλλα δεν λησμονησα!Απλα θα εχω κοσμο μεχρι τις 15 Αυγουστου και τρεχω και δεν φτανω.
    Εχεις μια θλιψη και νοιωθω και μια πικρια παλι...μακαρι αυτο που φταιει να το παρουν οι αεριδες οι θαλασσινοι και να το θαψουν στην αλμυρα τους.
    Παρ ολη τη θλιψη ομως χαιρομαι γιατι ακομη και αυτην , την μπορεις και την βγαζεις μεστά και περιεκτικα μεσα στο στιχο σου.
    Εχω ακομη μια αισθηση απο αυτο που διαβασα .
    Σαν κατι λιγο σκοτεινο κι αδικο να σ εχει πλησιασει....
    Σε φιλω και να μου εισαι καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. συχνά πριονίζει τη μνήμη, νιώθοντας άλλοτε τα δόντια μυτερά και άλλοτε να έχουν ισιώσει...
    πριονισμός της μνήμης, όχι όμως λήθη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "..τότε που ένας χλωμός καλόγερος
    γέροντας άνεμος κι αντάρτης
    έρχονται στο κατώφλι μου
    και μου ζητούν φιλέματα
    κι ενθύμια από το μέλλον.."

    Καλησπέρα Ελένη μου..
    Έλειψες καλή μου φίλη..
    Ματαγύρισες με ένα
    "ενδεδυμένο βρέφος" υπέροχο..
    Να είσαι και να περνάς καλά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. όλα τα θυμάται...
    μα προτιμά ένα ξεχασμένο παιδί ντυμένο στη μνήμη,
    παρά μια αλήθεια ελεύθερα γυμνή!

    Ελένη μου,΄
    να είσαι καλά και να χαμογελάς πάντα...:)

    φιλιά πολλά...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. καλησπέρα !!
    καλή επιστροφή .

    τα λέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. επιστροφή...

    "άνοιξε το παράθυρο
    να ασπαστεί ο μαίστρος
    της ανεμώνας
    τα βλέφαρα"

    φιλιά σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. μοβ μου
    καποιες φορές
    χρειαζόμαστε
    την απανεμιά της λήθης
    οι μνήμες πονούν


    να είσαι καλά
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τάκη
    πάντα ευγενικός
    και δοτικός
    Σε ευχαριστώ
    για τα καλά σου λόγια
    εύχομαι περισυλλογή όλων

    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. γωγώ μου
    το κακό ή το καλό
    είναι ότι χαμογελώ
    πάντα
    ακόμα και στη πίκρα

    ιδιαίτερα φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. περίπλου μου
    δυστυχώς επέστρεψα
    πώς θα ντυθούμε
    τον χειμώνα;


    να είσαι καλά
    τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. όντως είναι σκοτεινοί
    φαραόνα μου oι τελευταίοι
    στίχοι μου
    γενικά όμως στη γραφή
    με διακρίνει
    μια απαισιοδοξία
    όχι μόνο προσωπική
    κοινωνική θα την χαρακτήριζα

    να είσαι πάντα καλά
    και να δημιουργείς
    αριστουργηματικά

    πάντα επιτυχίες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πόσες εικόνες ποια να πρωτοδιαλεξεις.. κι ακόμα δεν το εντρύφησα ολοκληρωτικά μέσα του.. αφήνομαι να ανακαλύπτω..

    Έχεις μεγάλο ταλέντο! Κάνε κάτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ποιώ-ελένη

    επίπονη διαδικασία να αλλάξουμε την προβιά μας και να ντυθούμε τον χειμώνα .Πέρσι τα μπέρδεψα και ξεχειμώνιασα με κοντά παντελόνια, αλμύρα και αναμνήσεις φορτωμένα.
    Βλέπεις με είχε συνεπάρει η μυρωδιά της θάλασσας και ενός γιασεμιού..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. καναρινάκι μου
    ποιος ο λόγος
    να εκδόσω
    μιλάω μαζί σας

    αγάπες πολλές
    και φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Έγραψα στη σελίδα σου
    όλα καλά
    τα κοντά παντελονάκια
    να τα προστατεύεις

    την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή