Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2023

Το πρώτο φιλί

Καθάρισες το πορτοκάλι.
Πέταξες τις φλούδες στην
αναμμένη μαντεμένια σόμπα.
Τσιτσίριζαν οι φλούδες
και σκορπούσαν
τα αρώματα τους.
Η γιαγιά τις ανάδευε
με την τσιμπίδα.
Πριν καούν και μυρίσει
το σπίτι κάρβουνο
τις έβγαλε με το χέρι
και τις απίθωσε μέσα
στο γανωμένο ταψί.
Σκληρό το δέρμα της
δεν καίγονταν.
Η γιαγιά σκληρόπετση
και στην ψυχή.
Πολλές οι απώλειες
την ατσάλωσαν.

Το πορτοκάλι
ξεφλουδισμένο στα χέρια σου
Ανάπνευσες το άρωμα του.
Το σπίτι ένας πλούσιος
πορτοκαλεώνας.
Πήρες να ανοίγεις την
σάρκα του.
Το πορτοκάλι ζουμερό.
Φέτες φέτες το έτρωγες.
Τις μικρές φέτες
τις αποκαλούσες "παιδάκια"
γέλαγες.
Μια σταγόνα πέταξε
και σε βρήκε στο μάτι.
Έκλαψες.
Σε παρατηρούσα καθώς
σφούγγιζες το δάκρυ
με το ανάστροφο της
παλάμης σου.
Τα μόνα αληθινά σου
δάκρυα, νομίζω.

Το πορτοκάλι στο στόμα σου
Ήρθες κοντά μου
πνιγμένος στα δάκρυα
και μου πρόσφερες
μια φέτα.
Η γιαγιά αποσύρθηκε
στην κάμαρα της.
Μείναμε μόνοι.
Εμείς κι η σπιρτάδα
του πορτοκαλιού.
Γύρεψα τα χείλη σου.
Με φίλησες.
Ακόμα θυμάμαι αυτό
το φιλί.
Σπιρτάδα και νεότητα.
Έρωτας και υπόσχεση.
Δεν ξεχνώ.
Παράνομο φιλί
μπερδεμένο με δάκρυα.
Πρώτο και τελευταίο.
Φιλί αιώνιο που ακόμα
λαχταρώ κάθε που μεστώνουν
οι ήλιοι στον κάμπο.