"Λίπαζες μεγάλα αγκάθια σουβλερά
δεν ήθελες να σε πλησιάσει
το παιδί με τη κόκκινη χτένα"
Στο μοναστήρι στα γκρεμνά
με τα θαυματουργά ασπρόμαυρα
πλακάκια που δάκρυζαν
ανεμώνες βυθού
Και τις χλομές ξελογιάστρες
κυδωνιές στη στέγη
Μην πριονίζεις τη μνήμη σου
Όλα τα θυμάσαι!
Ναι, εκεί που κάθε Αύγουστο μήνα
ξεσκόλιζε το ποίμνιο του
ο δυτικός γύπας για προσκύνημα
Εκστράτευσες με τις τυφλές
κόκκινες μπέρτες
Απρόσκλητος!
Η ηγουμένη κάθονταν
στον σκαλιστό της άμβωνα
πλοηγώντας μονότονα ένα σκαλοπάτι
βάσανου τριγμού
Δίπλα της η νεωκόρος Αθηνά
άκληρη συμβία του έφιππου θεού σου
Κούρντιζε τροχαλίες κεριών
στον καθρέπτη του αιφνίδιου ύπνου.
Μια κεροδοσιά φωτεινών δαχτύλων
δεμένη πάνω στην μετόπη που έκλεψες
Τι να σου προσάψω;
Σπάσε τον καθρέφτη
δεν εννοείς πως το είδωλό σου
εφοδιάζεται με άσφαιρες ρυτίδες;
Στα χωριά σου,τα άμωμα άμφια
κοιμήθηκαν χωρίς εφιάλτες...
Παρότι λύθηκαν οι φασκιές
της μώρας δεν τα φίμωσαν
Αυτά μόνο επευφημώ!
Υπνοβατούσες κραδαίνοντας
τόπια μέντας για να μοιράνεις
τις υποδιαιρέσεις των φιλιών
Σεσημασμένος φυγάς πάντα
"Λίπαζες μεγάλα αγκάθια σουβλερά
δεν ήθελες να σε πλησιάσει
το παιδί με τη κόκκινη χτένα"
Στο μοναστήρι στα γκρεμνά
κάθιδρη η Αθηνά κρατούσε
στα χέρια ένα ενδεδυμένο βρέφος
με αμφίβολο αρματωμένο βλέμμα
και ρόδινες πατούσες ελαφρόμυαλες
Με ένα σουγιά κι ένα σφυρί
άνοιγε καρύδια παραμυθένια, χλωρά
και ετάιζε το βρέφος εγκάρσια ψίχα.
Ήξερε πως η ηγουμένη
δεν είχε τροφή
την είχε ασημώσει στον ποιητή
με τα φωτεινά δάχτυλα.
Μεγάλωσε το βρέφος μόνο
με τα άπορα τσόφλια του κόσμου
Πικρόχολο το σώμα σκληρό το βλέμμα
στη σαρμανίτσα από εκδίκηση έβαλε
φωτιά!
Η φαντασία του πέτρινου κρίνου
στην παλέτα του πράσινου βάλτου
ποτέ δεν ενηλικιώθηκε
Μην περιμένεις πλέον να δεις
τις ρίζες να σκάνε πάνω στον πάγο
Στο μοναστήρι με τα ασπρόμαυρα πλακάκια
σκάκι παίζεις με απούσα την βασίλισσα
Μεταφύτευσε, έστω, τα χρόνια σου
στο κορμό της κυδωνιάς
να σου προσφέρει μία εστία φιλίας
Που ξέρεις;
"Λίπαζες μεγάλα αγκάθια σουβλερά
δεν ήθελες να σε πλησιάσει
το παιδί με τη κόκκινη χτένα"
Ήσουν εσύ!
πολύ καλό,Πολύ καλό...τα χαιρετίσματά μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήAstyanaktas
ΑπάντησηΔιαγραφή...ενδιαφέρον
Καλώς ήρθες
Αν σου άρεσε και το ποίημα
διπλός ο χαιρετισμός
βεβαίως-βεβαίως. Άλλωστε είμαι λάτρης της ποίησης. Έως τώρα πέραν του Άρη Αλεξάνδρου που λατρεύω, θα δεις στο Μπλόγκ μου Απολλιναίρ, Καρυωτάκη,Μυρτιώτισσα...ακολουθούν και άλλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ!!
