τα μάρμαρα μου μίλησαν

Σε μια αποστροφή του λόγου σου
μου εξομολογήθηκες
με έναν ιριδίζοντα κομπασμό στα μάτια σου
πως στο κοντινό παρελθόν
υπήρξες ένας μεγάλος αυτοκράτορας
με άπειρες αποικίες στην κατοχή σου.
Έκανα πως δεν πρόσεξα
αλλά το κατέγραψα αυτό το φοβερό μυστικό
Ανέτρεξα σε βιβλιοθήκες, σε χρυσόβουλα
σε μοναστηριακά ιδιόγραφα κείμενα
στις χαράξεις της γης
Συγκόλλησα μελανόχρωμες κόρες του πουνέντε
κι επιτύμβιες πέτρες αναστήλωσα
για να μάθω….
Έχω μαζέψει αρκετό υλικό.
Στο τέλος άφησα τα μάρμαρα κι ένα πλατύ
γάργαρο χαμόγελο
Εσύ, όλο εκείνο το διάστημα έπλεκες
αχαμνούς ιστούς στην ιστορία
Επιβήτορας σε ένα σκάρτο χάρτη πάντα
Είναι ακλόνητα λοιπόν τα στοιχεία μου
δεν θα έχεις κανένα επιχείρημα να με διαψεύσεις
ούτε να αντιτείνεις λόγο κατοχής ή ιδιοκτησίας
Τα μάρμαρα λοιπόν μου μίλησαν!
Για κατηγορώ θα σου φέρω μόνο ένα κοχύλι
Εκεί ανάμεσα σε διθύραμβους και ύμνους
σε λόγια εξαίρετα κι αριθμούς
σε φιλοσοφίες αρχέγονες και σε μεγάλους
αναστεναγμούς.....
Κάτι πρέπει να ακούσεις
Είναι η φωνή κι ο λυγμός των μαρμάρων
(δεν γίνομαι λυρική…δεν μου το επιτρέπει
εκείνο το αστραφτερό χαμόγελο που σου προείπα)
Αυτό το κοχύλι θα στο φέρω να το ακούσεις
κάποια μέρα.
Φοβάμαι μόνο μην εγκλωβιστείς
και σε αποφράξουν οι διακλαδώσεις του
Αλλά δεν πειράζει
μόνος σου πήρες τον κακό τον δρόμο.
Στο χέρι σου είναι να λυτρωθείς
άλλη μία ευκαιρία…μην την χάσεις
Τα χειρόγραφα του κόσμου είναι μαζί μου
Θα νικήσω!
Το φιδάκι των ναών που πάνω του ασέλγησες
-στο μαύρο καλντερίμι του Αιγαίου-
σε μια φλούδα ήλιου
φουσκώνει το καρβέλι με το δηλητήριο!

στον Μ