Καλό καλοκαίρι
ΑπάντησηΔιαγραφήσε όλα τα φιλαράκια
τα ξαναλέμε στις 18/8
φιλιά πολλά
Astyanaktas
ΑπάντησηΔιαγραφήπέρασα από το μπλογκ σου
πολύ θετικό το βρήκα
με μια γρήγορη ματιά
Φεύγω και δεν έχω χρόνο
Περισσότερα με την επιστροφή
να είσαι καλά
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενη μου συγγνωμη που αργησα ...αλλα δεν λησμονησα!Απλα θα εχω κοσμο μεχρι τις 15 Αυγουστου και τρεχω και δεν φτανω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις μια θλιψη και νοιωθω και μια πικρια παλι...μακαρι αυτο που φταιει να το παρουν οι αεριδες οι θαλασσινοι και να το θαψουν στην αλμυρα τους.
Παρ ολη τη θλιψη ομως χαιρομαι γιατι ακομη και αυτην , την μπορεις και την βγαζεις μεστά και περιεκτικα μεσα στο στιχο σου.
Εχω ακομη μια αισθηση απο αυτο που διαβασα .
Σαν κατι λιγο σκοτεινο κι αδικο να σ εχει πλησιασει....
Σε φιλω και να μου εισαι καλα.
συχνά πριονίζει τη μνήμη, νιώθοντας άλλοτε τα δόντια μυτερά και άλλοτε να έχουν ισιώσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήπριονισμός της μνήμης, όχι όμως λήθη...
"..τότε που ένας χλωμός καλόγερος
ΑπάντησηΔιαγραφήγέροντας άνεμος κι αντάρτης
έρχονται στο κατώφλι μου
και μου ζητούν φιλέματα
κι ενθύμια από το μέλλον.."
Καλησπέρα Ελένη μου..
Έλειψες καλή μου φίλη..
Ματαγύρισες με ένα
"ενδεδυμένο βρέφος" υπέροχο..
Να είσαι και να περνάς καλά..
όλα τα θυμάται...
ΑπάντησηΔιαγραφήμα προτιμά ένα ξεχασμένο παιδί ντυμένο στη μνήμη,
παρά μια αλήθεια ελεύθερα γυμνή!
Ελένη μου,΄
να είσαι καλά και να χαμογελάς πάντα...:)
φιλιά πολλά...:)
καλησπέρα !!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή επιστροφή .
τα λέμε
επιστροφή...
ΑπάντησηΔιαγραφή"άνοιξε το παράθυρο
να ασπαστεί ο μαίστρος
της ανεμώνας
τα βλέφαρα"
φιλιά σε όλους
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήμοβ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαποιες φορές
χρειαζόμαστε
την απανεμιά της λήθης
οι μνήμες πονούν
να είσαι καλά
φιλιά
Τάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα ευγενικός
και δοτικός
Σε ευχαριστώ
για τα καλά σου λόγια
εύχομαι περισυλλογή όλων
φιλιά πολλά
γωγώ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κακό ή το καλό
είναι ότι χαμογελώ
πάντα
ακόμα και στη πίκρα
ιδιαίτερα φιλιά
περίπλου μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχώς επέστρεψα
πώς θα ντυθούμε
τον χειμώνα;
να είσαι καλά
τα φιλιά μου
όντως είναι σκοτεινοί
ΑπάντησηΔιαγραφήφαραόνα μου oι τελευταίοι
στίχοι μου
γενικά όμως στη γραφή
με διακρίνει
μια απαισιοδοξία
όχι μόνο προσωπική
κοινωνική θα την χαρακτήριζα
να είσαι πάντα καλά
και να δημιουργείς
αριστουργηματικά
πάντα επιτυχίες
Πόσες εικόνες ποια να πρωτοδιαλεξεις.. κι ακόμα δεν το εντρύφησα ολοκληρωτικά μέσα του.. αφήνομαι να ανακαλύπτω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις μεγάλο ταλέντο! Κάνε κάτι!
ποιώ-ελένη
ΑπάντησηΔιαγραφήεπίπονη διαδικασία να αλλάξουμε την προβιά μας και να ντυθούμε τον χειμώνα .Πέρσι τα μπέρδεψα και ξεχειμώνιασα με κοντά παντελόνια, αλμύρα και αναμνήσεις φορτωμένα.
Βλέπεις με είχε συνεπάρει η μυρωδιά της θάλασσας και ενός γιασεμιού..
καναρινάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήποιος ο λόγος
να εκδόσω
μιλάω μαζί σας
αγάπες πολλές
και φιλιά
Έγραψα στη σελίδα σου
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα καλά
τα κοντά παντελονάκια
να τα προστατεύεις
την καλησπέρα μου